بسکتبال 37 ؛ قهرمانی بی چون چرای باشگاه یزد
بسکتبال سی و هفتمین دوره جام جانباختگان، در حالی به پایان رسید که تیم باشگاه جوانان زرتشتی یزد هیچ مانعی را بر سر راه قهرمانی خویش ندید. این تیم توانست با اقتدار تیمهای دیگر را شکست دهد و حتا در دیدار با تیم پیشکسوتان فروهر در روز چهارم پیکارها، که میتوان نام فینال زودهنگام را بر روی آن گذاشت در دقایق پایانی بازیکنان نیمکتنشین را جایگزین بازیکنان اصلی کند. اینگونه این تیم یزدی نزدیک به یک دهه است که بر بسکتبال جام استیلا دارد. تیم باشگاه که اینبار به یاد بازیکن شادروان مازیار فلفلی، نام خود را با الهام از شماره رکابی او، ابدی 15 گذاشته بود، خوش درخشید. این تیم با ترکیبی از بازیکنان باتجربه، جوان و حتا نوجوان خود پا به میدان گذاشت تا به همه یادآوری کند تنها باشگاه زرتشتی است که تمرین و رقابت ورزشی را به طور جدی در همهی ردههای بسکتبال پی میگیرد. شاید این باشگاه توان این را داشت که دو تیم خوب الف و ب را به میدان رقابت بفرستد.
هنر پیشکسوتان فروهر
بسکتبال شاید در نگاه نخست آسان به نظر بیاید اما اگر دستی بر توپ داشته باشی در خواهی یافت که یکی از دشوارترین ورزشهاست از این رو که قدرت بدنی و نفس دویدن هر یک از بازیکنان تیم باید در اندازهای باشد که همراه تیم به طور مرتب طول زمین را بپیماید. اگر اینها را در نظر داشته باشیم بیاختیار به افتخار تیم پیشکسوتان فروهر به پا خواهیم خواست، تیمی که برخی از بازیکنان آن در جام 15 یعنی 22 سال پیش که در رستمباغ برگزار میشد نیز به عنوان پیشکسوتان حضور داشتند و اگر رخدادهای خاصی که در آن سال روی داد، پیش نمیآمد این تیم قهرمان بیرقیب آن دوره بود. به هر روی تیم پیشکسوتان با آمیزه و ترکیبی از چند نسل بازیکنان قدیمی فروهر با شایستگی بر جایگاه دوم پیکارها ایستادند. بیگمان تجربه و دانش برخی از بازیکنان این تیم را باید برای تمرین، هدایت و رهبری تیمهای جوان بهکار گرفت. بازیکنانی که برخی از آنان چون شهریار خادمی که سالها با تیم همای تهران در دسته یک باشگاههای تهران بازی میکرد. خسرو خادمی که خاطره و تجربهی روزهای درخشان فروهر در دسته یک تهران را به همراه دارد و بازیکنان جوانتری که هر یک تجربهی چندین سال رقابت و پیکار بسکتبال را به همراه دارند.
جای خالی بزرگان بسکتبال
با اینکه پیشکسوتان فروهر در این دوره از پیکارها باشنده بودند و توانست عنوان نایبقهرمانی را از آنِ خود کنند، اما جای خالی تیم جوانان فروهر در این دوره به چشم میآمد. افزون بر باشگاه فروهر که تیم جوان خود را به همراه نداشت و بازیکنانش با نام اشا در مسابقات شرکت کرده بودند، باشگاه همتی کرمان نیز در این دوره حاضر نبود. دریغ و درد بسیار دارد که این دو باشگاه مهم و ارزشمند نتوانستند مانند باشگاه یزد بازیکنان جوان و سرحال را راهی سی و هفتمین جام جانباختگان کنند. امید که در جام 38 پیشکسوتان همتی کرمان نیز مانند فروهر یا خود به میدان بیایند و یا تیم جوانان این باشگاه مهم و ریشهدار را برای رسیدن به قهرمانی توانا سازند. بیگمان مسوولان این باشگاه با یاری برادران آذرگشسبی، خداداد کاویانی، برادران پیلتن و بسیاری دیگر از بازیکنان خوب و قدیمی این تیم هنوز میتوانند نام این تیم را به درخشش گذشته بازگردانند.
بازیهای سه نفره، راهی خوب اما دراز
برگزارکنندگان جام از چند دوره پیش با راهاندازی بسکتبال سه نفره، اندیشه و تدبیری خوب برای بها دادن به نوجوانان بسکتبال و فضا دادن به تیمهای کوچک و غیررسمی را به کار گرفتند. اما انجام این پیکارها در ساعتهای خیلی زود یا بسیار دیر عملا این ایده خوب را به نتیجهای بد که همان نبود هیجان لازم و سردی رقابتها است ، رساند. امید است که برگزارکنندگان با بهرهگیری از این تجربه، باعت به دست آمدن نتیجهای بهتر در سالهای آینده شود.
بسکتبال بانوان، یاد زرگان بهخیر
بسکتبال بانوان امسال میان دو قطب سازمان فروهر و کانون دانشجویان که هر کدام با دو تیم الف و ب حضور داشتند، خلاصه شد. کانون دانشجویان که به نظر میآمد برای تکمیل جدول و تشکیل مسابقات با تنی خسته از برگزاری به میدان آمده بود، با تمام استعدادی که داشت، به دلیل نبود تمرین و سرپرستی مناسب در رویارویی با فروهر نتوانست به نتیجه دلخواه خود دست یابد. در آن سو فروهر که با بازیکنان کارکشته و اصلی تیم به پایان رسیدهی زرگان گشت، چون یسنا یزدانی، آرمیتا زرهپوش و نگین پشوتنی به میدان آمده بود، حریفی جز خود در میدان ندید. بایسته است باشگاههای دیگری چون یزد و کرمان به بسکتبال بانوان ارزش بیشتری دهند تا رقابتهای داغی که از پیش نتیجهاش پیدا نباشد را در سالهای آینده شاهد باشیم. بیشتر از همه باید امیدوار بود تا شرکتها و صاحبان کسب و پیشه با سرمایهگذاری در ورزش هم به تبلیغ خود بپردازند و هم در یک جنبش نیکخواهانه و پیشبرنده به شکوفایی و پویایی ورزش یاری برسانند.