سیزدهمین روز از ماه فروردین در گاهشمار زرتشتی تیر یا تیشتر نام دارد. ایزد تیر یا تیشتر که در اوستا یَشتی هم به نام آن وجود دارد، ایزد باران است. در باور پیشینیان پیش از اشوزرتشت، برای این که ایزد باران در سال جدید پیروز شود و در جنگ با اَپوش دیو خشکسالی پیروز شود، باید مردمان در نیایش از این ایزد یاد کنند و از او درخواست باریدن باران داشته باشند. با پیروزی تیر ایزد، باران می‌بارد، چشمه‌ها می‌جوشند و رودها روان می‌گردند، سرسبزی را به ارمغان می‌آورند. در روز سیزدهم که به ایزد باران تعلق دارد مردم به دشت و صحرا کنار جویبار می‌رفتند، به شادی می‌پرداختند و آرزوی بارش باران، سالی پربرکت و خرم را از خداوند می‌کردند. هم‌اکنون نیز سیزده نوروزی این یادگار نیاکانی به نیکی پاس داشته می‌شود. جشن سیزده نوروزی خجسته باد.
چه بخواهیم چه نخواهیم واقعیت این است که اوضاع این روزهای کشور و حتی جهان خوب نیست و باید برای حفظ سلامتی خود و اطرافیان هم که شده برخی عادت‌های خود را کنار بگذاریم. نوروز امسال رنگ و بوی همیشگی را نداشت. روزهایی نبود که چشم به راهش بودیم. نوروز سال‌های دور و نزدیک، همراه بود با دید و بازدید، در آغوش کشیدن و سفرهای شادی بخش. اما امسال، ترس از ویروسی ناپیدا و مرگ‌آفرین، خانه‌نشین‌مان کرد و پای سفرمان را بست. در خانه ماندیم و گوش به خبرهایی سپردیم ناخوشایند. دست از دید و بازدید کشیدیم و سفر رفتن را به روزهایی واگذاشتیم که چاره‌ای برای کرونا پیدا شود. امسال روز طبیعت را در خانه‌های خود جشن می‌گیریم.
البته این ویروس هرچند روزهای تلخ و طاقت‌فرسایی را برایمان به ارمغان آورد فرصتی را برای طبیعت به وجود آورد که به دور از هیاهو دوباره نفسی تازه کند. گاه بی‌توجهی گردشگران به طبیعت موجب به بار آوردن خسارت‌هایی جبران‌ناپذیر می‌شد که چهره‌ی طبیعت را در روز طبیعت آکنده از زشتی و ناسپاسی می‌ساخت. بی‌تفاوت و به آسانی از کنار آن می‌گذشتیم.
سیزده بدر هرچند که در گاهشمار ما ایرانی‌ها روز دل سپردن به طبیعت است، اما طبیعت بیشترین آسیب‌ها را در این روز می‌بیند. امسال با وجود ویروسی به نام کرونا، طبیعت جانی دوباره می‌گیرد و سیزده امسال را می‌توان جشن طبیعت نامید.
چاره چیست؟ گاه زندگی چنین می‌شود: سخت و دشوار… اما می‌گذرد؛ روزهای درد و رنج می‌گذرد. اگر شاد و امیدوار بمانیم، هیچ سختی ماندگار نخواهد بود. این روزها با همه رویدادهای ناگوار خود می‌گذرد. سیزده بدر امسال را، هرچند تلخ و طاقت‌فرسا به امید روزهای بهتر در خانه‌هایمان بمانیم.
برای در امان ماندن خود و هم برای گرفتار نشدن دیگران. چاره‌ی رهایی از دست بیماری کرونا همین است که در خانه بمانیم و از رو به رو شدن با همدیگر پرهیز کنیم. هر گونه سهل‌انگاری و بی‌توجهی به هشدارها می‌تواند آسیب جبران‌ناپذیری را بر پیکره‌ی جامعه به جا بگذارد و موجب گسترش بیش از پیش این ویروس و دچار شدن شهروندان بیشتری به بیماری شود.
به امید این که سال آینده با پشت سرگذاشتن این بلای جهانی، با همراهی عزیزانمان سیزده نوروزی را در آغوش طبیعت جشن بگیریم.
