امروز اردیبهشت امشاسپند از ماه تیر سال 3758 زرتشتی، شنبه 31 خوردادماه 1399 خورشیدی، 20 ژوئن 2020 میلادی
شاهپور دوم (ذوالاکتاف) از دودمان ساسانیان که 17 ساله شده بود از آخرین روز بهار سال 326 میلادی (21 ژوئن برابر با 31 خرداد)، خود به عنوان شاه فرمانروایی امور ایران را به دست گرفت. قلمرو میهن گسترده شد و بر آبادانی آن و رفاه مردم افزوده شد.
وی تنها رئیس کشور بود که پیش از زاده شدن این جایگاه را به دست آورده بود و بنابراین، دورهی پادشاهیاش بیش از عمر او به حساب آورده شده است. شاهپور دوم پسر «آذرنرسی» در سال 309 زاده شد و در سال 379 میلادی درگذشت. این شاه ساسانی هنگامی امور سلطنت را، خود به دست گرفت که سستی نایبالسلطنه موجب شده بود که تازیان مهاجر از جزیرةالعرب به بحرین و سواحل غربی خلیج فارس ایجاد ناامنی کرده، همچنین برخی از بزرگان داخلی وارد مبارزه قدرت با یکدیگر شده، امپراتور روم در ایالتهای مرزی و منطقه خودمختار ارمنستان به تحریک پرداخته و نیز دستهای از هونها در منطقهی فرارود (که جغرافیون آمریکایی عنوان «آسیای میانه» برآن نهاده اند) بنای دستاندازی به قلمرو ایران را گذارده بودند. شاهپور دوم پس از بدست گرفتن قدرت همه این دشواریها را از کنار برداشت. امپراتور روم در جنگ با ایران کشته شد، هونها پس رانده شدند که دستهای آز آنان راهی اروپا شدند، تازیان به ریسمان کشیده شدند، قلمرو میهن گسترده شد و بر آبادانی آن و رفاه مردم افزوده شد.
اشه نیک، اشه نیکترین است
مطابق آرزوست
اردیبهشت یا «اشاوهیشتا»، نام سومین روز ماه و دومین ماه سال در سالنمای زرتشتی است. اردیبهشت به چم «بهترین پاکی و راستی» و یکی از امشاسپندان دین زرتشتی است که در جهان مینوی نماد پاکی، اشویی و نشان اشا (قانون دگرگونناپذیر جهان) است.
اردیبهشت یا ارته وهیشته یا اشه وهیشته در اسطورههای زرتشتی و ایرانی دومین امشاسپند است. او زیباترین نماد از نظام جهانی قانون ایزدی و نظم اخلاقی در هردو جهان است. این امشاسپند نه تنها را نظم در جهان برقرار میسازد، بلکه نگاهبان نظم دنیای مینوی و دوزخ نیز هست. نماینده جهانی او آتش است.
امشاسپند اردیبهشت، از نظر اهمیت و احترام٬ دومین امشاسپند پس از امشاسپند بهمن است. این موجود در اصل همان آرتا یا ریتای هندی است، که در زمانهای بعد آشاواهیشست نام گرفت که به معنای آشای برتر یا بهترین اشه یا برترین ارته (راستی) است.
این امشاسپند پاسدار و نگهبان آتش و یا عناصری که در عین حال بازگو کنندهی طبیعت آتش هستند، میباشد. او ضامنِ پایداری نظم جهان است، چه نظم اخلاقی و چه نظم فیزیکی (نظم مادی).
واژه اشه در اوستا و به ویژه در گاهان بسیار بکار رفته است. «اشا» یا هنجار هستی در زندگی انسانها به گونهی توانمندی در نظم دادن به زندگی، خانواده، هازمان(:جامعه)، زیستبوم، طبیعت و … نمودار میشود. از همینرو بر انسان شایسته است تا پیوسته این توانایی را در خود پرورش داده تا بتواند با «اشا» هماهنگ شود و راستی را در خود بپروراند.
اشو زرتشت در گاهان تنها راه رسیدن به بارگاه خدایی را راه اَشَهَ میداند. در یسن ۴۴ بند ۱۱ میگوید:«تا توش و توان دارم میکوشم مردم را به سوی اشه رهنمون باشم.» یکی از سپندترین دعاهای زرتشتی دعای “اشم وهو” است که در آن اشه و راستی ستایش میشود که یک ذکر ۱۲ واژهای است که سه بار در آن نام اشه برده شده است. دعایی که برای تمرکز ذهن بر روی اشه استوار است از این قرار است: اشه نیک، اشه نیکترین است. مطابق آرزوست، مطابق آرزو خواهد بود، اشه از آن اشه وهیشته است.
در آموزههای آیین اشو زرتشت پاکی برون نیز به اندازهی پاکی درون اهمیت دارد. پاکی برون به معنای پاک نگه داشتن تن و محیط زندگی از همهی ناپاکیها است و به همین شوند، سدره و کشتی، لباس آیینی و نشانهی زرتشتیان، به رنگ سپید است تا هرگونه ناپاکی را نمایان کند.