همواره شنیدهایم که هرجا «آب» هست آبادانی هم هست؛ با وجود اینکه ایران همواره سرزمینی کمآب بوده اما میتوان گفت هیچگاه چنین فاجعهی خشکسالی را بیاد ندارد که اکنون گریبان کشور بهویژه برخی استانها را گرفته است.
«بیآبی» از ریشهایترین بحرانهایی است که زندگی و تولید بسیاری از کشاورزان و عشایر را دستخوش دگرگونیهای تکان دهنده میکند. همچنانکه در چند سال گذشته مردم بسیاری از نقاط کشور وادار به کوچ اجباری شدهاند؛ مانند بخشهایی از شهرستان گناباد، طبس و … که اکنون خالی از سکنه شده و متروکه است.
با جدیتر شدن این بحران، دانشگاه غیرانتفاعی سجاد با هماهنگی دیگر نهادها و سازمانهای دیگر دومین رویداد هنری-تجسمی با موضوع مدیریت مصرف آب و انرژی را برگزار کرد که البته امید است برآیند نیک از این رویداد دریافت شود چرا که کشور نیازمند همبستگی یکایک افراد و نهادهاست تا بتواند از این بحران ها گذر کند و بماند.
«عکاسی» همواره در گرایش مستندنگاری یکی از منابع دست یکم آگاهیهای دیداری برای بینندگان بوده و هست. همچنانکه در بحران خشکسالی ایالات متحده آمریکا در دهه 1940، رییس جمهور وقت روزوِلت با تدارک گروهی از عکاسان از آنها درخواست مستندسازی بحران کرد تا در حل مساله بکوشند و نه در پاک نمودن صورت مساله و یا اتهام سیاهنمایی زدن به عکاس و خبرنگار. چرا که از دید رسالت حرفهای، عکاس و خبرنگار، آینه مردم و مملکت خویش بهشمار میروند و نه دشمن.
از همینروی با همیاری دانشگاه سجاد و شرکت آب منطقهای خراسان رضوی، فرصتی برای بازدید از سد تاریخی فریمان فراهم شد که امید است ژرفای فاجعه با دیدن این فرتورها، تلنگری باشد بر آنان که صرفا با خودخواهیهای خویش زندگی آیندگان را به تباهی میکشانند و همچنان در انکار به سر میبرند.
بند فریمان از دید ویژگیهای مهرازی (:معماری) سازهای است برجایمانده از روزگار تیموری یا پیش از آن با ساختاری آجری که در پایان دورهی قاجار بازسازی شده است . بلندای این بند 20 متر بوده که در دورهی قاجار برای پایداری بیشتر در ساختار آن، پُشتبندهای هرمیشکل بر آن کار گذاشته شده است. در بازسازیهای پایانی نیز افزونبر افزایش 7 متری تاجبند، 22 ایوانچه به نمای بیرونی پیوست (:الحاق) شده است. افزونبر این ایجاد برج کنار بند تنها برای اندازهگیری مقدار آب است. اما آنچه در فرتورها میبینید شوربختانه بیشتر به منطقه کویری میمانَد تا یک سد!
فرتورها از شرمین نصیری است.
4090
3 پاسخ
یادش بخیر بچه بودیم تمام زمینهای خراسان بهار پراز گل لاله و سرسبز بود.
با جهادکشاورزی و خودکفایی احمقانه اینقدر مجوز حفر چاه عمیق دادن اینقدر لوله کشی آب کردن و آبهای زیرزمینی رو مصرف کردن که همه جا خشک شد 😭
با درود و سپاس از سرور ارجمند نصیری که ما را از روزگار اندوه بار بند تاریخی و سازه های پیرامونی و فاجعه خشکیدن این منطقه آگاه نمودید. هر چند بسیار دردناک است، ولی واقعیت ها همواره تلخ هستند. با دیدن نگاره های سرکار اشک از چشمان هر دردمند میهن پرستی روان می شود….
به هر روی، دست مریزاد و پر توان و پر انرژی باشید.
پاینده ایران
چه گزارش تصویری خوبی، هرچند از دیدن این وضعیت دل هر انسان خردمندی به درد میاد. کاش اینها به دید مسولین امر برسه و از دریچه لنز دوربین هم ببینن عمق فاجعه رو