امروز پیروز و فرخ روز سروش ایزد و امردادماه، دومین روز دیدار پیرنارکی، 17 اَمُردادماه سال 3759 زرتشتی، چهارشنبه 13 اَمُردادماه 1400 خورشیدی، اَمُرداد نماد جاودانگی و بی‌مرگی، چهارم آگوست 2021 میلادی
فرودگاه بین‌المللی مهرآباد چنین روزی در سال ۱۳۱۷ گشایش یافت. فرودگاه مهرآباد پس از فرودگاه مسجد سلیمان (نخستین فرودگاه خاورمیانه، 1287 خورشیدی)، فرودگاه بندر لنگه (دومین در ایران و خاورمیانه1297 خورشیدی)، قلعه مرغی (نخستین فرودگاه رسمی ایران 1301 خورشیدی) و فرودگاه خرم‌آباد (1304 خورشیدی) پنجمین فرودگاه ایران است.
نام اصلی روستای مهرآباد «حسین‌آباد» و دارایی حاجی میرزا آقاسی صدراعظم محمدشاه قاجار بود. حاجی میرزا آقاسی، حسین‌آباد را به ناصرالدین شاه پیشکش کرد و پس از مدتی جزو مهریه عصمت‌الدوله، دختر شاه و همسر دوست‌محمدخان معیرالممالک، درآمد و نام مهرآباد را بر آن گذاشتند. اما بعدها برای خرج‌های بی‌رویه، مهرآباد به گرو رفت و از دارایی خانواده او خارج شد و دادخواهی او نزد رضاشاه هم بی‌فایده بود و به شوند بی‌مهری خویشاوندان، چنان آزرده شد که دست از مهرآباد کشید. چندی بعد، دریکی از روزهای سال 1296 خورشیدی و در روزهای پایانی جنگ جهانی اول ، مردم تهران برای نخستین بار شاهد پرواز هواپیما در فراز آسمان بودند. این هواپیما به صورت قطعات مجزا، از روسیه و از راه بندر انزلی به وسیله اتومبیل به تهران ترابری شد و پس از سوار کردن قطعات ، از سوی خلبان روسی بر فراز تهران بی‌برج‌وباروی آن روزگار و در ارتفاع پایین پرواز کرد و چون در آن زمان محلی به عنوان فرودگاه در تهران وجود نداشت ، خلبان در محل امور خارجه تهران (میدان مشق) به زمین نشست .
سال‌ها بعد و به دنبال پیشرفت شتابان صنعت هواپیمایی، حق انحصاری هواپیمایی در ایران به موجب قانون، در بهمن 1304 به شرکت هواپیمایی آلمانی یونکرس (Junkers) واگذار شد و 22 سال بعد و پس از بنیادگذاری باشگاه خلبانی با 20 فروند هواپیما در سال 1317، در عمل فرودگاه مهرآباد پایه‌گذاری و پا به جهان ترابری گذاشت. در سال 1325 نخستین گروه خلبانان نیروی هوایی به آمریکا فرستاده شدند و پس از آن نیروی هوایی در سال 1328 با هواپیمای T.86 و F.33 در مهرآباد آغاز به کاركرده و عملیات پروازی را آغاز کردند. رشد تکنولوژی صنعت هواپیمایی و عضویت ایران در سازمان ایکائو منجر به رشد روز افزون صنعت حمل و نقل هوایی مسافری و باری در فرودگاه مرکز ایران (مهرآباد) شد. ترمینال شماره یک فرودگاه مهرآباد برای اهمیت تاریخی و فرهنگی‌اش در لیست آثار ملی قرار دارد.
روز هفدهم از هر ماه در گاهشمار زرتشتی به نام سروش ایزد پیوند یافته است. سروش به چم (:معنی) گوش دادن و فرمان بردن است به خواست خدایی و ما آن را نیوشایی معنا کرده‌ایم تا نزدیکتر به اصل باشیم.
اینک من سروش ترا که
از همه بزرگتر است، می‌طلبم
تا به آرمان خود رسم
و زندگانی درازی به دست آورم
و به شهریاری منش نیک در آمده
و به راه راستی گام زده،
به جایگاهی رسم که مزدا اهورا می‌باشد. (۳۳_۵)
اشو زرتشت می‌گوید:
کسی را که مزدا دوست دارد ، نیوشایی و منش نیک به او روی می‌آورد (۴۴_۱۶)
زرتشت می‌خواهد به دستیاری نیوشایی به خواست و آرمان خود برسد (۳۳_۵)
نیوشایی راهی است که به اهورامزدای توانا می‌رود (۲۸_۵)
نیوشایی راه رستگاری را ، هم برای رستگار و هم برای دروغکار ، همواره روشن می‌سازد (۴۳_۱۲)
از این گفته‌ها به ویژه آنجایی که نیوشایی با منش نیک است، بر می‌آید، که فرمانبرداری زرتشت کورکورانه نیست بلکه از روی اندیشه و با دلی پر از مهر است.
سروش ایزد از ماه امرداد دومین روز دیدار از پیرنارکی فرخ باد
سپندینه زیارتگاه پیر ناركی، پنجمین میعادگاه و یکی از مهم‌ترین نیایشگاه‌های زرتشتیان، تنها پیرانگاهی است كه در جنوب خاوری یزد دیده می‌شود. این پیر در پای کوهی، به نام کوه نارکی، در دنباله كوهستان بهوروک (بوروک) در بیست کیلومتری شمال باختری شهر باستانی مهریز جا دارد. هنگام دیدار و زیارت از این مکان سپنددوازده تا شانزدهم امردادماه خورشیدی برابر با روز مهر تا ورهرام ایزد از ماه امرتات برپایه‌ی گاهشمار اوستایی است.
