صعود به قله طلا پیشکشِ بانوان سرزمینم

آزیتا اخترخاوری، کوهنورد زرتشتی، صعود به قله‌ی طلا را با شادباش جشن سپندارمزگان، به بانوان ایران‌زمین پیشکش می‌کند.

سه روز پیش از فرارسیدن سپندارمزگان، آزیتا اخترخاوری و گروه 40 نفری همنوردان «سرکچال» به قله طلا در شهر پیشوای ورامین، صعود کردند. این ورزشکار جوان با شادباش خجسته جشن سپندارمزگان، در روز نکوداشت بانوان از صعود یک‌روزه و از شگفتی‌های طبیعت در وصف مادران ایران‌زمین می‌گوید: «خجسته جشن سپندارمزگان، روز مهرورزی و بزرگداشت زن و زمین و زندگی بر تمام بانوان ایران زمین فرخنده باد.
سپندارمذ لقب ملی زمين يعنی گستراننده، مقدس و فروتن است. زمين نماد عشق است چون با فروتنی، تواضع و گذشت به همه عشق می‌ورزد. زشت و زيبا را به يک چشم می‌نگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان می‌دهد. وقتی خود قدم به این پهنای شگفت‌انگیز هستی بگذارید از نزدیک با تشابه آن با زندگی شیرزنان ایران‌زمین که با تمام کمبودها و محدودیت‌ها مثل کوه ایستادگی کرده‌اند و در جامعه‌ای که به قولی از بیرون رانده و از درون مانده هستند با بردباری و گذشت و به امید فرداهایی بهتر، گام برمی‌دارند. صعود به قله طلا را به تمام دوشیزگان و بانوان و مادرانی که مثل دُر و طلا همواره درخشیدند با عشق پیشکش می‌کنم.

گزارش صعود قله طلا از پیشوای ورامین
قله‌ی طلا با ارتفاع ۱۴۵۰ متر در ۲۰ کیلومتری شهر پیشوا قرار دارد. البته قله یادشده با نام‌های دیگری نیز شناخته می‌شود، مانند قله مکرش و تاج خروس.
این برنامه روز سه شنبه ۲۶ بهمن‌ماه ۱۴۰۰ با همراهی ۴۰ همنورد از اعضای گروه صمیمی و دوستانه سرکچال به سرپرستی جناب غلام خلیل آبادی و سرقدمی جناب جهانگیر خسروانی اجرا شد. ساعت ۷ بامداد از پارکینگ قله طلا به منطقه مورد نظر که پس از روستای شورقاضی قرار داشت، صعود را آغاز کردیم.
پیاده‌روی در یک مسیر هموار از گذر یک دشت وسیع و زیبای کویری شروع شد. در طول مسیر از تپه ماهورهای زیادی گذر کردیم و زیبایی‌های طبیعی را از نظر گذراندیم؛ سنگ‌های زیادی در طول مسیرمان به اشکال مختلف خودنمایی می‌کردند که بسیار زیبا و شگفت‏‌انگیز بودند، بعضی از این سنگ‌ها به مرور زمان و در اثر باد و باران به شکل‌های عجیب و دیدنی در آمده بود که توجه هر بیننده‏ای را جلب می کرد. در ادامه‌، مسیر به چند شاخه تقسیم می‌شد هر چند که مسیر اصلی بدلیل رفت‌وآمد زیاد کمابیش به ریخت پاکوب در آمده است اما بدلیل آب رُفت بودن منطقه امکان از میان رفتن مسیر بسیار زیاد هست اما در طول مسیر و در فواصل مختلف تابلوهای راهنما وجود دارد . مسیر قله پر از سنگ نماهای براق ماسه‌ایی است (اینجا بود که دیدم در وصف مادران آریایی ایران‌زمین می‌گنجد). اشکال مختلف سنگ نماها کوهنوردان را به وجد می‌آورد و عکس گرفتن‌ها نیز باعث کند‌شدن حرکت گروه می‌گردد.

پس از دوساعت پیمایش
برای صرف صبحانه نیم ساعت توقف داشتیم پس از صبحانه از داخل دره خارج و به فضایی رسیدیم که می‌بایست بر روی تپه‌ها قرار بگیرید و در مسیری پاکوب به سمت قله حرکت کنید و صعود را از یال صخره‌ایی ادامه و در ساعت ۱۲ و پس از طی مسافتی طولانی و هیجان‏‌انگیز، به پای قله رسیدیم. قله طلا از نظر موقعیت قرارگیری به صورتی قرار گرفته که تا زمانی که به پای قله نرسیم، قله از دور قابل دیدن نیست، انگار هر چه به قله نزدیک می‌شدیم، او از ما دورتر می‌شد و این هم یکی از عجایب طبیعی این مکان دیدنی بود. پس از مدتی که در آنجا ماندیم و کمی استراحت کردیم و چند عکس یادگاری گرفتیم، در ساعت ۱۲:۳۰ به سمت پایین ادامه مسیر دادیم و در ساعت ۱۴ سرپرست گروه مکانی را برای استراحت و خوردن ناهار انتخاب کردند و اعضای گروه به مدت نیم ساعت در آنجا استراحت کردند تا با نیروی تازه‌ای به سمت پایین به راهمان ادامه دادیم.
مسیر برگشت هم بسیار هیجان‌انگیز بود، چون در بخشی از مسیر باید از سنگ‌ها بالا و پایین می‌رفتیم، ولی بقیه مسیر به طور کامل صاف و هموار بود و به نظر می‌رسید که از مسیر رفت طولانی‌تر است، در صورتی که مسیر رفت و برگشت از نظر زمانی یکسان بود ولی برای هموار بودن مسیر، دورتر از مسیر رفت به نظر می‌رسید. البته می‌توانستیم از مسیر رفت، برگردیم، ولی سرپرست گروه این‌گونه تشخیص داد که از مسیر دیگری برای برگشت استفاده کنیم که تنوع و زیبایی‌های خودش را داشت. سرانجام پس از ۲۵ کیلومتر پیمایش در ساعت 18 به ماشینی که در کنار جاده منتظر گروه بود، رسیدیم.
هنگام برگشت وقتی شکرگزار هستی بی‌همتا آفرینش بودم به فداکاری مادران و مادربزرگ‌های‌مان فکر می‌کردم که تک‌تک آنها شیرزنانی بودند که هر یک به نحوی با مشکلات زندگی جنگیدند و با چنگ و دندان خود و خانواده، دین و جامعه‌شان را حفظ و با بهترین نحوی به جامعه تحویل دادند.
۲۹ بهمن‌ماه جشن سپندارمذگان روز آرمان پاک و عشق اهورایی و روز مادر، روز عشق و دوستی بر همگان، به‌ویژه بانوان و مادران ایران‌زمین و نیز مامان مهربانم شهلا و خواهران عزیزم آرمیتا و آنیتا و آندیا گل خاله و عمه کتایون جونم وپریزاد و پارمیس دوست داشتنیم و همه دوستان خوبم که مشوقم بودند و هستند خجسته باد».

فرتور از آزیتا اخترخاوری است.
6744