امروز فروردین ایزد از ماه تیر سال 3758 زرتشتی، چهارمین روز از زیارت سپندینه پیر پارس بانو، دوشنبه 16 تیرماه 1399 خورشیدی، ششم جولای 2020 میلادی
مجموعه تاریخی پاسارگاد در فهرست آثار فرهنگی میراث جهانی یونسكو تیرماه سال 1383 خورشیدی به ثبت رسید.
مجموعه میراث جهانی پاسارگاد مجموعه‌ای از آثار باستانی برجای مانده از دوران هخامنشی است که در شهرستان پاسارگاد در استان فارس جا دارد. این مجموعه‌ی تاریخی دربرگیرند‌ه‌ی یادمان‌هایی چون آرامگاه کوروش بزرگ، نخستین پیام‌آور آزادی و حقوق بشر، کاخ دروازه با هشت ستون سنگی، پل، کاخ بار عام یا کاخ پذیرایی، کاخ اختصاصی، دو کوشک، آب‌نماهای باغ شاهی، آرامگاه کمبوجیه، استحکامات دفاعی تل تخت، کاروانسرای مظفری، محوطه‌ی مقدس، برج سنگی یکی از بناهای بسیار زیبای مجموعه پاسارگاد، نیایشگاه و تنگه بلاغی است. این مجموعه، پنجمین مجموعه‌ی ثبت‌شده در فهرست آثار میراث جهانی در ایران است که در جلسه یونسکو که تیرماه سال ۱۳۸۳ خورشیدی در چین برگزار شد به شوند دارا بودن ویژگی‌ها و شاخص‌های فراوان تاریخی، معماری و فرهنگی با صددرصد آرا در فهرست میراث جهانی ثبت شد. این مجموعه به شماره 1106 در فهرست آثار فرهنگی میراث جهانی یونسكو در سال 1383 به ثبت رسید.
فروردین است و روز فروردین
شادی و طرب را کند تلقین
نخستین ماه هر سال و نیز نوزدهمین روز هر ماه به نام فروردین (فروهر یا فروشی) است. بر گرفته از فره وهر fravahr به چم (:معنی) پیش برنده و پیش کشنده است. «فروردین» به زبان پهلوی «فرورتن»، گرفته شده از پارسی باستان؛ «افرورتینام» و به چم فروردهای پاکان و فروهرهای پارسایان است. فروردین همان فروهر است. فروهر ذره‌ای نوراهورایی است که در بدن هرکس نهاده شده تا روان را به راه راست راهنمایی کند. فروهر هیچ گاه آلودگی به خود نمی‌پذیرد. این ذره در آغاز پاک و بدون آلودگی بوده و همیشه هم پاک خواهد ماند و هرگز هیچ آلودگی و ناپاکی را به خود نخواهد گرفت. پس از مرگ بدن، فروهر راه بالا را می‌پیماید، به سرچشمه خود می‌پیوندد. چه نیکو است در این روز جامه نو پوشیدن و به یاد درگذشتگان بودن.
زرتشتیان در این روز جامه (:لباس) نو می‌پوشند و از درگذشتگان خود یاد می‌کنند. بنا بر اندیشه زرتشتیان فروهر روان مردگان و نیز روان آنانی است که هنوز زاده نشده اند.
جایگاه فروهر نزد خداست و هنگامی که کسی می‌میرد. روان او به فروهر او می پیوندد و هنگامی که کسی زاده می شود نیز روان از فروهر جدا و به تن او در جهان مادی می‌پیوندد.
بنابر اوستا انسان دارنده‌ی پنج نیروی است که بخشی از آنها میرا و بخشی دیگر نامیرا هستند این نیروها چنین‌اند:
1- نیروی اهو: در فارسی این واژه را می‌توان به جان معنی کرد که نیروی پویایی، جنبش و زندگی است. این نیرو با جسم انسان پدید آمده و با مرگ تن، نابود می‌شود.
2- نیروی دئنا: در فارسی می‌توان این واژه را به دین یا وجدان، معنی کرده‌اند. وارون(:برخلاف) «اهو»، این نیرو را آغاز و پایانی نیست. این نیرو با زاده شدن انسان، در او، دمیده می‌شود و با مرگ به جهان مینوی می‌رود. وجدان نهاد آگاه و خدایی انسان است و انسان را از کار‌های ناروا، باز‌می‌دارد.
3- نیروی بئوذ: نیروی ادراک، فهم و هوش است. این نیرو قوه‌ی تشخیص نیک از بد است.
4- نیروی اورون: این نیرو در فارسی، به روان معنی شده است. بر روان است تا به یاری نیروی بئوذ، راه نیک را بپذیرد و از بدی پرهیز کند چراکه در جهان واپسین، روان است که بازخواست می‌شود. در پی نیکی، فرجامی نیک و در پی بدی، سرانجامی بد خواهد داشت.
گل تاج خروس نماد فروردین روز است.
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش
فروردین است و روز فروردین
شادی و طرب را کند تلقین
ای دو لب تو چو می، مرا می ده
کان باشد رسم روز فروردین
اندرزنامه آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)
سوگند مخور و آن روز، یزش فروهر پارسایان کن تا خشنودتر باشد.
اندرزنامه آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار:
مخور هیچ سوگند در (فروردین)/ که زشت است، ویژه به روزی چنین
