دکتر منوچهر کاووسی، از چهره‌های دوست‌داشتنی و فراموش‌نشدنی جامعه پزشکی ایران، در دهم اسفند ۱۳۱۰ زاده شد. او با قلبی بزرگ و دستی شفا‌بخش، سال‌ها از کودکان این سرزمین مراقبت کرد. مطب ساده‌اش در خیابان قرنی، برای بسیاری از خانواده‌ها نماد امنیت و آرامش بود؛ جایی که با لبخند و صدای گرمش، بیم و اندوه را از دل‌ها می‌زدود.
او پزشکی بود که قبل از نوشتن نسخه، درد دل بیمارش را می‌فهمید. کودکان را نه فقط معاینه، بلکه نوازش می‌کرد؛ و والدین را نه تنها راهنمایی، بلکه دلگرم می‌ساخت. با نگاهی آرام و صدایی مطمئن، مرهمی بود بر تب و ترس.
سرانجام در ششم اردیبهشت ۱۴۰۴، این چراغ خاموش شد. دکتر کاووسی بی‌هیاهو رفت؛ همان‌طور که زیسته بود: نجیب، بی‌ادعا و فروتن. خاموشی او، تنها پایان زندگی یک پزشک نبود؛ بلکه پایان دوره‌ای از مهربانی بی‌چشم‌داشت و طبابتِ دل‌سوزانه بود.
او زاده شد تا شفا بدهد، و خاموش شد، اما یاد و نامش در دل هزاران کودک و خانواده، روشن خواهد ماند.
یادش گرامی، روانش آرام، و نامش ماندگار.
8 پاسخ
روح اقای دکتر کاووسی درجایگاه خوب مهربانان باشد. ایشان پزشک خوبی برای من در کودکی و دیگران کودکان سرزمینم بود. برای خانواده ی ایشان صبر و شکیبایی آرزومندم. یادشان گرامی باشد.🙏🏼🍀
زنده باد نام زرتشتیان یکتا پرست که در تمام موسسات خیریه دستی دارن
روحشون شاد چقدر مهربان بودند واقعا نماد واقعی ایرانی وپیام پندارنیک گفتار نیک وردار نیک بودند
به فروهر و روانش درود باد
دکتر کاووسی عزیز و نازنینم دکتر دوران کودکیم با خنده ای دلنشین و مهربان و بدرقه از درب اتاق مطبش با یک آبنبات چوبی یادش بخیر جاذبه دلنشین مطبش آکواریوم کنار در ورودی بودی مردی نهربان دلسوز و دوست داشتنی پزشکی حاذق به روان خودش و همسر روانشاد دکتر ایران ایرانپور درود باد به خانم دکتر سوزان کاووسی و مهندس سام کاووسی آرامش باد می گم
دکتری مهربان بااخلاق و بی نهایت حاذق
روحت شاد و یادت گرامی
آب نبات چوبی های کاکائویی خوشمزه ای داشتی امیدوارم کامت در آن دنیا هم شیرین باشه 🙏🌹
روحش شاد و بهشت برین جایگاهش باد
واقعا صدای گرم و مهربانش هميشه بیاد ماندنی خواهد بود
دستشون شفا بود و من عاشق مطبشون بود خودشون و خانمش دکتر ایرانپور دوتافرشته بودن .
یادشان گرامی روحشان در پرنیان مهر ابدی جاوید …نفس شان و نگاهشان دارو و درمان بود