آنان که خاک را به هنر کیمیا کنند، داستان هنرمندان سرزمین من است. هنرمندانی که با شکیبایی، رنج یادگیری هنر را به جان خریدند و هنرشان را ماندگار کردند اما این روزها نه از آنان یاد می‌شود، نه از هنرشان.
داستان هنرهای از یادرفته، حکایت هنرمندانی است که در گوشه‌ای بی‌صدا چکش به ساز زندگی‌شان می‌زنند و فوت‌وفن عشق و هنر را بر دل و یاد آدم‌ها می‌نشانند. هنرمندانی که خاک را با هنرشان کیمیا می‌کنند و با سرانگشتان خود سوزن به تن فراموشی زده و نقش برجسته جلوی دیدگان می‌آورند.
آنانی که واپسین بازماندگان هنرشان هستند و با بردباری رج به رج سرمه‌ی ماندگاری به چشم هنر می‌کشند.
در ویژهنامهی میراث ملی «امرداد» ٣٥١، خوانندگان امرداد با شماری از این هنرها آشنا می‌شوند. هنرهایی که در پستوهای قدیمی خاک می‌خورند و با اندوه، چشم‌به راه یک نگاه نشسته‌اند.
«پخل‌بافی» هنر خراسانی‌ها، چادرشب‌بافی؛ لاک‌تراشی هنر مازنی‌ها، مبل‌قالی کرمان و… شماری از این هنرها هستند كه در نوشتاری به آن‌ها پرداخته شده است.
