آیین پرسه همگانی اورمزد و تیرماه، با باشندگی همکیشان در تالار ایرج انجمن زرتشتیان تهران برگزار شد.
در آیین پرسه همگانی اورمزد و تیرماه، زرتشتیان گرامی می‌دارند فروهر جانسپاران راه میهن در جنگ ایران و توران را به روزگار منوچهرشاه پیشدادی و درود می‌فرستند به روان همه‌ی درگذشتگان که در سال گذشته از جهان هستی به زندگی مینوی پیوستند و از خانواده‌های تازه‌روانان دلجویی می‌کنند. با کاهش همه‌گیری بیماری کووید و پس از دوسال وقفه در گردهمایی آیینی، این آیین یکشنبه 29 خوردادماه 1401 خورشیدی از ساعت ۸ تا ۱۱ بامداد با آفرینگان‌خوانی موبد اردشیر مهربانی و سخنرانی دینی موبد دکتر مهربان پولادی، جانشین فرنشین انجمن موبدان با باشندگی شماری از همکیشان و رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی برگزار شد.
پخش زنده‌ی آیین پرسه‌ی همگانی همزمان از تالار ایرج در اینستاگرام هفته‌نامه امرداد همرسانی شد. بازپخش آن و سخنرانی موبد مهربان پولادی را از نشانی amordad.news بیننده باشید.
«پُرسه» از ریشه «پُرس» به چم (:معنای) «پرسیدن» است. افزون بر آیین پرسه‌‌ای که برای هر درگذشته از سوی خانواده و بازماندگانش، برگزار می‌شود؛ زرتشتیان در هر سال دو پرسه همگانی نیز برگزار می‌کنند. یکی اورمزد و تیرماه (برابر 29 خردادماه در گاهشماری رسمی کشور) و دیگری اورمزد و اسفندماه كه این پرسه‌ها به یاد همه هماروانان و درگذشتگان به‌ویژه جانباختگان ایران زمین برپا می‌شود. در پرسه‌های همگانی مردم پرشمارتر از پرسه‌های یادبود فردی و خانوادگی باشنده می‌شوند.
موبد اردشیر مهربانی
سمت چپ: موبد مهربان پولادی
آفرینامی به معنای یکتایی پروردگار
چهره سمت راست: اسفندیار اختیاری نماینده زرتشتیان در مجلس
چهره سمت راست: افشین نمیرانیان فرنشین انجمن زرتشتیان تهران
موبد مهربان پولادی
نیایش پایانی برساد
فرتور از همایون مهرزاد است.
2393
4 پاسخ
سپاس از امرداد که زنده انرا پوشش داد . ولی نمیدانم همیشه چرا وقت شناس بود ولی این بار هم در تهران و هم یزد از اولش انرا پوشش نداد . برایشان بهترین ها را ارزو دارم وکارشان را میستایم و امیدوارم همیشه با خانواده دلخوش و تندرست باشند .
درودگرامی.
اگر با دقت آرشیو اینستای امرداد را حتی ملاحظه کنید، لایو قبل از شروع کردن اوستای موبد گرفته شده است .
روان نیاکان شاد.
واژه ی تالشی(ایرانی) ایرَج، واژه ای ست مثل ایزَد.
دوستان توجه داشته باشند، منظور از تالشی، یعنی ساخته شده با قاعده ی تالشی؛ وگرنه واژه ها از آن کل مردم ایران و جهان اند.
ای = یک. ای زَد = کسی که یگانگی به نامش زده شده. و همین نشان می دهد که ایرانیان و زرتشتیان یکتا پرست بودند – در این باب پیشتر در وبگاه خود مفصل نوشته ام که تکرار نمی کنم.
یزدان نیز همان است. «ای» و «یَ» = یَک. پس حرف ک یَک(پهلوی) از کجا آمده؟
در تالشی و پهلوی و بعضی زبان های دیگر ایرانی، گاهی در آخر واژه یک حرف ک می آید که در معنی واژه تأثیری ندارد. علامت تصغیر نیز نیست. مثل آیینَک(پهلوی) = آیینَه. رَستَک_پهلوی) = رَستَه.
یَزدان واژه ای ست مثل نمکدان. یزدان یعنی محل یگانگی، یعنی کسی که یگانگی فقط از آن اوست.
ایرَج = ای رَج = کسی که به تنهایی خود یک رَج، یک رَستَه است.
رَستَه – پهلوی رَستَک = گروهی از مردمان، یک صف، یک قطار.
پس ایرج انسانی ست چنان لایق که به تنهایی بسیاران است. ایرج واژه ای چون فرَمرز(فرامرز) = بی مرز، دریا وَش، بزرگ. واژه ای چون بسیچ = بسیج = زینده در بسیاری. بسیج، وآزه ای ست مثل یوشیج = زینده در یوش.
واژه ی تالشی وَش = مانند، به معنی شعله نیز هست.
فَرَوَش = شعله ی فرِ ایزدی. ولی فَرَوَر = فر آور = آورنده ی فر ایزدی.
بُندار یا مصدر وَش، وَشِن است. شکل بندار های زبان ایرانی تالشی دقیق مانند شکل بندار های آلمانی ست. لَکِن(تالشی) = لِگِن(آلمانی) = دراز کِش افتادن، دراز کشیدن.
پس چرا واژه های فروهر و فَرَوَش در واژه نامه های فارسی به فارسی به یک معنی می آید. زیرا آن عزیزان دانشمند، دیگر به زبان های مادر چون پهلوی و تالشی تسلط ندارند. پهلوی که در ایران منسوخ شده، و تالشی را نیز کمتر غیر تالشی بلد است. تازه اگر هم افرادی این دو زبان مادر را بلد باشند، ریشه ی واژه ها را نمی شناسند.
بژی ایران!