آرامگاه زرتشتیان شیراز آدینه 25 اسفندماه 1402 خورشیدی، میزبان همکیشانی بود که واپسین آدینه‌ی سال را به پاکسازی آرامگاه ویژه کرده بودند تا نیمروز واپسین چَهره‌ی گهنبار سال به کوشش کمیسیون دینی انجمن زرتشتیان شیراز در فضای باز آرامگاه زرتشتیان این شهر برگزار شود.
شماری از همکیشان با اعلام قبلی کمیسیون ورزش انجمن زرتشتیان شیراز و با هماهنگ‌کنندگی شیرین منوچهری از ساعت 9 بامداد یک‌به‌یک وارد شدند و بلافاصله آستین بالا زدند و سرگرم کاری شدند. چند نفر سنگ مزارها را پاکیزه‌کردند و با دیدن هر نامی، خدابیامرز گفتند. شماری مشغول جاروکردن و پاکسازی محوطه شدند و شماری دیگر هم سرگرم شستن شیشه‌ی پنجره‌ها، چند نفری هم قاب‌های فرتور درگذشتگان را تمیز کردند. گروهی دیگر با بریدن شاخه‌های خشک اضافی بار درختان را سبک کردند تا آماده‌ی آغاز بهاری دیگر باشد و البته شماری از بانوان نیز در باغ وقفی مشغول آماده‌سازی ناهار و تدارک آیین گهنبار پایان سال بودند تا در هنگام برگزاری آیین به آرامگاه بیاورند. با نزدیک‌شدن به نیمروز پاکسازی به پایان خود نزدیک شد و سفره‌ی گهنبار چیده شد تا موبدیار رستم خسرویانی اوستاخوانی را آغاز کند. پس از پایان اوستاخوانی، در آغاز هوشنگ اسفندیاریان، سخنگوی انجمن زرتشتیان شیراز آخرین گزارش گاه‌تاگاه امسال انجمن را ارایه کرد و سپس خسرو قدس، فرنشین انجمن زرتشتیان شیراز از هوشنگ اسفندیاریان بابت سال ها به دوش داشتن خویشکاری سخنگویی انجمن قدردانی کرد. سپس یک‌صدوبیست‌ونهمین شماره «پیام سبز» نشریه داخلی انجمن زرتشتیان شیراز نیز میان مشترکان پخش شد. پذیرایی با لُرک، سیروگ، کماج، حلوا و میوه و ناهار نیز پایان بخش این آیین بود.
ششمین و واپسین گهنبار سال، چَهره‌ی هَمَس‌پَت میدیم گاه، به گهنبار پنجه یا پنجی نامور است. واژه‌ی هَمَس‌پَت میدیم برابر شدن روز و شب معنی می‌دهد. این جشن در پنج روز پایانی هر سال برگزار می‌شود. این روزها نام جداگانه‌ای دارند که بخش‌های پنج‌گانه‌ی گات‌ها را یادآوری می‌کنند، به همین دلیل به روزهای برگزاری گهنبار پنجی، ماهِ گاتابیو نیز می‌گویند. در باور سنتی زرتشتیان، زمان گهنبار هَمَس‌پَت میدیم گاه هنگام آفریده شدن انسان از سوی پروردگار و پایان مرحله‌ی آفرینش است.
فرتور از شهرام پوردهی است.
6744
