18 امرداد برابر با 25 سالگی امرداد بود و به آن مناسبت یادداشت هایی از افرادی که بیشتر آنها از همکاران قدیمی امرداد بودند و البته علاقه‌مندان دیگر منتشر شد. البته نویسنده این یادداشت شانس این را نداشته که همکار مستقیم امرداد باشد اما گاهی یادداشت‌هایی به امرداد می‌فرستم که منتشر شود.
طی این سال‌ها ارزش امرداد از چند نظر برایم مهم بود که به‌طور بسیار خلاصه می‌توان به تلاش برای پوشش دادن خبرهای جامعه زرتشتی، فراتر از جامعه زرتشتی، خبرهای حوزه‌های میراث فرهنگی و طبیعت که اغلب فراموش شده هستند و تلاش برای هرچه بیشتر حرفه‌ایی بودن اشاره کرد.
اما در همین چند روز اخیر نکته‌ایی دیگر باعث این یادداشت شد و آن باز بودن و پرکاربرد بودن بخش «دیدگاه‌های» در زیر هر نوشته و خبر در امرداد است. بسیار جالب است که در زیر متن منتشر شده «دیدگاه‌های» گوناگونی مطرح می‌شوند که هرچند کوتاه هستند اما بسیار مهم هستند. در حقیقت این «دیدگاه‌ها» نوعی گفت‌وگوی هرچند محدود را در جامعه ایجاد میکنند که باعث می‌شود خوانندگان بتوانند جنبه‌های مختلف موضوع مطرح شده را دریافت کند. این «دیدگاه‌ها» به تمرین گفت‌وگو در جامعه بسیار کمک میکنند.
امرداد «تنها» رسانه زرتشتی است که بخش «دیدگاه‌های» پویا، نسبتا پرکاربرد و مورد استفاده دارد و با انتشار «دیدگاه‌های» موافق و مخالف و پاسخ به ایجاد گفت‌وگو و بهتر شدن داوری خوانندگان نسبت به مساله‌ایی که مطرح می‌شود، کمک می‌کند. گوناگونی و تعداد «دیدگاه‌ها» در امرداد نشان می‌دهد که محدود و کنترل شده نیست.
البته ایجاد گفت‌وگو در جامعه باید از راه‌های مختلفی انجام شود که رسانه‌ها و بخش «دیدگاه‌های» زیر هر نوشته بخشی از آن هستند. اما در این وضعیت که باید به حداقل‌ها بسنده کرد، همین هم بسیار ارزشمند است. این تعداد و گوناگونی «دیدگاه‌های» امرداد نشان می‌دهد که دست‌اندرکاران آن حداقل استاندارد یک تارنمای اجتماعی را می‌دانند و خوانندگان هم این اهمیت را میدهند که نظر خود را بنویسند.
البته باید به این نکته هم توجه کرد که این انتشار «دیدگاه‌ها» خود نیاز به صرف نیرو، هزینه و حرفه‌ایی بودن دارد که باید برای آن از امرداد سپاسگزاری کرد. نیروهایی که باید تلاش کنند در اسرع وقت، با راستی‌آزمایی نویسنده و نیز حداقل استاندارد متن دیدگاه را منتشر کنند.
امیدوارم که هر کدام از ما با فرستادن مطلب تا نوشتن «دیدگاه» و نیز کمک های مادی و معنوی دیگر به امرداد در رشد و بهتر شدن جامعه‌مان بکوشیم.
3 پاسخ
با درود بر آقای دکتر بهمن مرادیان و هقته نامه امرداد: نوشته جنابعالی من را تشویق کرد تا من هم یادداشتی هر چند کوتا بنویسم گر چه پیشتر هم میخواستم بنویسم ولی موقعیتی پیش نیامده بود. خلاصۀ مطلب اینکه من هم حدود 4 تا 5 سالی در امرداد کار کردم و آنچه پس از این چند سال متوجه شدم، اینکه سردبیر محترم جناب آقای مهندس بابک سلامتی شخصی بسیار خوش قلب، مهربان و در کار خود جدی هستند بطوریکه در حد وسواس به کار خود ادامه میدهند.
اقای اختری، با سپاس از پیام. امیدوارم که این شروعی باشد برای نوشتن یادداشت و دیدگاه ها از سوی شما.
همانطورکه خاطرنشان کردم این دیدگاه ها یکی از راه های ایجاد گفتگو و دانستن جنبه های موافق و مخالف موضوعی است که مطرح شده.
در مورد دست اندرکاران امرداد به ویژه اقای سلامتی با شما موافقم. امرداد به عنوان تنها رسانه مستقل جامعه و همینطور روش ان بسیار ارزشمند است.
آن را که خبری شد ، خبرش باز نیامد
از عجایب روزگار اینکه گه گاه بنده فرصت میکنم و قلمی میزنم و عجیب تر اینکه گروهی هم فرصتی میگذارند و متن های من را مطالعه میکنند و بسی عجایب که گروهی از خوانندگان نیز دیدگاه های خود را بر نوشتار هایم میگذارند . هر چند که در این قرن بیست ویکم یافتن این فرصتها واقعا عجیب مینماید اما نکته عجیبتری که بارها با آن مواجه شدم این بود که افرادی با من تماس تلفنی گرفتند یا بنده را در جائی دیده اند و در مورد آنچه نوشته ام نقد داشتند یا تشویقم کردند یا …. و اینها آنهائی هستند که علی رغم درک صحیحی که از نوشتار من داشته اند هیچگاه دیدگاه نمیگذارند در عوض بعضی وقتها دیدگاه هائی در زیر نوشتارهایم میبینم که از فرط تعجب ……… گاهی اصولا رابطه بین دیدگاه مطرح شده با قصد نوشتارم را درنمیابم .
احتمالا یا قلم بنده الکن است یا گفته سعدی صحیح . برای همین من هم فکر میکنم متاسفانه دیدگاههائی که میبینم شاخص خیلی خوبی برای سنجش آنچه بدنبال سنجیدن ان هستیم نیستند