آبشار مُجن؛ سفر به طبیعتی صخره‌ای

شهرستان شاهرود، در استان سمنان، جایی دلخواه برای گردشگری و طبیعت‌گردی است. هر آنچه از سفری دلپذیر چشم داریم، در این گستره‌ی شگفت‌آور خواهیم یافت؛ از کویر و کوهستان، تا رودخانه‌ها و چشمه‌های جاری. از جنگل‌های سرسبز تا آثاری از گذشته‌های دور؛ بسیار دور. گاه آن زیست‌بوم چنان خودنمایی می‌کند که چشم برداشتن از آن دشوار می‌شود. اما آنچه اکنون باید به آن پرداخت آبشاری است در شهر «مُجن»؛ آبشاری که خود در شگفتی و شکوه، کم از طبیعت آن گستره‌ی دیدنی ندارد.

شهر مجن بُن‌بست است. از آن‌رو که کوه‌ها آن را در برگرفته‌اند. مجن میان دو رودخانه‌ی «پی حصار» و «پیش ده»، جای دارد. کوهستانی که این شهر را حلقه‌وار در خود جای داده است، گستره‌ای را پدید آورده که مانند باغی دل‌انگیز است. آن زیبایی خیره‌کننده هنگامی بیشتر ما را شگفت‌زده خواهد کرد که به یاد بیاوریم در پهنه‌ای کویری به‌سر می‌بریم. رودخانه‌ای که در مُجن جاری است، 25 کیلومتر درازا دارد و در راه خود به رودخانه‌ی «تاش» می‌پیوندد و رودی خروشان‌تر می‌سازد.

آبشار مجن در این طبیعت رویایی و در میان تنگه‌ای به نام «داستان» جای گرفته است و بلندای آن به 12 مترمی‌رسد. هر چند این بلندا آن اندازه نیست که آبشار مجن را در شمار آبشارهای بلند ایران جای دهد اما آنچه به آن آبشار ویژگی کم‌و‌بیش یگانه‌ای می‌بخشد، دو صخره‌ی بلند و بیم آوری است که آبشار از میان آن دو، خروشان و هیاهوکنان سرریز می‌شود. صخره‌های دو سوی آبشار نمای هول‌آوری دارند؛ گویی آن و دمی دیگر فرو خواهند ریخت! آن صخره‌ها برای صخره‌نوردان، شگرف و برانگیزاننده است. اما برای آن‌هایی که با طبیعت و هزارتُوهای آن چندان آشنا نیستند، هیجان افزون‌تری دارد.
در انتهای شهر مجن، دره‌ای رنگ در رنگ هست. با گذر از آن دره است که طبیعت کوهستانی، صخره‌ای را پدیدار می‌کند که آبشار مجن از آن فرومی‌ریزد و در رودی 25 کیلومتری جاری می‌شود. از همین‌رو، برای رسیدن به آبشار باید گام در آن رود سرد و زلال گذاشت و از راهی نزدیک به 20 متری گذر کرد. در فراز آبشار نیز چندین آبشار کوچک حای دارد که دست‌یابی به آن‌ها تنها با بالا رفتن از صخره‌ها شدنی است. پیرامون صخره و آبشار تنگه‌ای تاریک است که مانندگی به غار می‌بَرد. آن دره و آبشار صخره‌ای به راستی چشم‌اندازی یگانه دارد.

آب‌و‌هوای گستره‌ی یادشده در فصل زمستان سرد و یخبندان است. برف‌های سنگین سراسر دره را می‌پوشاند و سوز سرما تاب و توان را می‌گیرد. هرچند در همان فصل یخبندان هم آبشار مجن دیدنی است. اما طبیعت سرکش زمستانی دره و آبشار، در فصل‌های بهار و تابستان رام و دست آموز می‌شود و دلپذیر برای گردشگری و دیده‌وری.
هنگام راه‌نوردی برای رسیدن به آبشار، همراهانی نیز پا‌به‌پای گردشگران راه می‌سپارند و آنان را لحظه‌ای تنها نمی‌گذارند. آن همراهان بی‌آزار، کبک‌های فراوان پیرامون دره و آبشار هستند! شمار کبک‌های آبشار مجن چنان فراوان است که آن‌ها را باید از دیدنی‌های آبشار مجن به شمار آورد.
کلبه‌ها، درختان سپیدار، کشتزارهای سبز، از آبشار مجن و پیرامون آن، زیست‌بومی زیبا و به یادماندنی ساخته است.

آبشار آینه‌ ورزان؛ آینه‌ای برای زیست‌بومی زیبا

آبشار گیسو؛ جاری و شورانگیز

آبشار اُرتُکند؛ تراش‌خورده از صخره و آب

آبشار گزو؛ خروش آب‌های توفنده

آبشار آب‌سفید؛ عروس آبشارهای ایران

آبشار زیارت؛ سرکش و شورانگیز

آبشار وروار؛ جاری از صخره‌های بلند

آبشار گله‌خانه؛ تردستی زیبای طبیعت

آبشار نیاسر؛ زلال و گیسوافشان

آبشار آب‌ملخ؛ پیوند هزار رشته آب

آبشار ساواشی؛ خنیاگری خوش‌آوا

آبشار درگاهان؛ راز جاری کویر

آبشار اِما؛ چشم‌اندازی از دو تصویر در یک قاب

آبشار رایِن؛ چشم‌اندازی برای زیبا دیدن

آبشار آتشگاه؛ مینیاتور پرنقش‌ونگار طبیعت

آبشار شاهان‌دشت؛ دل‌انگیز و افسونگر

آبشار نوژیان؛ خوشه‌خوشه، آب‌های سرریز

آبشار آسیاب خرابه؛ گیسویی خزه بسته از آب

آبشار ریژآو، دلربا و تماشایی

آبشار لُوِه، سرریز از صخره‌ای پلکانی

آبشار گنج‌نامه، همراهی تاریخ و زیست‌بوم

سنگان؛ آبشاری سترگ و خروشان

آبشار سمیرم؛ هنرنمایی طبیعت ایران

آبشار کبودوال، آبشار سراسر خزه‌ای ایران

آبشار شِوی، بالابلند رشته کوه‌های زاگرس

آبشار لاتون، ارمغان طبیعت چهارفصل ایران

آبشار مارگون، بلندترین آبشار چشمه‌ای جهان

آبشار ویسادار، دلبرانه‌ی طبیعت گیلان

آبشار بیشه، زیبا و خروشان