خدایار فریدونی، مربی تیم نوپای بسکتبال سیمرغ که امسال در جام شرکت کرد، میهمان امرداد بود.
خدایار فریدونی در این گفتگو از اهداف خود و چگونگی شکلگیری تیم سیمرغ و پیشینه ورزشی خود گفت.
این گفتوگو را در زیر میخوانید:
خودتان را معرفی کنید؟
من خدایار فریدونی هستم.
پیشینه ورزشی خودتان را برای ما بگویید.
من نخست از ششسالگی با باشگاه جوانان زرتشتی یزد و با مربیگری سیروس نمیرانیان یادگیری بسکتبال را آغاز کردم. از 12 سالگی فعالیت رسمی ورزشی خودم را آغاز کردم. در باشگاهایی که بازی کردم، اگر بخواهم نام ببرم باشگاه ب یا همان سازمان جوانان زرتشتی یزد بود، دوره راهنمایی برای قهرمان کشوری به محلات و اراک رفتم. دوره دبیرستان دیگر به شکل حرفهای بازی میکردم. برای مسابقات قهرمان کشوری به زاهدان، اصفهان، کرمانشاه، سنندج، همدان و جاهای مختلفی رفتم. خلاصه بگویم از سال 65 تا 72 به شکل کاملا حرفهای در زمینه بسکتبال فعالیت داشتم. به خاطر آسیبدیدگی زانو از سال 74 بسکتبال را کنار گذاشتم. درزمینه مربیگری تیمهای زیادی داشتم، مانند تفت و توابع، نوجوانان زرتشتی باشگاه محله، در تیم رجا هم فعالیت داشتم.
جریان تشکیل تیم بسکتبال سیمرغ چیست و چند سال است این تیم تشکیل شده است؟
بعد از جام چند نفر به من گفتند که میخواهیم سال آینده در جام بازی کنیم و پایه این تیم بعد از جام گذاشته شد. روزهای آدینه با یکدیگر تمرین میکردیم. البته در زمستان برخی روزها نتوانستیم به دلیل بارندگی تمرینی انجام دهیم. تیم اصلی از دوم تیرماه 1403 شکل گرفت و بهعنوان تیم اصلی به جام آمدیم. ما از هیچ فرد یا سازمانی حمایت نشدیم خیلی سخت بود. من در برنامه آینده خودم در نظر دارم تا از آبان ماه در لیگ تهران هم شرکت کنیم.
چرا نام تیم خود را سیمرغ گذاشتید؟
تیم من بر پایه مشورت با پدر و مادر بچهها بود. برابر نظرسنجی که داخل گروهم داشتم، چندین نام پیشنهاد شد، مانند مارکار، خراشه، پاسارگاد، شهباز و سیمرغ که نام سیمرغ رای آورد و نماد قدیم بوده است.
سخن پایانی
من دوست دارم چهار جوان را به رشته زیبای بسکتبال بیاورم، چون بسکتبال باعث باز شدن فکر میشود بسکتبال با رشتههای دیگر فرق میکند در این رشته باید حس ششم داشته باشید. بسکتبال باعث تقویت ذهن میشود. با تمام چالشها و مشکلاتی که داشتم توانستم تیمی جوان را به جام معرفی کنم. خود هم امسال بازی کردم. میخواهم بسکتبال بین زرتشتیان باقی بماند. باعث افتخار من است که تیم من امسال در جام شرکت کرد. من میخواهم همه حمایت کنند بگذارید بسکتبال ما نامدار باشد. پدرها و مادرها برای یادگیری بسکتبال بچهها را تشویق کنند. من برنامه دارم در شهریورماه در مدرسه انوشیروان دادگر برای علاقهمندان بسکتبال در مرکز شهر کلاس بگذارم. هدف اصلی من دور کردن جوانان از گوشی موبایل و کشاندن آنها به سمت ورزش است.
