گمانه‌زنی باستان‌شناسان در یک پناهگاه صخره‌ای در استان فارس به دست‌یابی به محوطه‌ی دوره‌ی فراپارینه‌سنگی و نوسنگی بی‌سفال انجامید.
به گزارش ایسنا، پناهگاه صخره‌ای پیرقوچ در شهرستان ارسنجان در استان فارس جای دارد. این گستره نخستین‌بار در سال از سوی باستان‌شناسان ژاپنی شناسایی و کدگذاری شد و در سال ۱۳۸۵ از سوی سازمان میراث‌فرهنگی استان فارس و محمدحسن پاک‌نژاد با شماره‌ی ۱۷۲۶۰ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید. به گفته باستان‌شناسان، این گستره در سال ۱۴۰۰ مورد دستیازی (:تعرض) حفاران غیرمجاز قرار گرفته بود.
اکنون گمانه‌زنی اضطراری این پناهگاه برای شناخت بهتر پیوستگی (:توالی) لایه‌های فرهنگی و چگونگی زیست جوامع انسانی ساکن در منطقه‌ی فارس در دوره‌ی پایانی فراپارینه‌سنگی و آغاز نوسنگی انجام شده است. کاوش در این گستره در پنجم بهمن‌ماه ۱۴۰۲ آغاز شد و باستان‌شناسان پس از پایان لایه‌نگاری، ۲۹ بافت فرهنگی با ضخامت ۵ متر به‌دست آوردند، که نمایانگر لایه‌هایی از دوره‌ی فراپارینه‌سنگی و نوسنگی بی‌سفال بود.
حسن افشاری، سرپرست کاوش لایه‌نگاری پناهگاه صخره‌ای پیر قوچ (قصر-جمال) ـ گفت: به همین دلیل با پشتیبانی پژوهشگاه، بنیاد ایلام‌شناسی و مدیریت پایگاه میراث جهانی تخت جمشید، کاوش گمانه‌زنی اضطراری در این گستره برای شناخت بهتر پیوستگی لایه‌های فرهنگی و چگونگی زیست جوامع انسانی ساکن در منطقه‌ی فارس در دوره‌ی اواخر فراپارینه‌سنگی و اوایل نوسنگی انجام شد.
این باستان‌شناس افزود: یافته‌های سطحی در این گستره، گویای وجود یکجانشینی (:استقراری) از دوره‌ی نوسنگی بی‌سفال ـ فراپارینه‌سنگی است. همین موضوع نشانگر اهمیت گستره درباره‌ی پاسخ‌گویی به پرسش‌های مهمی همچون چگونگی آغاز کشاورزی، تولید خوراک و همچنین نخستین نشانههای دامپروری در زاگرس جنوبی و استان فارس است.
افشاری با این گمانه که این محوطه، یک ماندگاه کوچک و موقت شکار بوده است، گفت: نمونه‌ی یافته‌های به‌دست آمده از این محوطه دربردارنده‌ی شمار درخور توجهی دست‌افزار سنگی، استخوان‌های جانوری، کوبه، مشته و یک درفش استخوانی است. همچنین از ویژگی‌های برجسته‌ی این گستره و یافته‌های آن می‌توان به شناخت سیر دگرگونی دست‌افزارها از دوره‌ی فراپارینه‌سنگی به نوسنگی اشاره کرد که پس از پژوهش‌های نهایی، در آینده در چند رساله‌ی دکتری منتشر خواهند شد.
2 پاسخ
با درود ، کاش هیچ وقت پیدا نمیشد چون زیر زمین دست نخورده و سالم میماند ! اکنون بودجه شان تمام میشود و به حال خود رها میشود تا سودجویان راحتر بتوانند غارت و چپاول کنند .
متاسفانه در چهارشنبه سوری امسال ۱۴۰۲ گنج نامه ی سنگی که از زمان هخامنشیان نگهداری شده است با نارنجک بصورت یک لکه ای سیاه آسیب دید. نمیدانم چرا در این مکان کوهستانی و گردشگری که هزاران گردشگر به این مکان برای بازدید میروند به چنین کار احمقانه ای دست زده اند. چرا به این کار ارزشمند دست درازی شد؟! حتی به کارگران زحمتکش آن دوران هم احترام نگذاشتند. سالهای خیلی دوربه ان مکان رفته ام. جای کوستانی و خوش آب و هوایی میباشد و جای دارد که به خدمتگزاران ان دوره درود فرستاد که با وسایل اندک این نوشته ی ارزشمند را به یادگارگذاشته اند. چرا ما ایرانیان قدر خودمون و انسانهای شریف ان دوره را نمیدانیم. چرا از این آثار حفاظت نمیکنیم. خدالعنت کند به همه ی بدخواهان این مرز و بوم که نمیدانند چه میکنند و چه از روزگار اکنون میخواهند. خداوند افکار بداندیشی را از این انسانها دور کند. این اماکن چون این مکان باید حفاظت شده باشد و کسی نتواند به اعمال بدخواه خود دست بزند. امیدوارم قدر خودمون و این آثار کهن ایران زمین را بیشتر بدانیم و دست به کارها و اعمال ناشایست نزنیم.