زیست‌بوم استان گلستان، پوشیده از جنگل است. در میان جنگل‌های انبوه آنجا، شمار بسیاری آبشار، دست یافتنی است که به آن پهنه‌های گسترده و سبز در سبز، زیبایی خیره کننده‌ای می‌دهند. از همین‌روست که استان گلستان همواره یکی از مقصدهای گردشگران بوده است. آبشار لُوِه، در همسایگی جنگل‌های دیرسال هیرکانی، نمونه‌ای از طبیعت شادی‌آور آن بخش از شمال کشورو یکی از منزلگاه‌های گردشگران طبیعت است.
در شمال جنگل‌های هیرکانی، در راهی که از مینودشت به سوی «گالیکِش» (شهری در بخش مرکزی استان گلستان) و از آنجا به روستایی به همین نام می‌رود، آبشار لُوِه جای گرفته است که از فراز صخره‌ها سرازیر می‌شود.
گالیکش چندین آبشار دارد؛ همانند: آبشارهای آق سو، لال و کوه سنگی. اما لوه در زیبایی، بیش و افزون تر از آن‌ها است. برای رسیدن به لُوِه باید 20 کیلومتر از گالیکش راه پیمود تا به تقاطعی رسید که از جاده ی گلستان – مشهد جدا می‌شود. 5 کیلومتر در راهی شیب‌دار باید رفت تا به روستای لوه رسید. آبشار لُوِه در جنوب همان روستا جای گرفته است. آنجا، 14 کیلومتر از باختر پارک ملی گلستان دور است. همین همسایگی آبشار لوه با پارک جنگلی است که به زیست‌بوم پیرامون آبشار ویژگی کم‌مانندی می‌بخشد.
آبشار لُوِه 75 متر بلندی دارد. اما شگفتی آبشار در این است که از صخره‌ای پلکانی فرو می‌ریزد. این صخره پنج طبقه دارد که بلندترین صخره به 15 متر سر می‌زند. هر طبقه نیز حوضچه‌ای دارد که آبشار درون آن‌ها می‌ریزد و به پله‌های پایین سرازیر می‌شود. بدین گونه لوه در فرود آمدن خود، پله پله راه می‌پیماید و در درون دره‌ای به ژرفای 35 متر جاری می‌شود. این دره نیز مالامال از درختان جنگلی پهن‌برگ است.
آبشار لُوِه از چندین آبشار کوچک و بزرگ پدید آمده است که دوشادوش هم به پایین می‌غلتند. در همان نزدیکی، آبشار دیگری به نام «آبشار کوه‌سنگی» دیده می‌شود. این دو آبشار با هیاهوی بسیار در دره‌های پیرامون خود سرازیر می‌شوند و غوغایی برپا می‌کنند!
اما طبیعت دل‌انگیز آن گستره، بارش‌های بسیاری دارد که پیمودن راه را در فصل سرد و ماه‌های زمستانی، دشوار می‌سازد. از همین‌روست که بهترین زمان برای دیدن آبشار لُوِه، در فصل بهار است. با همه‌ی این‌ها، دسترسی به آبشار لوه سخت نیست. گذر از میان درختان جنگلی و طبیعت شگفت‌آور آنجا، دشواری را آسان می‌سازد و گردش در آن گستره به یاد می‌ماند.
استان گلستان، همانند جای‌جای ایران، زیست بومی دلخواه گردشگران دارد. در آن میان، آبشارهای آن و از میان آبشارها، لوه، در زیبایی و دلربایی کم‌مانند است. دیدن آبشار لُوِه گوشه‌ای از زیست‌بوم دلپذیر و زیبای استان گلستان را پیش‌روی هر گردشگری می‌گستراند.
آبشار آینه ورزان؛ آینه‌ای برای زیست‌بومی زیبا
آبشار مُجن؛ سفر به طبیعتی صخره‌ای
آبشار اُرتُکند؛ تراش‌خورده از صخره و آب
آبشار آب‌سفید؛ عروس آبشارهای ایران
آبشار وروار؛ جاری از صخره‌های بلند
آبشار گله‌خانه؛ تردستی زیبای طبیعت
آبشار آب‌ملخ؛ پیوند هزار رشته آب
آبشار اِما؛ چشم‌اندازی از دو تصویر در یک قاب
آبشار رایِن؛ چشم‌اندازی برای زیبا دیدن
آبشار آتشگاه؛ مینیاتور پرنقش‌ونگار طبیعت
آبشار شاهان‌دشت؛ دل‌انگیز و افسونگر
آبشار نوژیان؛ خوشه‌خوشه، آب‌های سرریز
آبشار آسیاب خرابه؛ گیسویی خزه بسته از آب
آبشار گنج‌نامه، همراهی تاریخ و زیست‌بوم
آبشار سمیرم؛ هنرنمایی طبیعت ایران
آبشار کبودوال، آبشار سراسر خزه‌ای ایران
آبشار شِوی، بالابلند رشته کوه‌های زاگرس
آبشار لاتون، ارمغان طبیعت چهارفصل ایران
آبشار مارگون، بلندترین آبشار چشمه‌ای جهان
