شهرستان سوادکوه در استان سرسبز و زیبای مازندران، برای گردشگران و طبیعتنوردان جایی دلخواه و مالامال از جاذبههای زیستبومی است. به هر گوشه و کنار آن که گام بگذارید شگفتیهای دلربایی را خواهید دید که همانند آن زودیاب و دستیافتنی نیست. یکی از آن دیدنیهای چشمنواز، «آبشار گزو» است.
گزو از شمار بلندترین آبشارهای استان مازندران است. در میان جنگلی سرسبز و بسیار زیبا جای گرفته است؛ جایی که به آن «لفور» میگویند. لفور گسترهای جنگلی است که خود از بخشهای هیرکانی به شمار میآید.
آبشار گزو در 25 کیلومتری شهر زیرآب جای دارد. برای رسیدن به آن باید از راهی کموبیش زمانبَر گذشت؛ راهی نزدیک به 40 کیلومتر، آکنده از زمینهای هموار و ناهموار و بارانخورده! شیب راه، گاه ملایم است و گاه تند. همین است که گذر از آن جادهی خاکی و نمناک، راه سپردن را به کندی شدنی میسازد.
دربارهی بلندای آبشار، گمانهزنیها چندگونه است. جستوجوها نیز جز سردرگمی، راه به جایی نمیبَرد. در جایی بلندی آبشار را 48 متر نوشتهاند، جای دیگر 50، گاه 53 و در جاهایی نیز 70 و بیش از 70 متر! این همه تفاوت در ثبت بلندی آبشار گزو، شگفتانگیز است. اما هر چه هست، گزو از دو آبشار شکل گرفته است؛ یکی از آن دو بسیار بلندتر است.
آبشار گزو با همهی زیباییهای چشمگیری که دارد، در فصل تابستان جای مناسبی برای برخی گردشگران نیست. از آنرو که نمناکی هوا و شرجی بودن آن گستره، برای کسانی که به چنان آبوهوایی خو نگرفتهاند، آزاردهنده است. اما در بهار و پاییز، گزو دیدنیهای بسیاری دارد و هوای آن نیز دلپذیر است و یاریرسان گردشگرانی که گام در راه گذاشتهاند تا با گوشهای دیگر از طبیعت کممانند ایران آشنا شوند. با این همه، آنهایی که با طبیعت آن پهنه آشنا هستند میگویند در روزهای بارانی هرگز نباید راهی آبشار شد. تاب آوردن بارانهای تند و آسیبرسان آنجا، آسان نیست.
بیگمان طبیعت بسیار زیبای پیرامون آبشار گزو چیزی نیست که بتوان از آن چشم پوشید. گیاهان گوناگون و صخرههای خزه بسته، در کنار آب خروشانی که شاخهبهشاخه هیاهوکنان سرریز میشود و به حوضچهای آکنده از آبهای زلال میریزد، در یاد هر بیننده و گردشگری میماند! در فصل پاییز نیز غوغایی از رنگارنگی درختان جنگلی لفور در آن گستره برپاست.
آبشار گزو در حجمی بسیار سرریز میشود. دیوار پشتی آبشار نیز قوسدار است و همین نیز یکی از دلایل پُرفشار بودن آب است. صخرههای گرداگرد آبشار گزو نیز جایی دلخواه برای صخرهنوردان است.
آبشار دیگری نیز در نزدیکی گزو جای دارد که به نام «آبشار هفت تیرکن» شناخته میشود. این آبشار 9 متر بلندا دارد و از 7 آبشار کوچک شکل گرفته است.
آبشار گزو برای آنهایی که در جستوجوی خودنمایی و نوازشگری طبیعت هستند، شوقآور است و ستایش برانگیز. دیدن این گسترهی چشمنواز و سرشار از زیبایی و آرامش را نباید از دست داد!
آبشار آینه ورزان؛ آینهای برای زیستبومی زیبا
آبشار مُجن؛ سفر به طبیعتی صخرهای
آبشار اُرتُکند؛ تراشخورده از صخره و آب
آبشار آبسفید؛ عروس آبشارهای ایران
آبشار وروار؛ جاری از صخرههای بلند
آبشار گلهخانه؛ تردستی زیبای طبیعت
آبشار آبملخ؛ پیوند هزار رشته آب
آبشار اِما؛ چشماندازی از دو تصویر در یک قاب
آبشار رایِن؛ چشماندازی برای زیبا دیدن
آبشار آتشگاه؛ مینیاتور پرنقشونگار طبیعت
آبشار شاهاندشت؛ دلانگیز و افسونگر
آبشار نوژیان؛ خوشهخوشه، آبهای سرریز
آبشار آسیاب خرابه؛ گیسویی خزه بسته از آب
آبشار لُوِه، سرریز از صخرهای پلکانی
آبشار گنجنامه، همراهی تاریخ و زیستبوم
آبشار سمیرم؛ هنرنمایی طبیعت ایران
آبشار کبودوال، آبشار سراسر خزهای ایران
آبشار شِوی، بالابلند رشته کوههای زاگرس
آبشار لاتون، ارمغان طبیعت چهارفصل ایران
آبشار مارگون، بلندترین آبشار چشمهای جهان
یک پاسخ
منطقه سوادکوه در یک دره وسیع طولانی و در دامنههای شمالی رشته کوههای البرز مرکزی واقع شدهاست.بنده کوچک این افتخارراداشتم که از کوه های بلند سوادکوه (سوات ،لاکمر،ارفع کوه،چرات)،صعودنمایم که سرچشمه رودهای خروشان تالار،ولویی،لاجیم،آلاشت و…همچنین دریاچه زیبای شورمست وآبشاردیدنی گزو می باشد.ایران دارای آبشارهای فراوانی است. اما تعداد محدودی از آن در دل جنگل قرار دارد. آبشار گزو از جمله آبشارهای مرتفع ایران است که در دل جنگلهای هیرکانی واقع شده است. پایین این آبشار حوضچهای قرار دارد که در فصول گرم بازدیدکنندهها در آن آبتنی میکنند. این محل به علت دسترسی مشکل، یکی از مناطق کمتر دیده شده ایران محسوب میشود.
زمان سفر برای بازدید از آبشار گزو چه فصلی از سال است؟
زمان مناسب برای برای دیدن این آبشار فصل بهار، تیرماه، مهر و آبان است. اما این موضوع بدین معنا نیست که زیبایی این آبشار در مرداد و شهریور کاهش مییابد بلکه به علت شرجی بودن هوا لذت دیدار از آن کم میشود.