روز جهانی معلولان را گرامی می‌داریم

 امروز فرخ روز فروردین ایزد از ماه آذر سال 3758 زرتشتی، پنجشنبه 13 آذرماه 1399 خورشیدی، سوم دسامبر  2020 میلادی

سوم دسامبر برابر با ۱۲ آذرماه از سال ۱۹۹۲ میلادی، از سوی مجمع عمومی سازمان ملل متحد به عنوان روز جهانی معلولان نام‌گذاری شده است.

بیش از پانصد میلیون نفر در جهان به شوند نقص در سیستم مغزی، جسمی و حسی فردی کم‌توان هستند و ناهماهنگی درخور نگرشی در تندرستی و کارآمدی آنان ایجاد شده، آن گونه که موجب کاهش استقلال فرد در زمینه‌های اجتماعی و اقتصادی گردیده است. روز جهانی معلولان، روز توانمندسازی افراد دارای معلولیت برای دستیابی به توسعه‌ی فراگیر، عادلانه و پایداراست، فرصتی برای دگرگونی نگرش جامعه نسبت به معلولان و زمینه‌سازی پشتیبانی همگانی و اجتماعی از افراد دارای معلولیت است.
اراده، پشتکار و باورهای استوار واژه‌هایی هستند که در زندگی افراد کم‌توان رنگ و بوی دیگری دارند، افرادی که هر کدام‌شان در برابر نگاه‌ها و دشواری‌های پیش رو، قهرمان جهان پیرامون‌شان هستند. در این میان بسیارند معلولانی که توانسته‌اند در عرصه‌های گوناگون اجتماعی و علمی به موفقیت‌های بی‌مانندی دست یابند. سیامند رحمان (زاده‌ی ۱ فروردین ۱۳۶۷ در اشنویه – درگذشته ۱۱ اسفند ۱۳۹۸) وزنه‌بردارسنگین وزن ایرانی بود. وی قهرمان پارالمپیک لندن ۲۰۱۲ و پارالمپیک ریو ۲۰۱۶ و دارنده‌ی پنج طلا و یک نقره‌ی جهان در رده‌ی جوانان و بزرگ‌سالان بود. وی سه نشان زرین از بازی‌های پاراآسیایی گوانگجو ۲۰۱۰، اینچئون ۲۰۱۴ و جاکارتا ۲۰۱۸ به‌دست‌آورد. همچنین نام وی با برداشتن وزنه‌ی ۳۱۰ کیلوگرمی در سال ۲۰۱۶، در کتاب رکوردهای گینس به ثبت رسیده‌است. پروفسور استیون هاوکینگ کیهان‌شناس، فیزیکدان و نویسنده نام آشنای بریتانیایی، پُرآوازه‌ترین دانشمند دهه‌ی پایانی قرن بیستم است. نیک ووییچیچ استرالیایی، سخنران انگیزشی و مدیر سازمان غیرانتفاعی «زندگی بی حد و مرز» با بی‌بهره بودن از دست و پا، در شنا، موج‌سواری و گلف دارای مهارت است. از نمونه‌های موفقی که در برابر معلولیت سر فرود نیاوردند، می‌توان از دکتر بهاره هنرپرور نام برد. وی دکترای شیمی کوانتومی در زمینه شبیه‌سازی و محاسبات کوانتومی بیوسیستم‌ها و طراحی دارو را از دانشگاه علوم و تحقیقات گرفته است و توانسته نشان‌های گوناگون علمی را با چاپ نوشتارهای بسیار ISI در کنار عنوان نخبه و چهره‌ی علمی موفق در سال 1385 به دست آورد.

فروردین است و روز فروردین

شادی و طرب را کند تلقین

نخستین ماه هر سال و نیز نوزدهمین روز هر ماه به نام فروردین (فروهر یا فروشی) است. بر گرفته از فره وهر fravahr به چم (:معنی) پیش برنده و پیش کشنده است. «فروردین» به زبان پهلوی «فرورتن»، گرفته شده از پارسی باستان؛ «افرورتینام» و به چم فروردهای  پاکان و فروهرهای  پارسایان است. فروردین همان فروهر است. فروهر ذره‌ای نوراهورایی است که در بدن هرکس نهاده شده تا روان را به راه راست راهنمایی کند. فروهر هیچ گاه آلودگی به خود نمی‌پذیرد. این ذره در آغاز پاک و بدون آلودگی بوده و همیشه هم پاک خواهد ماند و هرگز هیچ آلودگی و ناپاکی را به خود نخواهد گرفت. پس از مرگ بدن، فروهر راه بالا را می‌پیماید، به سرچشمه خود می‌پیوندد. چه نیکو است در این  روز جامه نو پوشیدن و به یاد درگذشتگان بودن.

زرتشتیان در این روز جامه (:لباس) نو می‌پوشند و از درگذشتگان خود یاد می‌کنند. بنا بر اندیشه زرتشتیان فروهر روان مردگان و نیز روان آنانی است که هنوز زاده نشده اند.

جایگاه فروهر نزد خداست و هنگامی که کسی می‌میرد. روان او به فروهر او می پیوندد و هنگامی که کسی زاده می شود نیز روان از فروهر جدا و به تن او در جهان مادی می‌پیوندد.

بنابر اوستا انسان دارنده‌ی پنج نیروی است که بخشی از آنها میرا و بخشی دیگر نامیرا هستند این نیروها چنین‌اند:

1- نیروی اهو: در فارسی این واژه را می‌توان به جان معنی کرد که نیروی پویایی، جنبش و زندگی است. این نیرو با جسم انسان پدید آمده و با مرگ تن، نابود می‌شود.

2- نیروی دئنا: در فارسی می‌توان این واژه را به دین یا وجدان، معنی کرده‌اند. وارون(:برخلاف) «اهو»، این نیرو را آغاز و پایانی نیست. این نیرو با زاده شدن انسان، در او، دمیده می‌شود و با مرگ به جهان مینوی می‌رود. وجدان نهاد آگاه و خدایی انسان است و انسان را از کار‌های ناروا، باز‌می‌دارد.

3- نیروی بئوذ: نیروی ادراک، فهم و هوش است. این نیرو قوه‌ی تشخیص نیک از بد است.

4- نیروی اورون: این نیرو در فارسی، به روان معنی شده است. بر روان است تا به یاری نیروی بئوذ، راه نیک را بپذیرد و از بدی پرهیز کند چراکه در جهان واپسین، روان است که بازخواست می‌شود. در پی نیکی، فرجامی نیک و در پی بدی، سرانجامی بد خواهد داشت.

گل تاج خروس نماد فروردین روز است.

سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش

فروردین است و روز فروردین

شادی و طرب را کند تلقین

ای دو لب تو چو می، مرا می ‌ده

کان باشد رسم روز فروردین

اندرزنامه آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)

سوگند مخور و آن روز، یزش فروهر پارسایان کن تا خشنودتر باشد.

اندرزنامه آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار:

مخور هیچ سوگند در (فروردین)/ که زشت است، ویژه به روزی چنین