راهی که از باختر شهرستان رامسر آغاز می‌شود و به روستای «جواهرده» می‌رسد در فریبایی و زیبایی چنان است که آن را «دالان بهشت» نامیده‌اند. این راه سرشار از دیدنی‌هایی است که طبیعت آن بخش از سرزمین ما را رنگ و جلایی دگرگون و یگانه بخشیده است.
در سال 1350 خورشیدی بود که مهندسان آلمانی راه جواهرده را طراحی کردند و ساختند. از ویژگی‌های نمایان این راه، جدای از طبیعت بسیار دیدنی پیرامونش، شیب تند آن است؛ و نیز گذر آن از کنار رودخانه‌ای که درون دره‌ای بی‌اندازه زیبا جاری است و خروشان راه می‌سپارد.
جاده‌ای که آلمانی‌ها کشیده‌اند 30 کیلومتر است و پایان آن به روستای جواهرده می‌رسد. این روستا بخشی از شهرستان رامسر است و به همان اندازه که رامسر و روستاهای گرداگردش دیدنی است، چشم‌نواز و مالامال از زیست‌وبومی دل‌رباست. نزدیک به 30 کیلومتر باید پیمود تا از رامسر به جواهرده رسید و در بلندای رشته‌کوه البرز، این دهکده را دید.
دیدن منظره‌های هوش‌رُبای جاده‌ی جواهرده شدنی نیست مگر آنکه راه پُرپیچ‌وخمی را بپیماییم و از میان سایه‌سارهای درختان بلند جنگل گذر کنیم. از سه‌راهی‌ای که پس از دور شدن از رامسر به آن خواهیم رسید، راه جواهر ده ادامه پیدا می‌کند؛ راهی که به سوی جنوب کشیده شده است. آن 30 کیلومتر را کمتر از یک ساعت می‌توان پیمود، اما کمتر کسی است که بخواهد از کنار نقش‌های کم‌مانند طبیعت و جنگل آنجا شتابان رد شود. همین است که گردشگران ترجیح می‌دهند که آهسته از جاده گذر کنند و سراپا چشم به سبزینگی و غوغای رنگ‌های پیرامونشان بنگرند و از هوای پاکیزه و خوش آنجا بهره ببرند.
چند قله‌ی بلند نیز جواهرده را دربرگرفته‌اند و چهره‌ای باشکوه از البرز را نمایش می‌دهند. در همه جای جاده پوشش گیاهی سبز و انبوه است. تنها در نزدیکی خودِ روستاست که مرتع‌ها و کشتزارها جای گیاهان و درختان جنگلی را می‌گیرند. آنجا بخشی از جنگل‌های هزاران ساله‌ی هیرکانی است و ناگفته پیداست که تا چه اندازه برای زیست‌بوم ما دارای اهمیت و ارزش است.
در آن روستای بلند و مرتفع دیدنی‌ها پُرشمار است؛ مانند دشت گل لپاسر که مرتعی با هزاران زیبایی است. به‌ویژه در خردادماه دل‌پذیری این دشت صدچندان می‌شود. برکه‌ها و آبگیرهای کوچک لپاسر و گل‌های رنگارنگ فراوانی که در آنجا می‌رویند، گردشگاه دل‌خواه کسانی است که گذارشان به جواهرده می‌خورد، یا کوهنوردانی که راهی چکاد سماموس البرز می‌شوند. از راه‌های چندگانه‌ای می‌توان به این دشت رسید. یکی از آن راه‌ها از جواهرده آغاز می‌شود.
از دیگر دیدنی‌های جاده‌ی جواهرده، بوستان جنگلی صفارود است. این بوستان کمتر از 10 کیلومتر با جاده فاصله دارد. جالب است بدانیم رودخانه‌ای از میان این بوستان گذر می‌کند و طراواتی دیگر به آن می‌دهد. به همین‌گونه باید از چشمه‌ای یاد کرد که در بوستان جاری است.
از هیاهوی آبشارهای پیرامون جاده نیز یاد کنیم که خود از دیدنی‌ها و جاذبه‌های این راه است؛ مانند آبشاری در 15 کیلومتری جاده که خروشان و شتابان از صخره‌ای صاف و لغزنده سرازیر می‌شود. بیشتر مسافران ساعتی کنار این آبشار می‌ایستند و از تماشای آن و ریزش قطره‌های فراوان و انبوه آبِ تند و تیزِ آبشار لذت می‌برند. در پایان راه نیز به دریاچه‌ای خواهیم رسید که در میان انبوهی از درختان بلندقامت جنگلی رُخ نهان کرده است. گرداگرد این دریاچه جاهایی برای ماندن و آسودن ساخته‌اند و امکان گذراندن ساعتی خوش در کنار دریاچه را فراهم ساخته‌اند.
هوای جواهرده و پیرامونش در بهار و تابستان، میانه (:معتدل) است. اما در ماه‌ها و فصل‌های دیگر سرد و سخت است. جواهرده در ماه آغازین سال بارش‌های سیل‌آسایی را از سر می‌گذراند و گذر از جاده‌ی آن را کم‌وبیش دشوار می‌سازد. پایان بهار و آغاز تابستان بهترین زمان برای گذر از آن جاده و رفتن به جواهرده است.
*با بهره‌جویی از تارنماهای «کجارو»؛ «الی‌گشت» و «ویکی‌پدیا».
