دانش‌آموزان پایه‌ی پنجم دبستان دخترانه مارکار، در جشنی به یادماندنی با جامه‌ی دینی سدره و کشتی آشنا شدند.
این جشن با هماهنگی سوسن بختیاری آموزگار دینی پایه پنجم دبستان مارکار برگزار شد. موبد فریبا مالی درباره‌ی جامه‌ی دینی سدره و کشتی سخن گفت و به دانش‌آموزان پایه پنجم سدره و کشتی، کتاب گات‌ها و نرم‌افزار آموزشی پیشکش شد و از موبد مهربان آفرین، فرنشین کمیسیون دینی استان یزد که درتهیه و پخش جامه دینی، کوشید و دهشمندانی که این جامه‌ی نماد نیک‌اندیشی را به رایگان در اختیار دانش‌آموزان گذاشتند، سپاسگزاری شد. جشن سدره و کشتی با همراهی مینا خاوریان، مدیر دبستان مارکار چهارشنبه ۲۲ آذر ماه 1402 خورشیدی برگزار شد.
کُشتی، کمربندی است که هر فرد زرتشتی می‌بایست پس از سدره‌پوش‌شدن آن را بر روی سدره ببندد و هنگام نیایش اهورامزدا، پروردگار یگانه، آن را نو کند. به بازکردن کشتی در هنگام نماز خواندن و بستن دوباره آن پروردگار کُشتی نوکردن گویند. کشتی که به اوستایی به آن اَئیویا اَنگهَن گفته می‌شود از ۷۲ نخ پشمی سفید رنگ تهیه می شود که نمادی است از ۷۲ هات یسنا، یکی از بخش‌های اوستا (اوستا را باید مجموعه ادبیات دینی ایران باستان نامید که شامل ۵ کتاب است: یشتها، یسنا، ویسپرد، خرده اوستا و وندیداد. گات‌های سپند در یسنا جای دارد. ۷۲ نخ کشتی به ۶ دسته ۱۲ تایی بخش می‌شود به نشانه‌ی ۶ چهره گهنبار و ۱۲ ماه سال. کشتی را سه بار به دور کمر می‌بندند به نشانه اندیشه، گفتار و کردار نیک و چهار گره می‌خورد، دو گره در جلو و دو گره در پشت به خواست ارج نهادن و پاک نگه‌داشتن چهار آخشیج (باد، آب، خاک و آتش). جشن کُشتی‌بندی یا کُشتی بستن یا کُشتی دادن یکی از بزرگترین پدیده‌ها و پیش‌آمدهای زندگی یک زرتشتی شمرده می‌شود زیرا پس از این روز فرد زرتشتی به شمار می‌رود و بنا بر نگارش ”صد در نثر“ و ”بندهش“ و سایر کتابها روایتها در هر جای دنیا که کردارنیک از بهدینی سر زند همه کسانی که کُشتی بسته‌اند از پاداش آن بهره‌مند می‌گردند.
فرتور رسیده است.
6744
