امروز فرخ و پیروز روز مانتره‌سپند ایزد، فروغ بی‌پایان، فروردین‌ماه سال 3759 زرتشتی، دوشنبه 30 فروردین‌ماه 1400 خورشیدی، 19 آوریل 2021 میلادی
چنین روزی در سال 531 (دوران پادشاهی قباد یکم بیستمین پادشاه ساسانی)، یک لشکر از ارتش ایران به فرماندهی اسپهبد آذربُد، سپاه روم شرقی را در جنگی یک روزه به‌سختی شکست داد.
در نزدیکی شهر الرقّه (که رومیان Callinicum واگویش (:تلفظ) می‌کردن، یک سپاه روم شرقی به فرماندهی ژنرال Flavius Belisarius شکست سختی را از ارتش ایران متحمل شد به‌گونه‌ای که نیمی از نظامیان این سپاه هنگام فرار در رود فرات غرق شدند. علت جنگ، ورود رومیان به حوزه‌ی فرمانروایی ایران در سرزمین فرات شمالی بود. در این نبرد، افزون‌بر یگان‌های پیاده و سوارِسبک، 15 هزار سوار زره پوش ایران شرکت داشتند. نیروهای رومی مرکب از 30 هزار سوار تیرانداز و به همین میزان پیاده نظام بودند.
در پی این شکست، ژوستی‌نیان امپراتور روم شرقی درخواست صلح کرد. قرارداد صلح، سال بعد (سال 532) امضاء شد و روم شرقی از تمامی خواسته‌های خود در حوزه‌ی فرمانروایی ایران ازجمله سرزمین شمالی سوریه دست کشید، ولی این پیمان صلح بیش از دو سال پابرجا نماند. (برگرفته از تارنمای نوشیروان کیهانی‌زاده)
در گاهشمار زرتشتی سال به ١٢ ماه ٣٠ روز بخش می‌شود که هر روز به نامی آراسته است. امروز سی‌اُمین روز از ماه فروردین در گاهشمار زرتشتی است و «انارام» نام دارد.
سی‌امین روزماه انیران یا انارام، به معنی فروغ بی‌پایان جهان مینوی است. در اوستا: «اَنَغرِرَاوچَ» است. انارام به چم «روشنایی بی‌پایان» است. برابر با آموزش‌های اشوزرتشت؛ کسانی که با اندیشه، گفتار و کردار نیک زندگی می‌کنند و با دروغ و ناپاکی مبارزه می‌ورزند، سرانجام به سرای نور و سرور خواهند شتافت که سرشار از خرسندی و شادمانی برای آن‌هاست. این سرا، همان خانه واپسین و جایگاه روشنایی و فروغ بی‌پایان است. زرتشتیان در این روز به سفر می‌روند و اهورامزدا را به شوند داده‌های نیکش ستایش می‌کنند.
گل «مرو اردشیران» نماد انارام در دین زرتشتی است.
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش
انارام ز پیران شنیدم چنان / که می خورد باید به رطلِ گران
بیار ای نگار آن می مشک‌بوی / کزو نافه مشک یابی دهان
دل اندر کم و بیش گیتی مبند / همی دار جان را همی شادمان
اندرزنامه آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)
موی و ناخن پیرای و زن به زنی کن که فرزند نامور زاید.
اندرزنامه آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار:
در این روز جامه بیفزای بر / بدوز و بپوش و بیارای بر
(اَنیران) بود نیک، زن خواستن / همان ناخن و موی پیراستن
