شمار رودخانه‌ها و چشمه‌های استان لرستان بسیار است. از این‌رو، آن گستره را یکی از پُرآب‌ترین استان‌های ایران می‌دانند. طبیعت زیبا و آبشارهای فراوان آن که سر به 50 آبشار خروشان می‌زند، برای هر گردشگری دلپذیر و دیدنی است. در میان آبشارهای این استان، پس از آبشار بیشه، باید از «نوژیان» نام بُرد که در پهنه‌ای دست نخورده و پرشمار از جاذبه‌های طبیعی و گردشگری جای دارد.
آبشار نوژیان، 38 کیلومتر از شهر خرم‌آباد، مرکز استان، دور است. این آبشار در بخش «پاپی» جاری است و در روستایی دیرینه هم نام آبشار. آبشار نوژیان میان دو کوه «تاف» در خاور (:شرق) و جنوب خاوری آبشار و کوه «هشتادپهلو» (هشتاپَلی) در جنوب و جنوب باختری (:غربی) آن، دیده می‌شود. هشتادپهلو در بیشتر فصل‌های سال پوشیده از برف و دلخواه کوه پیمایان است. این‌را هم ناگفته نگذاریم که از سه راهی خرم آباد- بروجرد- دورود تا آبشار نوژیان 52 کیلومتر راه است.
نوژیان به معنای «آب زنده» است. از آن‌رو چنین نام زیبایی را برای آن برگزیده‌اند که فراوانی آبشار نوژیان بستگی به اندازه‌ی بارندگی ها دارد. در فصل‌های پُربارش، پُرآب است و در فصل‌هایی که بارندگی کاستی می‌گیرد، آب آبشار نیز کاهش نمایانی می‌یابد. اندازه‌ی بارندگی، شکل آبشار را دگرگون می‌کند، از این‌رو، مانند موجود زنده‌ای است که در هر فصل شکل‌های ناهمسانیپیدا می‌کند، گویی از نو زنده می شود؛ نوژیان!
اما معنای دیگری برای نام این آبشار برشمرده‌اند که شاید اندکی دور از ذهن باشد. گفته‌اند که در پهنه‌ای که آبشار نوژیان جای دارد کشتزارهای حبوبات، به ویژه عدس، دیده می‌شود. عدس را به زبان لری «نُژی» می‌گویند و این آبشار زیبا به همین سبب نوژیان نام گرفته است!
آبشار نوژیان 95 متر بلندی دارد و پهنای تاج آن به 5 متر می‌رسد. از این‌رو بلندترین آبشار استان لرستان است.
نوژیان آبشاری دو تکه‌ای است. صخره‌ای ستبر در راه نوژیان، این آبشار را دو بخشی، یاد و طبقه‌ای می‌سازد. در میانه‌ی این دو تکه، راهی پلکانی پدید آمده است که از زیبایی‌های نوژیان به شمار می‌رود.
این آبشار یگانه، در فصل بهار غوغایی از زیبایی است. تاج آن پهنای افزون‌تری می‌گیرد و گردشگران و طبیعت دوستان بسیاری را به سوی خود می‌کِشد. در این فصل از سال، نوژیان در دلربایی انگشت نماست! اما چهره‌ی دیگر آن را در فصل کم بارش سال باید دید. در آن زمان، نوژیان تُنک و کم آب می‌شود.
آب نوژیان از چشمه‌های طبیعی بالادست آن به دست می‌آید. این آبشار از شکافی در دل کوه تاف پدید آمده است. کوه تاف سرشار از گیاهان دارویی است و جایی برای آن‌هایی که برای یافتن گیاهان درمان بخش، کوه‌ها و دشت‌ها را درمی‌نوردند.
در سوی راست آبشار، رودخانه‌ای هست که نوید یک گردشگری دلپذیر را می‌دهد. اندکی پایین‌تر از آبشار نیز حوضچه‌ای برای پرورش ماهی، به ویژه ماهی قزل‌آلا، دیده می‌شود.
گردشگاه جنگلی نوژیان، با انبوهی از درختان بلوط، از دیدنی‌های پیرامون آبشار است. پس جنگل‌نوردی را هم باید به جاذبه‌های گستره ی نوژیان افزود. در فصل بهار نیز کندوداران عسلی شیرین و طبیعی عرضه می‌کنند.
آبشار نوژیان، که بومی‌ها گاه به آن «نوژی» می‌گویند، در 27 اسفندماه سال 1387 خورشیدی، در فهرست آثار طبیعی ایران ثبت ملی شده است.
آبشار آینه ورزان؛ آینه‌ای برای زیست‌بومی زیبا
آبشار مُجن؛ سفر به طبیعتی صخره‌ای
آبشار اُرتُکند؛ تراش‌خورده از صخره و آب
آبشار آب‌سفید؛ عروس آبشارهای ایران
آبشار وروار؛ جاری از صخره‌های بلند
آبشار گله‌خانه؛ تردستی زیبای طبیعت
آبشار آب‌ملخ؛ پیوند هزار رشته آب
آبشار اِما؛ چشم‌اندازی از دو تصویر در یک قاب
آبشار رایِن؛ چشم‌اندازی برای زیبا دیدن
آبشار آتشگاه؛ مینیاتور پرنقش‌ونگار طبیعت
آبشار شاهان‌دشت؛ دل‌انگیز و افسونگر
آبشار آسیاب خرابه؛ گیسویی خزه بسته از آب
آبشار لُوِه، سرریز از صخره‌ای پلکانی
آبشار گنج‌نامه، همراهی تاریخ و زیست‌بوم
آبشار سمیرم؛ هنرنمایی طبیعت ایران
آبشار کبودوال، آبشار سراسر خزه‌ای ایران
آبشار شِوی، بالابلند رشته کوه‌های زاگرس
آبشار لاتون، ارمغان طبیعت چهارفصل ایران
آبشار مارگون، بلندترین آبشار چشمه‌ای جهان
