گفته شده که استان گیلان بیش از چهار هزار آبشار دارد. از آن میان، آبشار ویسادار در زیبایی و دلربایی، سرآمد است. هر سال، شمار بسیاری از گردشگران از این آبشار دیدن می‌کنند و در طبیعت سرسبز آن بخش از شمال ایران، آرامشی دلخواه می‌یابند.
آبشار ویسادار در رضوان‌شهر، در شمال باختری استان گیلان، میان ساحل خزر و رشته کوه‌های تالش جای دارد. اگر بخواهیم باریک‌بینانه‌تر بگوییم، باید این آبشار را در 16 کیلومتری شهر «پره سر» دید، در دهستان ییلاقی ارده. پره سر در جنوب باختری دریای خزر، در راه بندرانزلی به آستارا است. یک راه دسترسی به آبشار، گذشتن از پره سر و رفتن به سوی روستاهای «صیقل سرا» و «ابویار» است. پس از 13 کیلومتر به گستره‌ی آبشار رسید. بیش از نیمی از جاده، آسفالته و بخش پایانی آن خاکی است. از این‌رو، چه بسا بارندگی، گذر از این جاده را دشوار کند.
ویسادار از شهر تالش تنها 40 کیلومتر دور است و بر سر راه رودخانه ی لمیررود (دیناچال رود) جای گرفته است. این رودخانه از کوه‌های تالش سرچشمه می‌گیرد. رودخانه‌ی لمیر، آبشار دیگری به نام «اوویار» را هم سیراب می‌کند. آبشار ویسادار کنار جاده‌ای جنگلی است که آن جاده به روستای لمیر راه می‌بَرد.
برای واژه ویسادار، با همه‌ی زیبایی و گوش‌نوازی که دارد، معنای چندان روشنی نمی‌توان یافت. گفته‌اند که شاید ویسادار از گویش تالشی گرفته شده باشد و به چم «سایه درخت بید» است. چون برای رسیدن به این جاذبه‌ی گردشگری، باید از میان انبوهی از درختان بید گذشت. یکی از دیدنی‌های این آبشار همان درخت‌های کهن پهن‌برگی است که ریشه‌های آن از دل خاک بیرون زده است و تنه‌های تنومند و شاخه‌های پُربرگ آن‌ها، گستره‌ای دل‌انگیز و به یاد ماندنی ساخته است.
بلندای آبشار ویسادار، 15 متر است. آبشار از آن بلندا بر روی صخره‌ای جاری می‌شود. از شگفتی‌های صخره، لایه لایه بودن آن است. گویی آب، پله پله فرو می‌ریزد بر بستری جاری می‌شود و در حوضچه‌ای فرومی‌رود که ژرفای چندانی ندارد. تاج آبشار، نیم دایره‌ای است.
این آبشار را با بالا رفتن از پله‌هایی که در کناره‌ی آن ساخته‌اند، می‌توان از بالاترین جای دید. این هم گفتنی است که ویسادار از انگشت‌شمار آبشارهای ایران است که پُل فلزی‌ای در کنار آن ساخته شده است. از فراز آن پُل می‌توان فروآمدن خروشان و پُرهیاهوی آبشار را دید.
شاید بهترین زمانی که بتوان آبشار ویسادار را دید، میان ماه‌های فروردین تا آبان است.
ویسادار، پس از آبشارهای «لاتون» و «چال دشت»، سومین آبشار بلند استان گیلان است.
این آبشار کم‌مانند، با همه‌ی زیبایی طبیعی‌اش، گاه از فراوانی بازدیدکنندگان چهره‌ی دیگری به خود می‌گیرد. به ویژه زباله‌های پیرامون آبشار دل آزار می‌شود و زیست‌بوم کم و بیش دست نخورده‌ی آن را نازیبا می‌سازد. ساخت‌و‌سازهای بی‌رویه در گستره طبیعی آبشار آسیب‌های بسیاری به این جاذبه‌ی گردشگری زده است.
ویسادار تنها آبشار آن گستره است که از فروریزش آب یک رودخانه‌ی همیشگی (دائمی) و پُرآب پدید آمده است.
آبشار ویسادار در شهریورماه 1398 خورشیدی، در شمار آثار طبیعی ایران ثبت شده است.
آبشار آینه ورزان؛ آینه‌ای برای زیست‌بومی زیبا
آبشار مُجن؛ سفر به طبیعتی صخره‌ای
آبشار اُرتُکند؛ تراش‌خورده از صخره و آب
آبشار آب‌سفید؛ عروس آبشارهای ایران
آبشار وروار؛ جاری از صخره‌های بلند
آبشار گله‌خانه؛ تردستی زیبای طبیعت
آبشار آب‌ملخ؛ پیوند هزار رشته آب
آبشار اِما؛ چشم‌اندازی از دو تصویر در یک قاب
آبشار رایِن؛ چشم‌اندازی برای زیبا دیدن
آبشار آتشگاه؛ مینیاتور پرنقش‌ونگار طبیعت
آبشار شاهان‌دشت؛ دل‌انگیز و افسونگر
آبشار نوژیان؛ خوشه‌خوشه، آب‌های سرریز
آبشار آسیاب خرابه؛ گیسویی خزه بسته از آب
آبشار لُوِه، سرریز از صخره‌ای پلکانی
آبشار گنج‌نامه، همراهی تاریخ و زیست‌بوم
آبشار سمیرم؛ هنرنمایی طبیعت ایران
آبشار کبودوال، آبشار سراسر خزه‌ای ایران
آبشار شِوی، بالابلند رشته کوه‌های زاگرس
آبشار لاتون، ارمغان طبیعت چهارفصل ایران
