امروز فرخ و پیروز روز امرداد و فروردین‌ماه سال 3759 زرتشتی، شنبه هفتم فروردین‌ماه 1400 خورشیدی، 27 مارس 2021 میلادی
احمد آرام، نویسنده، مترجم و چهره ماندگار هفتم فروردین ۱۲۸۳ خورشیدی در کوی آب منگل تهران دیده به هستی گشود.
او تحصیلات متوسطه خود را در دبیرستان دارالفنون به پایان برد و پس از آن به تدریس فیزیک و شیمی پرداخت ولی به‌زودی دریافت که مواد آموزشی این رشته‌ها تنها جنبه تئوری دارد و برخلاف ماهیت این دروس دانش‌آموزان فعالیت‌های آزمایشگاهی نداشتند.
احمد آرام در تدوین دائرةالمعارف فارسی مشارکت داشت و یکی از نخستین نویسندگان کتاب‌های درسی و آموزشی بود که هم به تنهایی و هم با کمک دیگران کتاب‌های فیزیک و شیمی دبیرستان را تألیف کرد. دلبستگی که به امیرکبیر داشت نام مجموعه‌ای از کتاب‌های خود را به نام «مجموعه امیر» نامگذاری کرد. او تا سال ۱۳۳۰ نزدیک به چهل جلد کتاب درسی و آموزشی نوشت. آرام در دو رشته حقوق و پزشکی برای مدتی تحصیل کرد اما هر دو را نیمه کاره رها کرد و تمرکز خود را بر فعالیت‌های فرهنگی و ترجمه گذاشت.
وی یکی از پرکارترین مترجمان همروزگار (:معاصر) است که بیش از یک صد و چهل اثر از زبان‌های انگلیسی فرانسه و عربی ترجمه کرده‌است. او در ترجمه کتاب‌ها ریزبینی و دیدی ژرف داشت تا هم‌سنگ‌های فارسی مناسب برای واژه‌های بیگانه بیابد و از زبان و واژه‌های فرنگی استفاده نکند. خود وی در این باره می‌گوید :
من در زمینه پزشکی کتابی ترجمه کرده‌ام که نزدیک به ۱۲۰۰ صفحه دارد. در این کتاب کوشیدم حتا یک واژه فرنگی نیاورم. البته کار بسیار دشوار است، ولی من این کار را انجام دادم. وی در سال ۱۳۸۲ به عنوان یکی از چهره‌های ماندگار برگزیده شد.
این مترجم پرکار ایرانی ۱۴ فروردین‌ماه ۱۳۷۷ در 94 سالگی دیده فروبست.درگذشت. احمد آرام در ۹۴ سالگی درگذشت و در تهران به خاک سپرده شد.
روز امرداد مژده داد بداند
كه جهان شد به طبع باز خواند
آمرتات: جاودانگی، ماندگار و بی‌مرگی نام هفتمین روز از هر ماه در گاهشمار زرتشتی و نام پنچمین ماه است. آ، واگ (واژه) نفی هست، مٓر: به چم مردن و مرگ، تات. پسوند امرداد به پارسی آمده است. در آفرینش نگهبان گیاهان و رستنی هست ، دو گام امشاسپندان خورداد و اَمرداد به هم پیوسته هستند. آدمی بتواند این دو رده از زندگی را به وارستگی برساند و به رسایی برسد خودبه‌خود به بی‌مرگی و جاودانگی هم خواهد رسید.
در اوستا امرتات و در فارسی امرداد بنابراین امرداد یعنی بی مرگی و آسیب ندیدنی یا جاودانی. پس واژه “مرداد” . در ادب مزدیسنا جایی ندارد. امرداد یکی از امشاسپندان است که نگهبانی گیاهان با اوست. همیشه با امشاسپند هه اُروتات یا خورداد هستند.
در گاهشمار سی‌روزه‌ی زرتشتیان هنگامی که نام روز و ماه برابر می‌شود آن روز را جشن می‌گیرند. فرارسیدن روز امرداد در ماه امرداد را جشن امردادگان می‌نامند.
در گات ها ، یسنا ٥١ ، بند ٧ می‌خوانیم:
كس به هفت رده، اهورامزدا، روان، نیک اندیشی، بهترین راستی، شهریاری مینوی، آرمان سپند، رسایی وبالندگی بی مرکی، جاودانگی برسد و بر راه آیین راستی مى‌رود، از بخشایش دو مینویی اهورامزدا به پاداش خواهد رسید خوشی خورداد و جاودانگی امرداد را دارا مى شود.
«مسعود سعد» می‌سراید:
روز امرداد مژده داد بداند
كه جهان شد به طبع باز خواند
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش
روز امرداد مژده داد بدان
كه جهان شد به طبع باز جوان
عدل بارید بر جهان یك سر
دولت و ملک شهریار جهان
اندرزنامه آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)
دار و درخت بنشان
اندرزنامه آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار:
به (خورداد) جوی نوین کن روان/ امرداد بیخ نو اندر نشان
یک پاسخ
یادشان گرامی. فکرکنم با همکاری زنده یاد استاد بیرشک فرهنگ نامه فارسی را گردآوری می‌کردند