ایدر یاد باد انوشه روان روان زرتشت اسپنتمان. اشو فروهر. ایدر یاد باد انوشه روان. روان ایسد واستر زرتشتره. ایدر یاد باد انوشه روان. روان اروتدنر زرتشتره. ایدر یاد باد انوشه روان. روان خورشیدچهر زرتشتره. ایدر یاد باد انوشه روان. روان هووی زرتشتره. ایدر یاد باد انوشه روان. روان فرینی زرتشتره. ایدر یاد باد انوشه روان. روان پوروچیسته زرتشتره. ایدر یاد باد انوشه روان دغدوی فرامره وه.
ایدر یاد باد روان پدران ومادران و نیاکان و فرزندان وپیوندان و پرستاران و اتورنان و اره تیشتاران و واستریوشان و هوتخشان وهمه بهدینان ایران وجهان از کیومرس تا به سیوشانس ایدر یاد باد.
«هر کار نیکی که برای نیکی و در پرتوی راستی انجام شود شادمانی به بار خواهد آورد». گات‌ها هات ۳۴ – بند 4
گر یک نفست ز زندگانی گذرد مگذار که جز به شادمانی گذرد
والاترین نوید اشوزرتشت به پیروان راستی که در گات‌ها یاد شده، بهره بردن از شادی با منش نیک یا همان خوشبختی است. دین زرتشت، آیین شادمانی است. از این رو پیروان زرتشت شاد بودن و خوش زیستن را برگزیده‌اند. در این آیین جشن و سرور یکی از راه‌های نیایش و ستایش پروردگار و نزدیک شدن به اوست. شادی و شادمانی از ویژگی‌های گوهری و سرشتی نیاکانمان بوده و در زندگی آنان جایی برای اندوه نبوده است.
در فرهنگ زرتشتیان شیون و مویه پر زور گردانیدن اهریمن است. به این سبب سوگواری زرتشتیان آداب ویژه دارد. ما زرتشتیان چندین آیین دینی همگانی برای فرد درگذشته وابسته به خاندان خود برگزار می‌کنیم. یکی از این گردهمایی‌های همگانی جشن فروردینگان، جشنی برای شادی روان و فروهر درگذشتگان است.
سالنمای راستی، نوزدهم فروردین، فروردین روز از ماه فروردین، جشن فروردینگان را گرامی می‌دارد و با پخش نماهنگ از تارنمای امرداد به فروهر پاک همه‌ی مردان و زنان پیرو راستی درود می‌فرستد.
اکنون به آوای موبد مهربان فیروزگری گوش فرا می‌دهیم.
نخستین جشن ماهانه در هر سال، جشن فروردینگان نام دارد که برابری روز فروردین از ماه فروردین برابر با 19 فروردین‌ماه خورشیدی است. زرتشتیان به این جشن فرودوگ نیز می‌گویند. به باور زرتشتیان این جشن به فروهر پاک درگذشتگان و نیاکان مربوط است و به همین دلیل برای شادی روان و فروهر درگذشتگان خود به آرامگاه و دیدار درگذشتگان می‌روند. در آرامگاه سیر و سداب، خوراک سنتی و آئینی زرتشتیان، سیروگ و آش و دیگر خوراکی‌های آیینی را تهیه می‌کنند. موبدان لباس سفید ویژه‌ی اجرای آیین به تن کرده و آفرینگان‌خوانی (اوستای مربوط به آیین) را به صورت گروهی انجام می‌دهند. باشندگان نیز با نیایش خود و هماهنگ با موبدان بر روان و فروهر درگذشتگان درود می‌فرستنند.
