استان چهارمحال و بختیاری را «بام ایران» نامیده‌اند؛ از آن‌رو، که شهر کُرد، مرکز استان، در بلندای 2066 متری از سطح دریا، بلندترین مرکز استان در ایران است. این استان زیبا در میان کوه‌های زاگرس، سرشار از بهره‌مندی‌های زیست‌بومی و چشم‌اندازهای دل‌انگیز است. آب‌هایی که از صخره‌های ستبر این گستره‌ی بلند سرازیر می‌شود، آبشارهایی را پدید آورده است که زیبا و پُرخروش‌اند.
شمار آبشارهای چهارمحال و بختیاری فراوان است. از «دره عشق» و «پیرغار» و «ادور» گرفته تا «سفیدآب» و «کرودی کن». اما آبشار «آتشگاه» ویژگی دیگری دارد که نه تنها در میان آبشارهای چهارمحال و بختیاری، بلکه در ایران نیز آن را یگانه می‌سازد. آبشار آتشگاه طولانی‌ترین آبشار ایران است.
آبشار آتشگاه در 40 کیلومتری شهر لردگان جای دارد و از شهر کُرد 190 کیلومتر دور است. روستای نزدیک آن نیز آتشگاه نامیده می‌شود. آتشگاه با کوه‌های «شورم جلاله» و «کوه ریگ» همسایه است. از جنوب و جنوب باختری (:غربی) به شورم و از شمال به کوه ریگ می‌رسد.
روستای آتشگاه و آبشار آن در دره‌ای نمایان می‌شوند که طبیعتی دلربا دارد. رودی در میان دره جاری است و درختانی سرسبز و بلند، پیرامون آن روییده‌اند. این دره 3 کیلومتر درازا دارد. در این پهنه، آبشارهای فراوانی هست که آب آن‌ها بر روی زمین جاری است. گاه شمار آبشارها به 7 آبشار و گاه به 10 آبشار، بسته به حجم آب در فصل‌های گوناگون، می‌رسد.
در سوی راست آبشار، دیواره‌ای سنگی دیده می‌شود که بالا رفتن از آن دشوار نیست. همه‌ی این زیست‌بوم شگفت در شگفت را کوه‌ها دربرگرفته‌اند. آبشارهای آتشگاه در راهی دراز، پابه‌پای روندگان و گردشگران از دره می‌گذرند و خودنمایی می‌کنند! در فصل پُربارش بهار، جریان آب، تندی بیشتری می‌گیرد. هر چند هوای آن گستره اندکی رو به گرمی دارد اما دره و پیرامون آبشار آتشگاه، برخوردار از هوایی خنک و دلپذیر است.
آبشار دیگری نمی‌شناسیم که سرریز آب از تاج آن و جاری شدنش در پایین آبشار، همانند آتشگاه چنان راه درازی را در پستی و بلندی‌های دره‌ای مالامال از درختان و زمینی سرسبز از گیاهان، بپیماید و در راه خود آبشارهای کوچک و بزرگ پدید آورَد. از همین‌روست که آبشار آتشگاه در میان گردشگران به «آبشار مینیاتوری ایران» آوازه پیدا کرده است.
آبشار آتشگاه برای خوزستانی‌ها، که همسایه‌ی دیوار به دیوار آن هستند، همواره جاذبه‌ی گردشگری بسیاری دارد. آن‌ها از گستره‌ی گرمسیر خود به سوی آتشگاه می‌آیند تا روزی شادی‌آور را در کنار آبشار و خنکای هوای آن بگذرانند.
آبشار آتشگاه به رودخانه‌ی خرسان، یکی از پُرآب‌ترین سرشاخه‌های رود کارون، می‌ریزد. پیش از آن از کوه‌های دنای سمیرم می‌گذرد و به لردگان می‌رسد و راه خود را تا کارون ادامه می‌دهد.
روستای آتشگاه نیز همانند آبشار آن آوازه‌ی بلندی دارد. تاریخ این روستا سر به دوران‌های کهن باستانی می‌زند و یادآور روزگارانی است که تمدن ایلام این گستره را نیز در بر گرفته بود. درختان پُربار بلوط و گردوی روستای آتشگاه فروان‌اند و سر به آسمان سوده.
آبشار آتشگاه از جاذبه‌های باارزش و دیدنی گردشگری ایران است. جای گرفتن آبشار در دره‌ای سرسبز با درختانی انبوه و زیست‌بوم زیبا، آن گستره را دلربا و به یاد ماندنی ساخته است.
آبشار آینه ورزان؛ آینه‌ای برای زیست‌بومی زیبا
آبشار مُجن؛ سفر به طبیعتی صخره‌ای
آبشار اُرتُکند؛ تراش‌خورده از صخره و آب
آبشار آب‌سفید؛ عروس آبشارهای ایران
آبشار وروار؛ جاری از صخره‌های بلند
آبشار گله‌خانه؛ تردستی زیبای طبیعت
آبشار آب‌ملخ؛ پیوند هزار رشته آب
آبشار اِما؛ چشم‌اندازی از دو تصویر در یک قاب
آبشار رایِن؛ چشم‌اندازی برای زیبا دیدن
آبشار شاهان‌دشت؛ دل‌انگیز و افسونگر
آبشار نوژیان؛ خوشه‌خوشه، آب‌های سرریز
آبشار آسیاب خرابه؛ گیسویی خزه بسته از آب
آبشار لُوِه، سرریز از صخره‌ای پلکانی
آبشار گنج‌نامه، همراهی تاریخ و زیست‌بوم
آبشار سمیرم؛ هنرنمایی طبیعت ایران
آبشار کبودوال، آبشار سراسر خزه‌ای ایران
آبشار شِوی، بالابلند رشته کوه‌های زاگرس
آبشار لاتون، ارمغان طبیعت چهارفصل ایران
آبشار مارگون، بلندترین آبشار چشمه‌ای جهان
یک پاسخ
سپاس