پیش‌کش سالنمای راستی

پخش نماهنگ شاد به فرخندگی اردیبهشتگان؛ جشن پاکی و راستی اهورایی

گوهر برومندی
1399-02-01
12:22

راه در جهان یکی است و آن راه اشویی است. روز اردیبهشت از ماه اردیبهشت، سومین روز از دومین ماه در گاهشمار زرتشتی، زمان برپایی جشن اردیبهشتگان فرارسید. جشنی ویژه‌ی «اشه‌وهیشته» یا بهترین اشویی، جشنی ویژه‌ی امشاسپند اردیبهشت، یکی از فروزه‌های اهورایی.
اشویی بهترین دارایی و خوشبختی است. خوشبختی از آن كسی است كه خواستار بهترین اشویی باشد. «اردیبهشت‌یشت»
اردیبهشت از واژه‌ی گاهانی «اشِ‌وَهیشت» یا بهترین اشویی سرچشمه گرفته که نماد آن «آتش سپندینه» است. اردیبهشت در جهان مینوی پاكی و راستی و نظم و قانون اهورایی را نماینده است و در گیتی نگاهبان آتش؛ آتشی كه در سرتاسر جهان سپندینه است. آتش در دین زرتشتی نماد «اشا» راستی، پاکی و عشق اهورایی است. آتش همیشه و در همه حال به سوی بالا می‌رود. خود می‌سوزد و دیگران را نور و گرما می‌بخشد.
آری، هم‌اینک در هنگامه‌ی شكوفایی گل‌ها، رویش سبزه‌ها، طراوت بهاری، اردیبهشتگان فرارسیده است. چه نیکوست؛ بكوشیم همزمان با این جشن خجسته، دل‌هایمان را با مهر و فروتنی شكوفا سازیم، راستی و پاكی را بیش از پیش در نهادمان برویانیم و فروزه‌های نیک مینوی را همچون زبانه‌های همیشه بالارونده آتش، در اندیشه و گفتار و كردارمان بپرورانیم.
سالنمای راستی، اردیبهشت روز از ماه اردیبهشت‎، فرخنده جشن اردیبهشتگان را شادباش می‌گوید و با پخش نماهنگ از تارنمای امرداد شادی را به دل‌های ایرانیان و جهانیان پیش‌کش می‌کند. با امید به آن که نور و گرمای آتش عشق، شور و راستی در جان و جهانمان روشن باشد تا از تیرگی کین، خشم و خودخواهی که سرچشمه‌ی تزویر و دروغ و آغاز گسترش نادانی است، جلوگیری شود. راستی پیروز است. همازور هما اشا بیم به یاری اهورامزدا، ایدون باد.

سالنمای راستی با بیش از 70 سال پیشینه

جشن اردیبهشت‌گان را شادباش می‌گوییم

در سالنمای زرتشتیان روز اردیبهشت از ماه اردیبهشت (برابر با دوم اردیبهشت ماه خورشیدی) جشن اردیبهشت‌گان نام دارد. اردیبهشت از واژه اوستایی اشاوهیشتا گرفته شده که به معنی پاکی و اشویی است. پاک نگه داشتن چهار گوهر آب، باد، خاک و آتش از ویژگی های این جشن است. ایرانیان باستان در این روز لباس سفید که نماد پاکی است به تن می‌کردند و با سرهای پوشیده با کلاه یا روسری سپید، به آدریان یا آتشکده می‌رفتنند و نیایش اهورامزدا را به جا می‌آوردند. اکنون نیز زرتشتیان به باور سنتی خود در جشن اردیبهشت‌گان به آتشکده‌های محل سکونت خود می‌روند و رو به روشنایی می‌ایستند و با سرایش (خواندن) اوستای اردیبهشت یشت، خداوند جان و خرد را ستایش می‌کنند. ترجمه‌ی بخشی از اوستای اردیبهشت یشت بدین گونه است: ارج می‌نهیم اردیبهشت امشاسپند را، که ستایش همه امشاسپندان است. امشاسپندی که اهورامزدا آن را نگهداری می‌کند با اندیشه نیک، گفتار نیک و کردارنیک و جای آن در سرای روشنی است.