جشن فروردینگان از ساعت 14 در آرامگاه زرتشتیان شیراز برگزار و به شیوه‌ی مجازی از رویه‌ی اینستاگرام انجمن زرتشتیان شیراز برخط پخش شد.
دیوارنویسی‌های زیبای آرامگاه، گل‌های شقایق و قاصدک روییده از خاک، بوی اسفند و کندر، آوای اوستا، نیایش و صدای پرندگانی که به گوش می‌رسید. در کنار سفره‌ای رنگارنگ از میوه‌های فصلی، لرک (آجیلی آمیخته از میوه‌های خشک)، حلوا، سیروگ و کماج، همه و همه چشم‌نواز و گوش‌نواز بودند. به راستی روان و فروهر درگذشتگان به شادی به مهمانی آمده بودند، ولی شوربختانه به سبب همه‌گیری بیماری کرونا آرامگاه خلوت بود و به غیر از نمایندگان کمیسیون دینی انجمن زرتشتیان شیراز که برای نظارت بر رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی باشنده بودند و موبدیار رستم خسرویانی برای اجرای جشن‌خوانی و خانواده‌های روانشادان مهین‌بانو نورافروز و رستم خدادادی جعفرآباد که از جشن سال گذشته تاکنون درگذشته‌ای داشتند، باشنده‌ی دیگری در آرامگاه نبود. به قدری فضای آرامگاه آرامش داشت که دل کندن از آن بسی سخت بود، اما با نزدیک شدن به غروب خورشید 19 فروردین‌ماه 1400 خورشیدی، جشن فُرودُگی دیگر در تنهایی و سکوت به پایان خود رسید.
جشن فروردینگان یکی از جشن های دوازده گانه‌ی هر سال است. نام دیگر این جشن فُرودُگ (Froodog) است. بنابر گاهشمار زرتشتی در روز فروردین از ماه فروردین برابر با 19 فروردین در گاهشمار رسمی کشور فرودگ جشن گرفته می‌شود. این روز ویژه‌ی فروهر درگذشتکان و نیاکان است، از این‌رو زرتشتیان، برای شادی روان و فَروَهر درگذشتگان خود، به آرامگاه‌ها می‌روند و برای شادی روان آنان دست به نیایش برمی‌دارند. جشن و آیینی که برای دومین سال پیاپی به سبب فراگیری بیماری کرونا به گونه‌ی محدود و نمادین برگزار شد.
فرتــورها از شهرام پوردهی است.
4090
