شب زنده‌یاد بهرام فره‌وشی از شاگردان استاد ابراهیم پورداوود به کوشش مجله‌ی بخارا و با همکاری سازمان دایره‌المعارف اسلامی، گنجینه‌ی پژوهشی ایرج افشار و بنیاد موقوفات محمود افشار، یکشنبه دوم آبان‌ماه ۱۳۹۵ خورشیدی در کانون زبان پارسی برگزار شد.
کتایون مزداپور، نادره نفیسی، ژاله آموزگار، علی دهباشی، زهره زرشناس، داریوش شایگان و هما گرامی، همسر شادروان فره‌وشی مهمانان این برنامه بودند که به سخنرانی درباره‌ی آن شادروان پرداختند.
علی دهباشی، سردبیر مجله‌ی بخارا در این برنامه از زندگی‌نامه‌ی استاد بهرام فره‌وشی گفت:
بهرام فره‌وشی در فروردین‌ماه ۱۳۰۴ خورشیدی در ارومیه دیده به جهان گشود. پدرش علی‌محمد فره‌وشی مترجم همایون، رییس فرهنگ شهر خود بود. بهرام فره‌وشی در سال ۱۳۲۳ از دانشسرای مقدماتی اصفهان دانش‌آموخته(:فارغ‌التحصیل) شد و در کنار آموزگاری در دبیرستان‌های تهران، نخست در رشته‌ی زبان‌های خارجی و سپس در رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی مدرک کارشناسی خود را از دانشگاه تهران دریافت کرد. در همین سال‌ها بود که هفته‌ای چند روز پیش استاد محمد فرزام، ادیب نامی آن روزگار خود می‌رفت و به همراه دکتر امیرحسین دستگری، دکتر محمداسماعیل رضوانی و اقبال یغمایی به گفت‌وگو و پژوهش در دقایق و مشکلات زبان فارسی می‌پرداختند. او پس از چندی، به تشویق استاد ابراهیم پورداوود، به پاریس رفت و توانست دکترای خود را در رشته‌ی «تمدن و زبان‌ها و ادیان ایرانی» بگیرد. در پاریس از پیشگاه استادان بزرگی چون ژان دومناش و پروفسور امیل بنونیست بهره‌مند شد و پس از بازگشت به ایران به دانشیاری و پشتیبانی استاد پورداوود در دانشکده‌ی ادبیات به آموزش و پرورش دانشجویان پرداخت.
دکتر فره‌وشی بیشتر اوقات خود را بر روی مشق آثار زنده‌یاد پورداوود گذاشت که به شوند کهنسالی نیاز به همکار جوان‌تری داشت. بخش دوم گاتاها و چند کتاب دیگر از استاد پورداوود، با همکاری شادروان فره‌وشی به چاپ رسید. آن‌گاه وی نوشته‌ی خود با نام فرهنگ پهلوی به فارسی را به چاپ رساند.
پدر وی، استاد محمدعلی فره‌وشی، نمونه‌ی یک فرهنگی خودساخته و از نخستین پایه‌گذاران مدارس نوین در ایران بود، که در سال ۱۳۴۸ درگذشت.
بهرام فره‌وشی پس از انقلاب به شوند(:دلیل) رنجشی که از برخی از اولیای دانشگاه تهران پیدا کرد، خانه‌نشین شد ولی حلقه‌ی دانشجویان وفادار و همکارانی چون دکتر ماهیار نوابی او را تنها نگذاشتند و نشست‌های پیوسته‌ی هفتگی و ماهانه در خانه‌ی وی برگزار می‌شد. سرانجام در روزهای آغازین آذرماه ۱۳۷۰ استاد فره‌وشی بیمار شد و برای درمان به آمریکا رفت، درمان‌ها موثر نیفتاد و در هفتمین روز از خوردادماه ۱۳۷۱ خورشیدی در آمریکا درگذشت. بنابر وصیتش، استاد را به ایران آوردند و به خاک میهن سپردند.
از چپ: سید کاظم موسوی بجنوردی، فرنشین دایره‌المعارف بزرگ اسلامی و داریوش شایگان، فیلسوف و اندیشمند معاصر
پروفسور عبدالمجید ارفعی، تنها متخصص ایرانی زبان های آکدی و ایلامی
ژاله آموزگار، دکترای زبان‌های ایران باستان
علی دهباشی، سردبیر مجله‌ی بخارا
کتایون مزداپور، زبان‌شناس و پژوهشگر و هموند هیات‌علمی پژوهشکده زبان‌شناسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
زهره زرشناس، زبان‌شناس و ایران‌شناس
نادره نفیسی، عضو هیات علمی دانشگاه ازاد تهران مرکز، مدیر بخش زبان‌شناسی و گویش مرکز دایره‌المعارف بزرگ اسلامی و سرویراستار دانش‌نامه زبان و گویش مرکز دایره‌المعارف بزرگ اسلامی
هما گرامی، همسر شادروان بهرام فره‌وشی و چکامه‌سرا
فرتورها از مژده شهریار است.
6744
یک پاسخ
درود. ای کاش حداقل کارفرهنگی که انجمن زرتشتیان تهران به عنوان مادر انجمنهای زرتشتی می توانست انجام دهد این باشد که شبهای فرهنگی به عنوان قدر دانی از این عزیزان در سالن خسروی برگزار کند و از آنها تجلیل کند. این عزیزان با چه سختی و مرارتی فعالیتهای فرهنگ ایران باستان و دین زرتشتی و خط و زبان باستانی انجام داده اند و بسیار به جامعه ما خدمت کرده اند. زرتشتیان باید بیشتر با این اساتید و زحمت کشان عرصه فرهنگ آشنا شوند و این عزیزان هم بدانند که ما س‍‍پاسگزار آنها هستیم و این حداقل است.