مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری با اشاره به اینکه ۱۰۰ میلیون هکتار از عرصه‌های کشور تحت تاثیر فرآیندهای بیابانی شدن قرار دارند، گفت: «نیاز است که هر چه زودتر کارگروه ملی مقابله با بیابان‌زایی در کشور احیا شود».
به گزارش خبرگزاری ایسنا، وحید جعفریان با اشاره به اینکه کشور ما در کمربند بیابانی جهان جای گرفته است و بخش وسیعی از ایران مناطقی خشک، نیمه‌خشک و خشک نیمه‌مرطوب هستند، گفت: «در این‌گونه مناطق نسبت بارندگی به پتانسیل تبخیر و تعرق کمتر از پنج صدم درصد است».
وی با گفتن اینکه افزون‌بر عوامل اقلیمی دخالت‌های انسانی در طبیعت نیز سبب تخریب سرزمین و بیابانی شدن آن می‌شود، افزود: «عواملی مانند فرسایش آبی، فرسایش بادی، شور و قلیایی شدن عرصه‌های حاصل‌خیز، افت سطح آب‌های زیرزمینی و پساب‌های صنعتی و شهری سبب کاهش قابلیت‌های بیولوژیک خاک می‌شود و شرایط را برای بیابانی شدن فراهم می‌کند».
مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری با پافشاری بر اینکه موضوع بیابانی شدن و تخریب سرزمین از بحث بیابان‌های طبیعی موجود در یک اکوسیستم جدا است، گفت: «بیابان‌های طبیعی اکوسیستم‌هایی ویژه با تنوع زیستی منحصر به فرد خود هستند که با شرایط خشک و نیمه خشک تطبیق پیدا کرده‌اند اما پدیده بیابانی شدن به دلیل برخی عوامل اقلیمی، دخالت‌های انسانی و عدم رعایت برخی ملاحظات در اکوسیستم رخ می‌دهد».
جعفریان با اشاره به اینکه از میان رفتن جنگل‌ها، چرای مفرط دام، استفاده بیش از اندازه از آب‌های زیر زمینی، از میان رفتن جنگل‌های دست‌کاشت در مناطق خشک و … سبب بیابان‌زایی می‌شود، گفت: «حداقل ۳۰۰ هزار چاه غیر مجاز در دشت‌های کشور وجود دارد و بسیاری از عرصه‌های کشاورزی ما تحت تاثیر شیوه‌های کشاورزی ناپایدار قرار گرفته‌اند که تمامی این‌ها در بیابانی شدن یک عرصه موثرند».
بیابانی شدن زمین بازگشت به شرایط پیشین را دشوار می‌کند
به گفته‌ی وی چنانچه ناکارآمدی مدیریت سبب تخریب سرزمین و تبدیل شدن یک اکوسیستم به بیابان شود، بازگشت به شرایط نخست بسیار دشوار خواهد بود به‌ویژه اگر در عرصه‌های بیابانی کشور جنگل‌های دست‌کاشت را از دست دهیم بعید است که بتوانیم دوباره آن را زنده (:احیا) کنیم.
مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری ادامه داد: «از ۱۶۴ میلیون هکتار عرصه‌های کشور، ۱۰۰ میلیون هکتار تحت تاثیر فرآیندهای بیابانی شدن قرار دارند البته از این میزان ۳۲ میلیون هکتار وسعت بیابان‌های طبیعی کشور است. به همین دلیل وسعت عرصه‌هایی که به دلیل عوامل اقلیمی و انسانی در معرض بیابانی شدن هستند بسیار وسیع است».
جعفریان در ادامه درباره‌ی کارهایی که می‌توان برای جلوگیری از بیابان‌زایی در کشور انجام داد، گفت: «یکی از اقدامات ضروری ایجاد ساختاری مناسب برای هماهنگی و همکاری دستگاه‌های مختلف اجرایی است. اکنون فرصت خوبی است که کارگروه مقابله با بیابان‌زایی در کشور فعال شود و در آن دستگاه‌های مختلف مسوولانه حضور یابند و اقدامات خود را درجهت مدیریت پایدار سرزمین اعلام کنند. مساله مدیریت سرزمین موضوعی پیچیده است که از یک سو با مباحث اقتصادی مرتبط است و از سوی دیگر به ملاحظات هزینه و فایده برای سرزمین ارتباط دارد».
بهره‌برداری کوتاه مدت از دست دادن ثروت کشور است
وی افزود: «خیلی وقت‌ها تلقی ما از آباد کردن سرزمین نگاهی همراه با برداشت و بهره‌برداری کوتاه مدت است، درحالی که این‌گونه نگاه چیزی جز تخریب و از دست دادن ثروت کشور نیست. برخی اقداماتی که ممکن است در کوتاه مدت برای ما ایجاد سرمایه کند در بلند مدت می‌تواند سبب از دست رفتن ثروت عظیم و منابع یعنی تنوع زیستی و محیط زیست یک کشور شود».
مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری در پایان با اشاره به اینکه این موضوعات می‌تواند در کارگروه ملی مقابله با بیابان‌زایی مطرح شود، گفت: «احیای این کارگروه سبب خواهد شد که تصمیمات بهتری برای مدیریت سرزمین گرفته شود، به‌ویژه در شرایط کنونی که نیاز داریم به مفاهیمی مانند اقتصاد مقاومتی عمق و غنای بیشتری بدهیم بنابراین لازم است که از داشته‌های خود بیشتر و بهتر صیانت کنیم تا توسعه پایدار رقم بخورد».
