همزمان با آغاز بیستوچهارمین همایش اوستاخوانی و گاتاشناسی مانتره، هومن فروهری کنشگر اجتماعی و یکی از شرکتکنندههای پیشین این همایش یادداشتی را منتشر کرده است که در ادامه میخوانید:
به یاد دارم دوره ششم یا هفتم مانتره، شرکتکننده بودم و قرار بود از کرمان برویم یزد و با بچههای شرکتکننده یزد به تهران بیاییم.
رسیدیم یزد و من یک پیرمرد خمیده و باحال را دیدم. شاید امروز جوانها به خاطر نداشته باشند استاد خدابخش یزدانی را ولی برای من یک استوره و بعدها استاد موبدیام شد که خدا بیامرز هر هفته و با اتوبوس برای گسترش آیین زرتشتی به کرمان میآمد. خیلی زود گذشت
وقتی ایشان را میدیدم به خودم میگفتم هیچ بهانهای برای نیامدن به تهران نیست. استاد خدابخش هر سال با اتوبوس و با همت والا برای تشویق بچهها به تهران میآمد و منِ جوان فقط میبایست برای سه روز از کارهای به ظاهر مهم بزنم و تهران باشم.
خجالت میکشیدم که شرکت نکنم بعدها بزرگتر شدم و مسوولیتها سنگینتر، تازه فهمیدم چه کار مهم و دشواری را انجام میداد استاد خدابخش و به همراه ایشان خانم شهزادی هم همیشه از یزد به مانتره میآید همیشه و ثابت. خدا او را زنده و تندرست نگه دارد.
یکی از پایههای ثابت مانتره که امروز در بین ما نیست روانشاد موبد مهران غیبی بود یادش گرامی دو دوره است که جای او خالیست. بگذریم !!
چند سال پیش کانون دانشجویان جلسهای درباره تغییر روند مانتره از مسابقه به همایش و بیشتر کردن ظرفیت شرکت کنندگان و بیشتر کردن گسترش دانش در بین نونهالان، کودکان، نوجوانان و جوانان برگزار کرد. من و همسرم مینو مهربانی هم در این جلسه حضور داشتیم نتیجه قرار بود به نوآوری و افزایش کیفیت و ظرفیت مانتره منجر شود.
ولی بعد از این چند دوره میبینم که نه تنها تغییر مثبت نبود بلکه خیلی از مقالات حذف شدند، تعداد شرکتکنندهها کاهش پیدا کرد و زمان برگزاری و برگزاری در دو سالن و….
گمان میکنم دوباره نیاز است که روند برگزاری یک بازنگری شود. اینجا باید همیشه از تلاش کانون دانشجویان زرتشتی سپاسگزاری کرد.
روی سخن با یک سیستم است که ما نیز جزئی از آن هستیم. همیشه با مسوولان و برگزار کنندگان مانتره که گفتگو میکردیم در این سالها شکایت از این بود که چرا سالن در زمان برگزاری مانتره پر و سرشار از هیجان گوش دادن نیست!
یک پرسش از همه برگزارکنندگان قدیمی که امروز به عنوان یک عضو جامعه در تهران زندگی میکنند، اگر شما امروز با همان تعهد زمان برگزاری قدیم در سالن مانتره حضور داشتید سالن پر از جمعیت بود.
همهی ما کار داریم، حال نداریم، درگیریهای متفاوت داریم ولی یادمان باشد که مانتره یکی از پایههای حفظ و همدلی بچههای ما است.
ما با بیتوجهی و اهمیت ندادن به مانتره چگونه میخواهیم جواب خون نیاکانمان را بدهیم؟ چگونه غیرتمان میگذارد که تلاش نکنیم و زحمت چند ساعت ترافیک را برای شنیدن و دیدن تلاش بچههایمان را بر خود هموار نکنیم؟
زنده و جاوید باد یاد استاد خدابخش یزدانی که تا آخرین لحظه و همیشه بود و با بودنش ما الگو گرفتیم که باشیم!
هومن فروهری- شهریور ٩۶
4 پاسخ
بچه هايي را که تمام سال تلاش ميکنند به کلاس ميروند هم انتظار دارند نتيجه تلاششون رو بگيرن نه اينکه به خاطر زياد بودن شرکت کننده در يزد تعدادي از بچه ها که شايد امتيازشان از بچه هاي شهر هاي ديگر بيشتر باشد به مسابقه نروند وسرخورده ودين زده شوند
موبدیار فروهری گرامی، احساس و تلاش شما از نگهداری از دین و آیین زرتشتی و یادداشت شما قابل تقدیر است. ولی از خود شروع کنیم: آیا شما امسال در مانتره حضور فعال دارید؟ چرا تیم شرکت کننده از کرمان در مانتره ضعیف و خلوت است؟
مسلما مانتره میتواند بسیار بهتر و با نوآوری بیشتر برنامه ریزی و اجرا شود. جوانان کانون تمام تلاش خود را میکنند و افراد زیادی نیز یاری این فعالیت مهم دینی اجتماعی هستند. ولی کانون به تنهایی ظرفیت لازم را ندارد که حتی برنامه نهایی همآیش را از چند روز قبل نهایی و اعلام کند. اگر این روال پیش رود، با کاهش شور و شرکت جوانان، این همایش متاسفانه یک روزه و در محل کانون برگزار خواهد شد. چگونه میتوان این روند را مثبت کرد؟ باید از همکاری سازنده و مساوی ارگانهای دیگر مانند انجمن موبدان و سازمان فروهر و رسانه امرداد و کلاسهای دینی بهره مند شد. هنوز هم فرمت مانتره یک محاکمه ارایه دهنده روی سن توسط خبرگان است. شاید پیش دفاع خصوصی با داوران و سپس ارایه بدون داوران بهتر باشد. سخنرانی های تخصصی بیشتر از خبرگان و صاحبنظران. سالها راجع به همآیش بین المللی صحبت کردیم. نمایشگاه. مسابقه. کارهای تیمی. سفره ها. حتی بهترین فرمت، اگر تغییر نکند، تکراری و کسل کننده خواهد شد
درود. ممنون از بهدین هومن فروهری که یادی از استاد خدابخش کردند. براستی باید جا پای ایشان بگذاریم و برای خدمت هیچ بهانه ای میآوریم
آفرین به هومن فروهری، سخن چون از دل برآید لاجرم بر دل نشیند. سبز باشی نازنین!