سی‌وششمین دوره از پیکارهای ورزشی جام جانباختگان نیز به پایان رسید و جام امسال که همانند هرساله به یاد جان‌فشانی‌ها و دلاوری‌های جان‌سپاران زرتشتی راه میهن برگزار می‌شود، به یادها و خاطره‌ها پیوست. شاید به واسطه‌ی همین جان‌فشانی‌هاست که هر ساله شمار بسیاری از جوانان زرتشتی در کانون دانشجویان، با کوشش‌های شبانه‌روزی و بی‌چشم‌داشت خود می‌کوشند تا پیکارهایی ورزشی درخور هازمانِ خود برپا کنند. شاید این جوانان دوست نداشته باشند تا نامی از آن‌ها بیاید اما «امرداد» از دبیر کانون و هماهنگکنندهی جام ۳۶ دعوت کرد تا برای‌مان از آن‌چه این زحمت‌کشان بی‌نام و نشان جامعه انجام دادند، بگویند.
سیامک رشیدی، هماهنگکنندهی جام ۳۶ در آغاز گفت‌وگو جام امسال را از دید شمار باشندگان و ورزش‌کاران، جامی پرشور خواند و گفت: «شمار ورزش‌کاران شرکت‌کننده در جام امسال بیشتر شده بود و باشندگان زیادی نیز برای بازدید از این جام ورزشی آمده بودند. افزون بر ورزش‌کارانی که از شهرهای یزد، کرمان، شیراز، اصفهان، کرج و اهواز آمده بودند، شرکت‌کنندگانی از کشورهای دیگر نیز امسال داشتیم که حتا برخی از آن‌ها زمان سفر خود را به گونه‌ای تنظیم کرده بودند تا در این جام شرکت کنند.»
آن‌چه در هر پیکار ورزشی شوند گرمی بیشتر و پرشور شدن بازی‌ها می‌شود، تماشاگران هستند. موضوعی که هماهنگکنندهی جام ۳۶ کاملا از آن آگاه بوده و برای جذب بیشتر زرتشتیان به این جام ورزشی برنامه‌های گوناگونی را تدارک دیده بودند. از سه سال پیش کمیته‌ای با نام کمیته‌ی «فرهنگی، ورزشی» کانون تشکیل شده است که می‌کوشد با برگزاری ورزش‌های همگانی همچون دارت، مردم را بیشتر به این جام ورزشی جذب کند. در واقع بخش بزرگی از مخاطبان این پیکارها مردمی هستند که برای تشویق و همراهی ورزش‌کاران خود به مارکار می‌آیند و این کمیته با برنامه‌های فرهنگی، ورزشی خود سعی در جذاب‌تر کردن این جام ورزشی داشته است. همچنین امسال تلاش کردیم تا کیفیت خوراک‌های بوفه را نسبت به سال‌های پیش بالا ببریم و از همه‌ی امکانات آشپزخانه مارکار بهره ببریم تا بتوانیم به خوبی از همکیشان پذیرایی کنیم.»
نقاشی روی صورت کودکان، غرفه‌ی خواندن و تعویض کتاب در محیط مارکار تهران‌پارس و برگزاری گهنبار به یاد جان‌سپاران زرتشتی، از دیگر برنامه‌های کمیته‌ی “فرهنگی، ورزشی” بود که به گفته‌ی سیامک رشیدی با استقبال خوب باشندگان همراه شد.
سیامک رشیدی نیز در همین‌راستا بزرگترین پیشرفت جام ۳۶ را برگزاری پیکارهای کاراته دانست و در این‌باره گفت: «هازمان زرتشتی چندین ورزش‌کار کاراته داشت و ما با افزودن این رشته به دیگر رشته‌های جام می‌خواستیم تا شرایطی را فراهم کنیم که آن‌ها بتوانند توانایی‌های خود را به دیگران نشان دهند و بدانند که به آن‌ها نیز توجه می‌شود.»
از هماهنگ‌کننده جام ۳۶ پیرامون شوند حذف شدن رشته دوچرخه‌سواری در جام امسال را پرسیدیم و او در پاسخ گفت: «دوچرخه‌سواری هر سال شماری شرکت‌کننده‌ی ثابت دارد که در این رشته شرکت می‌کنند و مقام می‌آورند؛ همچنین هزینه‌های زیاد برگزاری این رشته از دیگر شوندهایی(:دلایلی) بود که باعث حذف آن شد. ما حتا امسال کلاس آموزش دوچرخه‌سواری برگزار کردیم که چندان موفقیت‌آمیز نبود. اگر سال دیگر شمار متقاضیان دوچرخه‌سواری به اندازه‌ی دلخواه برسد این رشته در کنار دیگر رشته‌های جام برگزار خواهد شد.»
سیاوش مندگاری، باشندگی مردم عادی در کنار ورزش‌کاران و مردمی بودن جام جانباختگان و همچنین رقابتی بودن آن را دو خط موازی دانست که در کنار هم پیش می‌روند. وی در این باره توضیح داد: «اگر سطح رقابت‌ها و پیکارها بالا باشد، مردم بیش‌تری نیز برای تماشای بازی‌ها خواهند آمد تا از این جام ورزشی پشتیبانی کنند. پس ما باید تلاش کنیم تا سطح رقابت‌های جام جانباختگان را بالا ببریم تا ورزش‌دوستان بیش‌تری در این جام شرکت کنند.»
از راست: سیامک رشیدی، سیاوش مندگاری
سطح داوری‌های این دوره‌ی جام جانباختگان از دید هماهنگکنندهی جام ۳۶ بالا بود «برای رشته‌هایی همچون تنیس‌روی میز که خود هموندان(:اعضای) کانون دانشجویان زرتشتی آن‌ها را داوری می‌کنند، کلاس‌های داوری برگزار کردیم و آگاهی آن‌ها را از قوانین روز رشته‌های ورزشی و دگرگونی‌های آن بالا بردیم تا داوران از آن آگاه باشند و بتوانند بهترین و به‌روز ترین داوری را انجام دهند.»
سیامک رشیدی نیز از تجربه‌های کانون و نتایج مثبت آن در زندگی افراد گفت: «برخی کسانی که به کانون دانشجویان زرتشتی می‌آیند، به دنبال به دست آوردن تجربه هستند و می‌توانند پس از رفتن از کانون آن تجربه‌ها را در زندگی خود به کار بگیرند و پیشرفت کنند. برای نمونه مسوول کمیته‌ی تبلیغات جام جانباختگان می‌تواند تمام روش‌های بازاریابی را به گونه‌ی تجربی بیاموزد و شاید در آینده‌ی کاری خود از آن بهره ببرد.»
هماهنگ‌کننده جام جانباختگان ۳۶ افزود: «کانون دانشجویان زرتشتی به شوند نشست‌ها و کلاس‌هایی که برگزار می‌کند، کم‌ترین اشتباه را در برگزاری جام جانباختگان دارد و شاید این اشتباهات کم‌تر از پنج درصد باشد. کانون دانشجویان زرتشتی در تلاش بود تا بهترین جام را برگزار کند و با توجه به شرایط و امکانات خود در این کار موفق بوده است.»
یکی از بزرگترین دغدغه‌های شرکت‌کنندگان شهرستانی و خانواده‌های آن‌ها خوابگاه است. شاید مهمترینش! هماهنگ کننده جام امسال شرایط خوابگاه خوب ارزیابی کرد و افزود: «امسال تمام کولرهای دبستان هرمزآرش برای خوابگاه پسران به‌سازی شدند و شرایط مناسبی برای حمام و سرویس‌های بهداشتی خوابگاه‌ها فراهم شد و ورزش‌کاران نیز هیچ هزینه‌ای برای بهره بردن از خوابگاه پرداخت نکردند. اما اگر خوابگاه امسال مشکلاتی نیز داشت به این شوند بود که شمار کسانی که از خوابگاه استفاده می‌کردند بالا بود و شاید کمی از کیفت کاسته شده باشد. اما کانون دانشجویان زرتشتی سعی داشت تا بهترین امکانات را برای باشندگان در محیط خوابگاه فراهم کند.»
زمانی که به تابلوی نتایج برخی رشته‌ها مانند شطرنج نگاه می‌کردید، شمار بالای غایبان آن اندیشه‌برانیگز بود. گویا نام‌نویسی سوری در برخی رشته‌های ورزشی، برای برخی تبدیل به راه‌کاری برای بهره بردن از شرایط خوابگاه شده است. موردی که از دید کانون دانشجویان پنهان نمانده و سیامک رشیدی درباره‌ی راه‌کار کانون برای این مشکل گفت: «بزرگترین هدف پیکارهای جام جانباختگان تربیت ورزش‌کار است، اما این که برخی از شرکت‌کنندگان حتا حاضر به شرکت در پیکار نیستند، کمی بی‌تعهدی و کم‌لطفی است. ما امسال با بازیکنانی که این کار را کردند تماس خواهیم گرفت و موضوع را پیگیری خواهیم کرد.»
نخستین دوره از پیکارهای ورزشی جام جانباختگان در دبیرستان فیروزبهرام و با نام جام «شهدا» آغاز شد، پس از چند سال به رستم‌باغ تهران‌پارس منتقل شد و اکنون نزدیک به ۱۸ سال است که این پیکارها در همایش‌گاه مارکار تهران‌پارس برگزار می‌شود؛ از دبیر کانون دانشجویان زرتشتی پرسیدیم که آیا امکان دارد پس از ۱۸ سال دگرگونی بزرگ دیگری در راه باشد. او در پاسخ گفت: «جام جانباختگان از نظر سطح برگزاری پیکارها، سطح داوری، کمیته‌های گوناگون ورزشی و … هرسال در حال پیشرفت است. از نظر اخلاق ورزش‌کاری نیز این جام رو به جلو حرکت می‌کند و همه‌ی دگرگونی‌ها به این اشاره دارد که جام جانباختگان در حال پیشرفت است و همچنین نشان‌دهنده این است که هازمان زرتشتی در سکون نیست. شاید دگرگونی بزرگی تا چند سال آینده رخ ندهد اما کانون به گونه‌ی پیوسته در حال بهبود جام است.»
مارکار را بهتر تحویل دادیم
محل برگزاری پیکارهای جام جانباختگان، پیش و پس از برگزاری بازی‌ها همواره یکی از دغدغه‌های انجمن زرتشتیان تهران، متولی مارکار تهران‌پارس بوده است. سیاوش مندگاری، دبیر کانون دانشجویان زرتشتی در سخنانش به آن‌چه پیش و پس از برگزاری جام ۳۶ بر مارکار گذشت اشاره کرد «کانون دانشجویان زرتشتی پیش از این که مارکار را از انجمن زرتشتیان تهران تحویل بگیرد، دارای مشکلاتی بود که پس از جام، کانون دانشجویان با تلاش‌های بسیار آن مشکلات را حل کرد. کشیدن فنس در لبه‌های ساختمان نیمه‌کاره مارکار تهران‌پارس، نصب پروژکتور و تعمیر کردن برخی از وسایل آشپزخانه از جمله کارهایی بود که کانون دانشجویان زرتشتی پیش از جام جانباختگان در محیط مارکار انجام داد تا بتواند جامی کامل و خوب را برای زرتشتیان برگزار کند.»
او در ادامه با یادآوری این‌که برگزاری برنامه‌هایی همچون جام جانباختگان و مانتره به زنده نگه داشتن مکان‌هایی چون همایش‌گاه مارکار تهران‌پارس کمک می‌کند، افزود: «در واقع مارکار را بهتر از روز اولش تحویل دادیم.»
یکی از چالش‌هایی که کانون دانشجویان زرتشتی با آن روبه‌رو است، دوره‌ی کوتاه مسوولیت هیات‌مدیره و هماهنگ‌کنندگان برنامه‌های گوناگون است. دبیر کانون هر دو سال یک‌بار و هماهنگ‌کننده هر سال گزینش می‌شوند و هر بار معمولا افرادی جدید، با چالش‌ها و تجربه‌هایی نو روبه‌رو می‌شوند. سیاوش مندگاری از راه‌کار کانون برای این چالش و مستندسازی برای انتقال تجربه به برگزارکنندگان و دبیران تازه سخن گفت: «همه‌ی مسوولان کمیته‌های ورزشی و حتا هماهنگ‌کنندگان دوره‌های گوناگون جام جانباختگان پس از گزینش شدن، از هماهنگ‌کنندگان و مسوول کمیته‌های پیشین، داده‌ها و اطلاعات پیرامون کارهایی که انجام داده‌اند را گردآوری می‌کنند و می‌کوشند تا از تجربه‌های پیشینیان بهره ببرند. همچنین فعالیت‌های گوناگون کمیته‌های ورزشی در دفتری ثبت خواهد شد که مسوولان جدید کمیته‌های می‌توانند از تجربه‌های آنان استفاده کنند. پس از هر دوره‌ی جام نیز نشست‌هایی برگزار می‌شود تا فعالیت‌های آن کمیته از سوی دیگر کمیته‌‌ها نقد و بررسی شود.»
جام ۳۶ از شب چهارشنبه‌سوری کلید خورد. جایی که در نشستی در کانون دانشجویان زرتشتی، هماهنگکنندهی جام جانباختگان امسال مشخص شد. سیامک رشیدی پس از آن در تعطیلات نوروز انرژی و زمان خود را گذاشت تا هر آن‌چه می‌تواند از برگزاری جام جانباختگان و کارهایی که باید انجام گیرد، اطلاعات گردآوری کند. البته آن‌چه از سخنان سیامک رشیدی و سیاوش مندگاری در این‌جا آمد، سخنان دو تن بود درباره‌ی سختی‌ها، نخوابیدن‌ها و کوشش‌های بی‌دریغ ده‌ها تن از هموندان کانون دانشجویان زرتشتی برای آوردن روحیه‌ی رقابت ورزشی و جاه‌طلبی در میان هازمان زرتشتی.
عکس از فیروزه منوچهری است.
6744
2 پاسخ
هر ساله دانشجویان و جوانان فعال در بهبود مارکار و جامعه تلاش های شدیدی و همچنین هزینه های انسانی و مالی زیادی انجام میدهند. اما ما شاهد برخی کم لطفی ها البته از طرف انگشت شمارهای از سوی انجمن هستیم. که به راستی خستگی روحی خیلی شدیدتر از خستگی جسمی است. حواسمان باشد کسی را که خودش پا پیش برای جامعه گذاشته دلسرد نکنیم.