شهر تهران به تنهایی روزانه 7500000 کیلوگرم پسماند دارد. این آمار نشان می‌دهد که شهروندان تهرانی الگوی مصرف درستی ندارند. یکی از این الگوهای نادرست کاربرد روزافزون پلاستیک‌ها مانند ظرف‌های یک‌بارمصرف در زندگی ما است.
نیاکان ما بسیار خوب با زیست‌بوم در پیوند بودند و با بهره‌مندی از جنس‌های بادوام که از جنس زیست‌بوم مانند پارچه، زنبیل‌دستی و پاکت که امروزه جای خود را به پلاستیک داده است از آسیب رساندن به زیست‌بوم پیرامون خود خودداری می‌کردند. پسماند‌های پلاستیکی 300 تا 2000 سال در زیست‌بوم ماندگار هستند که برای خاک، آب، جانوران، آبزیان، پرندگان و دیگر جانداران زمین آسیب‌رسان هستند. از سویی خوردن نوشیدنی‌ها و خوراک‌های داغ مانند چای، شله‌زرد، آش، حلیم و خورش‌در این ظرف‌ها می‌تواند به تندرستی انسان آسیب برساند. در جستاری (:مقاله) که پیش‌تر نوشته‌ام یادآور شده‌ام که بهره‌مندی پیوسته از ظرف‌های یک‌بارمصرف می‌تواند انسان را به 77 گونه سرطان دچار کند. نیاکان و گذشتگان ما در ظرف‌های چینی، مس و سفالی خوراک می‌خوردند و زمان آن رسیده است که برای تندرستی خود و آسیب ندیدن زیست‌بوم ما هم به این آیین‌های نیک برگردیم.
آنچه در بالا آمده است بخشی از گفت‌وگوی امرداد با یکی از کارشناسان محیط زیست پیرامون مدیریت پسماند است که با عنوان «با آیین نیاکانی به یاری زمین بشتابیم» در تازه‌ترین شماره‌ی امرداد به چاپ رسیده است.
متن کامل این گفت‌وگو را می‌توانید در امرداد 381 بخوانید.
لینک فروش اینترنتی شماره‌ی 381 امرداد:
لینک اشتراک ایمیلی امرداد:
