زرتشتیان هر سال در ماه تیر در زیارتگاه پیر پارس بانو گردهم میآیند و به نیایش همگانی و دیدوبازدید میپردازند.
نیایشگاه پیر بانو پارس در فاصله یکصدوبیست کیلومتری شمالغربی یزد در جنوب عقدا و در درون دره از کوهستانهای این سرزمین به نام زَرجو جای دارد. زرتشتیان از روز مهر ایزد تا ورهرام ایزد در ماه تیر در زیارتگاه پیر پارسبانو گردهم میآیند و مانند استقبال از دیگر نیایشگاهها به نیاش همگانی میپردازند. پس از نیایش همگانی به دیدوبازدید و شنیدن مشکلات یکدیگر میپردازند به ویژه در زمانی که زرتشتیان در تنگنا بودند با آرزوی آنکه گره از کارشان باز شود در چنین مکانهای آیینی به هم میرسیدند. شهبانوی پارس به نام خاتون بانو در این مکان سپندینه پناه آورده است. ایرانیان باستان به نیکی دریافته بودند زیبایی، شادی، آزادی و آزادگی پدیدههای ارزنده و درخور ستایش است. هماره میکوشیدند تا آن را به دست آورند و دیگران را نیز در آن هم بهره سازند. ساختمان اصلی نیایشگاه که در مسیر رودخانه فصلی ساخته شده است به مانند گنبدی از کاشیکاری به رنگ سبز و با نماد سرو شکل گرفته است در دامنهی کوه کناریِ نیایشگاه، خیلههایی (اتاق) ساخته شده تا خانوادهها در زمان ویژهی پیر پارسبانو از آنجا برای استراحت بهره بگیرند. آیینی که زرتشتیان در پیر پارسبانو دارند نیز همانند آیینی است که در دیگر نیایشگاهها برپا میدارند. سرپرستی نیایشگاه بر عهدهی انجمن زرتشتیان شریفآباد یزد است.
زیارتگاهها و نیایشگاهها در جایی که رشته قنات یا چشمه آبی وجود داشت پایهگذاری میشد. جایگاهی با ارزش برای گردهمآیی، نیایش، دیدار و آشنایی همگانی، داد و دهش، رایزنی برای رسیدن به زندگی بهتر و داشتن شادمانی گروهی بوده که همچنان پایدار مانده است. دلدادگان این مکانهای سپند برای رسیدن به آرامش تن و روان بدان رو میآورند و باور دارند، پیوندی است میان آنان و آگاه به راز دانا و توانا.
گزارش تصویری از گردهمایی آیینی زرتشتیان در روز پنجشنبه 14 تیرماه 1403 خورشیدی را در ادامه میبینید:
فرتور از مهران منوچهری است.
6744
