ویروس کوچک کرونا درس‌های بزرگی به ما داد

خبرگزاری ایسنا، گفت‌و‌گویی خواندنی و سرشار از آگاهی‌بخشی با نقاش چیره‌دست و نامی کشور، ایران درودی، انجام داده است. درودی در این گفت‌و‌گو از نگاهش به زندگی و جهان، گذر این روزهای دشوار که ویروس کرونا در ایران و جهان فراگیر شده است و نیز پیامی که برای هم‌میهنانش دارد، سخن گفته است.

بخش‌هایی از گفته‌های این هنرمند نام‌آشنا در دنباله آمده است.
من در لحظه زندگی می‌کنم
هنگامی که از ایران درودی پرسیده شده که در این روزهای خانه‌نشینی و بیم از ویروس کرونا، چه می‌کند؟ او پاسخ داده است: «یکی از مهمترین مساله‌های زندگی و حرفه‌ی من ضرورت تنها ماندن من است؛ با عطف به این نکته که بارها گفته‌ام آموخته‌ام با تنهایی‌ام برای خود کافی باشم؛ چراکه فقط در تنهاییست که می‌توانم نقاشی کنم یا بنویسم. من در لحظه زندگی می‌کنم و بدین گونه در تنهایی از لحظات زندگی سرشار می‌شوم و به خلسه می‌رسم. اگرچه این‌بار در تنهایی سخت دل‌نگران یکایک هموطنانم هستم مانند پرستاران و پزشکان که جان بر کف به کمک بیماران کرونایی شتافته‌اند یا کسانی که در گرانی سرسام‌آور مجبورند برای به دست آوردن لقمه نانی از منزل خارج شوند و دردناک‌تر اینکه کاری هم وجود ندارد. همچنین دل‌نگران یکایک هموطنانی هستم که شغل‌شان، مانند کار در بیمارستان‌ها و بانک‌ها ایجاب می‌کند سرکارشان حضور پیدا کنند».
این نقاش نامدار در ادامه می‌گوید: «ویروس کوچک کرونا درس بزرگی به ما داد تا بدانیم ما انسان‌های این کره زمین چه در کوتاه‌ترین فاصله یا در دورترین، به هم پیوسته‌ایم. همچنان که سعدی شاعر بزرگ ایران زمین، قرن‌ها پیش می‌گوید: بنی آدم اعضای یکدیگرند/ که درآفرینش ز یک گوهرند / چو عضوی به درد آورد روزگار/ دگر عضوها را نماند قرار. بی‌سبب نیست که این شعر در مقابل درب ورودی مقر سازمان ملل نیویورک نصب شده است».
درس‌هایی که از بیماری کرونا باید آموخت
درودی به گذر دشوار این روزها اشاره می‌کند، اما آن‌را درس‌آموز می‌بیند و می‌گوید:«درس این ویروس که تمامی انسان‌های کره زمین را درگیر کرده است، بی‌ارزش بودن مادیات است که در مبارزه با کرونا هیچگونه کارایی ندارد و به عبارت دیگر ثروت هیچ نوع مصونیتی از این بیماری را برای شخص ثروتمند ایجاد نمی‌کند. حال اینکه فقط دغدغه بزرگ انسان‌های زمانه‌ی ما به دست آوردن هر چه بیشتر پول به هر قیمتی است! علیرغم ادامه تحریم در این دوره نابه‌سامان، ملت شریف و متحمل ایران نشان داد که مانند کشورهای پیشرفته و به اصطلاح متمدن، دست به غارت فروشگاه‌ها و داروخانه‌ها نمی‌زند، بلکه با بلندنظری و صبوری، جان بر کف به کمک هم وطنانش می‌شتابد».
او درباره‌ی کارهای خود در روزهای خانه‌نشینی می‌گوید: «من از شروع کرونا خودم را قرنطینه کردم تا ناقل نباشم. من نه از مرگ می‌ترسم، نه از کرونا. فقط یک آرزو دارم: خداوند ایمان مرا به خودش بیشتر کند و تا آخرین لحظه‌ی حیات، هوشمندی و شعور مرا به من روا دارد و سپاسمندی و شکرگزاری مرا از هر آنچه به من داده یا نداده بپذیرد».
به ایران بازگشته‌ام تا در خاک ایران بمیرم
از درودی پرسیده شده است که آرزوی شما برای مردم ایران چیست؟ او می‌گوید: «در طول عمرم به ملت ایران ثابت کرده‌ام که این ملت صبور و متحمل و بزرگ‌مردان تاریخ ایران و تاریخ پرشکوهش را عاشقانه دوست می‌دارم. من در هیچ لحظه‌ای از زندگی مایوس نشده‌ام؛ چراکه می‌دانم ملت ایران مرا دوست می‌دارد. در این دوره کرونا چه بسیارند انسان‌های ناشناس بدون اسم، پشت در منزلم که تجهیزات بهداشتی از الکل گرفته تا یک جفت دستکش یا ماسک گذاشته‌اند. از همه جالب‌تر یکی از دوستان برایم بوم نقاشی سفارش داد و دیگری مایحتاج روزانه مرا برای حداقل دو ماه در کوچکترین جزییات تامین کرد. من به ایران بازگشته‌ام تا در خاک ایران بمیرم. برای من مهمترین ارزش زندگی در ایثار عشق است. پس بیشتر از همیشه به ایران عزیزمان عشق بورزیم تا قادر شویم در برابر صدمات ناگوار سال گذشته ناشی از طبیعت چون سیل و زلزله و حادثه دردناک سقوط هواپیمای مسافربری، تاب بیاوریم»
ما مسوول جان خود و دیگران هستیم
ایران درودی درباره نگاهش به زندگی و سخنی که برای مردم ایران دارد، می گوید:«با صراحت بگویم من نومیدی را نمی‌شناسم. همیشه در تاریکی مطلق نقطه‌ای از روشنایی را دیده یا خواسته‌ام ببینم؛ یا به گفته‌ی شاعربزرگ ما احمد شاملو؛ در انتهای اندوه، دریچه روشن گشاده است؛ اما ملت ما همانطور که تاریخ گواه است، هرگز نومید نبوده و نیست. پیام من برای ملت ایران این است که هر یک از ما نه فقط مسوول جان خودمان هستیم، بلکه اگر ناقل باشیم ممکن است ندانسته مسبب مرگ یک نفر تا صدها نفر بشویم. امروز همه باید بدانند که این بیماری در آغاز فقط با بیماری یک نفر آغاز شده است؛ پس وظیفه انسانی ماست که بهداشت خود و دیگران را با تمام جزئیات رعایت کنیم تا از شیوع هر چه بیشتر آن جلوگیری کنیم».
ویروس کرونا ما را مجبور می‌کند به مفهوم زندگی بیندیشیم
ایران درودی در پایان می گوید:«آرزویم برای ملت ایران همانی است که برای خودم دارم؛ یعنی نزدیک‌تر شدن به خالق هستی و لذت بردن و شکرگزاری از موهبت زندگی. بالاترین قدرت انسان در نوع ایمان و نگاهی است که او به جهان هستی دارد. در دوره‌ای که ما با فشردن یک دکمه با دورترین نقطه این جهان می‌توانیم ارتباط برقرار کنیم، ویروس کرونا ما را مجبور می‌کند به مفهوم زندگی بیندیشیم و بدانیم این ویروسی که حتی به چشم دیده نمی‌شود قادر است زندگی را از بشر سلب کند؛ اما قادر نیست در نظم گردش سیارات کوچکترین خللی وارد کرده و سیارات را از حرکت باز دارد. به آفرینده این جهان هستی با میلیون‌ها سیاره و ستاره و کهکشان و نظمشان ایمان بیاوریم تا بتوانیم با ایمان محکم و سپاسمندی از هر ثانیه زندگی و موهبت زنده بودن در حد توانمان به آگاهی برسیم. با سپاس از آفریننده‌ام که مرا با درک شعورم عاشق کرد، عاشق درک ارزش هستی».
ایران درودی، نقاش چیره دست، نویسنده و استاد دانشگاه در رشته‌ی تاریخ هنر است. او در شهریور 1315 خورشیدی زاده شده است. سالوادور دالی، نقاش بزرگ اسپانیایی، آندره مالرو، نویسنده‌ی نامدار فرانسوی، و بسیاری دیگر از نام‌آوران هنر جهان، از تابلوهای نقاشی درودی ستایش کرده‌اند. احمد شاملو نیز درباره‌ی هنر او شعری زیبا با عنوان «اشارتی» سروده است.