«صمد مهماندوست» که پیشتر کتاب «هفت شهر شعر» را نوشته بود، در اثر تازهی خود سراغ خاطراتی از همنشینی و دوستی با برخی دوستان شیرازی خود که از ادبا و نویسندگان و سرایندگان این شهر ادبپرور هستند، رفته و نام کتابش را «یاد بعضی نفرات» گذاشته است.
صمد مهماندوست ادبیات خوانده و سالها در این زمینه تدریس کرده است، جدا از مقالات گهگاهی که در نشریات محلی شیراز یا در مجلهای علمی در پایتخت چاپ شده، نخستین کتابش دربارهی خواجهی بزرگ، حافظ شیرازی، است؛ به نام «راحت جان (شادی و امید با حافظ)»، دومین کتاب وی با نام «آفتاب میشود» گزیدهی 110 سروده از سرایندگان معاصر است. «دیوان شادی و امید» سومین کتاب مهماندوست است که غزلیات حافظ را برای کسانی که بخواهند درستخوانی شعر حافظ را بیاموزند، همراه با مقدمهای آموزشی و نشانهگذاریهای ویژه بر واژههاست که گمان نادرستخوانی را کم میکند.
ششمین کتابش، «هفت شهر شعر» نام دارد که گفتوشنودی با استاد عبدالعلی دستغیب، منتقد ادبی سرشناس و چهرهی ماندگار ادب ایران است. آخرین کتاب هم «یاد بعضی نفرات» است که خاطرات وی از نشست و برخاست با شماری از شخصیتهای فرهنگی، علمی، دانشگاهی، ادبی و هنری است که در شیراز زیستهاند یا اکنون در این شهر به تولید فرهنگ و ادب و شعر و داستان روزگار میگذرانند. به مناسبت انتشار این کتاب با وی به گفتوگو نشستیم که در ادامه میخوانید:
شما همواره در سخنتان از شیراز به نیکی یاد کردهاید. اکنون با نگارش کتاب «یاد بعضی نفرات» از شیراز و انگیزهتان و زندگی در شهر شعر و ادب ایرانزمین بگویید؟
شیراز برای من همواره شهری جادویی بوده است؛ چه به روزگاری که جوانی شهرستانی بودم و برای تحصیل به شیراز آمدم و چه آنگاه که عشق و علاقه به این شهر مرا از شهر و خویشاوندان و دانشآموزان و همهی خاطراتم کند و در این شهر ماندگار کرد. شیراز دوستداشتنی است، گاهی اندیشیدهام که دلیل این همه علاقهی ایرانیان به این شهر چیست؟! این همه پرواز دل بهسوی شیراز سرچشمهاش کجاست؟
بیگمان نامداری بیهمتای دو سرایندهی بزرگ، سعدی و حافظ که در شیراز زیسته و برای همیشه در این شهر خفتهاند و هر کدام سدههاست که به سادگی با شعر و آثارشان احساسات همهی ایرانیان و فارسیزبانان را برانگیخته و دلهای مشتاقشان را بهسوی خویش کشاندهاند، همراه با هوای معتدل و دلپذیر بسنده است تا شیراز بر تارک شهرهای دوستداشتنی جهان بنشیند اما پاسخ دل من همه این نیست! در لابهلای ذهنام گاه گمان کردهام که گرایش و دلبستگی ایرانیان و فارسیزبانان به شیراز از جنس دیگری است.
آنچه در بالا آمده است بخشی از گفتوگوی آناهید خزیر با صمد مهماندوست، نویسندهی کتاب «یاد بعضی نفرات» است که با عنوان «شیراز شهر سرایندگان بزرگ ایران»، در تازهترین شمارهی امرداد چاپ شده است.
متن کامل این گفتوگو را در رویهی چهارم (ادب و هنر) شمارهی 456 امرداد بخوانید.
«امرداد» شمارهی 456 از دوشنبه، 30 خوردادماه، 1401 خورشیدی، در روزنامهفروشیها و نمایندگیهای امرداد در دسترس خوانندگان خواهد بود.
خوانندگان میتوانند برای دسترسی به هفتهنامهی امرداد افزونبر نمایندگیها و روزنامهفروشیها از راههای زیر نیز بهره ببرند.