در دهه 70 خورشیدی چندین بار شانس این را داشتم که در نشستی در سالن نشستهای انجمن زرتشتیان تهران شرکت کنم که اتفاقا این نشستها پیوند مستقیمی با انجمن نداشتند و به «کنکاش یگانگی» معروف بودند. آن زمانها سالن پر بود از افرادی که یا خود عضو انجمنها یا نهادهای تهران بودند (انجمن، سازمان فروهر، اشا، تفت و توابع و …) یا این که «افراد مستقل» بودند. اتفاقا این «افراد مستقل» که به هر دلیلی عضو انجمن یا نهادی نبودند به نظرم در این نشستها نقش بسیار مهمی داشتند. مورد دیگری که بیشتر جلب توجه میکرد، حضور «نمایندهی وقت» بود که نشست را هماهنگ میکرد. یادم میآید که نشست ساعتها طول میکشید و از شروع تا پایان لحظهای صحبتها قطع نمیشد. «کنکاش یگانگی» جایی بود برای نطقهای اغلب آتشین افراد در نقد نماینده، سازمانهای دیگر و بهطور کلی یک تریبون آزاد! البته صحبتهای تکراری، دعواهای شخصی و کلیگوییهای افراد هم چاشنی همیشگی این نشستها بود. علاوه بر همه این گفتوگوهایی که مطرح میشد؛ چایی و شیرینی هم که گردانده میشد خیلی میچسبید!
بعدها بین سالهای 1388 تا 1394 خورشیدی هم چندین بار شانس این را داشتم که در «کنکاش یگانگی» شرکت کنم. اتفاقا یک بار پس از این که در «گردهمایی انجمنها و نهادهای زرتشتی» طرح اولیهای را درباره «خدمات اجتماعی زرتشتیان» پیشنهاد کرده بودم، به «کنکاش یگانگی» رفتم تا آن را پیگیری کنم! البته داستان این پیگیری بماند برای یادداشتی دیگر؛ اما آنچه که در پیوند با این یادداشت است این که «کنکاش یگانگی» در همان سالن بود، روز آن همان «پنجشنبه» همیشگی بود، «نمایندهی وقت» هم آن را هماهنگ میکرد، چایی و شیرینی هم گردانده شد، اما با دهه 70 خیلی فرق داشت! در طول سالها ظاهرا انجمنها و نهادهایی که قبلا در «کنکاش یگانگی» شرکت میکردند، این تعهد عرفی را کنار گذشته بودند و میتوان گفت که «افراد مستقل» اکثریت صندلیها را در اختیار داشتند. البته در دورهای تلاش شد که با اختصاص و دعوت از سازمانها به «کنکاش یگانگی» دگرگونی در روند آن صورت گیرد (برای نمونه نشست 1028 با «حضور ویژه سازمان زنان زرتشتی»، یا نشست 1025 با «حضور ویژه انجمن زرتشتیان تهران» یا نشست 1023 با «حضور ویژه انجمن محترم موبدان») (1). طبیعتا شرایط اجتماعی و سیاسی دگرگون شده بود و دگرگونی در «کنکاش یگانگی» هم تحتتاثیر همین شرایط بود. اما همان چند بار هم که شرکت کردم به نظرم رسید که هنوز هم این نشست اهمیت و تاثیر خود را حفظ کرده و در خلا حضور سازمانها و انجمنهای دیگر، حداقل به جایی برای «نقد و گفتوگو» با «نماینده ی وقت» دگرگون شده بود.
با شروع همهگیری کووید این نشست حضوری به درستی مانند دیگر فعالیتها و نشستها بسته شد و به همین ترتیب با رایجشدن «روش آنلاین» برای اغلب نشستها، این نشست هم بهصورت «آنلاین» تلاش کرد که به فعالیت خود ادامه دهد. اولین «کنکاش یگانگی» آنلاین در تاریخ پنجشنبه 21 فروردین 1399 از اینستاگرام آگاهیرسانی شده است (2). البته خوشبختانه بالاخره این همهگیری به پایان رسید و با بهتر شدن شرایط، اغلب نشست ها و گردهم ایی ها به صورت حضوری بازگشایی شدند، اما شوربختانه «کنکاش یگانگی» تا آنجایی که نویسنده این یادداشت آگاهی دارد به حالت حضوری برنگشت! طبق آخرین آگهی که در دسترس است آخرین نشست «کنکاش یگانگی» به تاریخ 30 تیر 1402 با عنوان «هزار و سی و ششمین نشست کنکاش یگانگی به صورت مجازی و زنده از صفحه اینستاگرام» بوده است. طبق همین آگهی «علاقهمندان میبایست دیدگاهها و پرسشهای خود را به صورت دایرکت به اینستاگرام … ارسال کنند، تا در گفتوگو مطرح شود. همچنین همکیشان علاقهمند برای تماشای این گفتوگو، کافی است که به صفحه سایت … بپیوندند» (3). ظاهرا، این آخرین تاریخ برگزاری حتا آنلاین «کنکاش یگانگی» بوده است.
در موخره این یادداشت بایسته است که بسیار کوتاه به تاریخچه «کنکاش یگانگی» هم پرداخت که شاید نقل قول از یادداشتی از بوذرجمهر مهر کفایت کند: «دکتر اسفندیار یگانگی برای رایزنی با همکیشان و بهره بردن از تجربههای بزرگان زرتشتی، کنکاشی را بنیان گذارد که هنوز هم پس از نزدیک به 50 سال از پایه گذاری اش، پابرجا است. این کنکاش که نخستین نشست آن 18 آبانماه 1346 به حضور نمایندگان گروههای گوناگون زرتشتی در تالار انجمن زرتشتیان تهران برگزار شد، جایی بود برای رایزنیهای اجتماعی برای بازگویی دشواریهای مردم و اجتماع، جایی بود دربارهی مشکلات هماندیشی میشد»(3).
در پایان امیدوارم که «نماینده زرتشتیان در مجلس» مانند نمایندگان پیشین، «کنکاش یگانگی» را آغاز و این نشست را به صورت حضوری در محل و روز همیشگی آن برگزار کنند. نشستی که هماهنگکننده آن به طور سنتی و در طول این 57 سال «نمایندهی وقت» بوده، اما شوربختانه مدتی است که برگزار نشده. «کنکاش یگانگی» با همه فرازونشیبهایش، بسیار مفید و جایگاهی بود برای این که حداقل «نمایندهی وقت» با افراد جامعه در گفتگوی زنده و حضوری قرار گیرد و هم «شنیده شود» و هم «بشنود»!
(1)، (2)، (3): نگاه کنید به آگهیهای آنلاین درباره نشستهای «کنکاش یگانگی».
(3): برای این نقل قول نگاه کنید به:
https://web.archive.org/web/20141231142304/https://amordadnews.com/neveshtehNamyesh.aspx?NId=6616
14 پاسخ
بسیار ایده خوب و ارزشمندی است. در گذشته روسای انجمن ها و ارگانها نیز در کنکاش شرکت میکردند و پاسخگو بودند. متاسفانه در چند دوره گذشته مسئولان و اعضای انجمن به ندرت در این جلسات شرکت میکردند و باز هم متاسفانه این جلسات محلی برای بدگویی وشکایات بود تا تبادل نظر و پاسخگویی.
امیدواریم که انجمن زرتشتیان تهران بدون هدر دادن وقت اتاقی را در محل انجمن به نماینده واگزار کند تا افراد بتوانند به نماینده دسترسی داشته باشند. شروع دیگر میتواند خبرنامه ماهانه نماینده باشد که خبرهای مهم را منعکس کند. متاسفانه وقت ارزشمند نماینده محترم صرف تصمیمات شتابزده انجمن شده و آغاز خوبی نبوده است.
شاید بهتر باشد که از تجزیه و تحلیل شتابزده دوره های گذشته کنکاش یگانگی خودداری کنید. به نظرم این که نوشته اید «محلی بود برای بدگویی و شکایات» کوتاه بینی نتایج عمومی این نشست است.
شاید بهتر باشد که در نظرها تا فرصتی به دست اورید از انجمن زرتشتیان تهران بدگویی نکنید! چه دلیلی دارد که با پیش داوری جمله «انجمن زرتشتیان تهران بدون هدر دادن وقت …» را استفاده می کنید؟!
نماینده مجلس وظیفه اش انتشار خبرنامه نیست و در عین حال اساسنامه های انجمن و سایر نهاد بر اساس اهداف و برنامه های خاصی میباشد. جامعه زرتشتی که یکنفر نیست ما مشکل این است نماینده هاهیچ تجربه در انجمن و سازمانها ندارند.
درود به جناب بهمن مرادیان.
نکته بسیار خوبی را مطرح کردید. من هم به سهم خود امیدوارم که کنکاش یگانگی دوباره در فضای حقیقی برگزار شود.
چون چند سال که من هم فرصت باشندگی در آن را داشتم، بسیار آموختم.
محل خوبی برای بحث و تبادل نظر و هماندیشی با نماینده است.
وقت بخیر
جا داره دیگه از گذشته بیاییم بیرون و تعارفات را کنار بگذاریم دکتر اختیاری نماینده پیشین هم همانند همه مسولین کمی و کاستی فراوانی داشت و البته توان شنیدن و نقد شدن را نداشت و این خصوصیت باعث کمرنگ وجمع شدن کنکاش یگانگی گردید.و هم اکنون میبایست تمام قد پشتیبان نماینده فعلی بوده و ایشان هم متقابلا حامی و حمایت گر همکیشان در تمامی امور باشند.
نماینده مجلس وظیفه اش انتشار خبرنامه نیست و در عین حال اساسنامه های انجمن و سایر نهاد بر اساس اهداف و برنامه های خاصی میباشد. جامعه زرتشتی که یکنفر نیست ما مشکل این است نماینده هاهیچ تجربه در انجمن و سازمانها ندارند.
درود
شما بفرمایید اگر شیر اب سرویس بهداشتی به مشکل بخورد این هیات امنا یکنفر لوله کش میشناسد دوساعته بیاد درست کند؟ افرادی که اصلا نه حضور دارند و نه راهی برای شنیدن مشکلات از این قسم. این کارها فقط هیات های اجرایی حاضر در محل میتوانند اداره امور بدست بگیرند و بودجه دریافت کنند.
اقای بابک؛ بنظرم پیشنهاد خانم دکتر برخوردار جواب سوالتون میتونه باشه:«تشکیل هیات اجرایی زیر نظر هیات امنا».
به بیانی هر دو هیات لازم و ملزوم یکدیگر هستند، ساده بگم: هیات امنا با توجه به اشرافی که به سوابق و یا هر نکتهای مرتبط به موضوع قابل بررسی داره، قادر به تشخیص و تصمیم گیری هست که آیا اصلا تعمیر شیر سرویس مثال زده توسط شما لزومی داره یا نه … بعد از این مرحله مجری هیات اجرایی میتونه وارد عمل بشه.
نتیجه: اجرای بجا و سریع،تحت تصمیم درست و مستدل، مفید خواهد بود.
آقای سپنتا، موضوع این است که ظاهرا در این حداقل 15 سال گذشته هیات امنایی وجود نداشته است! اگر امکان دارد دست اندرکاران پردیس دانش مارکار گزارشی از یک نشست یا یک تصمیم یا یک نظارت یا یک سیاستگزاری این هیات امنا را منتشر کنند. درحقیقت از سال ها پیش انجمن زرتشتیان تهران به عنوان مالک و سرپرست مجموعه بر کارهای پرورشگاه مارکار و مجموعه داخلی آن یعنی پردیس دانش مارکار نظارت داشته است. در این مدت احتمالا مدیر اجرایی و دبیر پردیس دانش مارکار گزارش های خود را به انجمن ارائه می دادند.
احتمالا سال ها قبل انجمن به عنوان سرپرست باید در حذف این هیات امنا که کارامدی نداشته است اقدام می کرد که این کار را در حال حاضر انجام داده است.
آقای مرادیان از پاسخ و توجه شما ممنونم، من از نحوه اداره پردیس مارکار یزد تا این چند روز اخیر اگاهی نداشتم و حذف هیات امنا برام سوال ساز شد که آیا امکان جایگزینی هموندانی که به دلایل موجه قادر به انجام وظیفه در هیات نیستند با افرادی که توانایی یاری رو دارند هست یا خیر؟ ممنون میشم اگر آگاهم کنید.
با درود خدمت دکتر مرادیان گرامی. نوشتار ارزشمندی با نکات قابل توجه است. آیا از این گردهمایی های دراز مدت کنکاش صورت جلساتی هم تهیه شده است و موجود است؟ در بسیاری از گردهمایی ها و رویدادهای و کنش و واکنش های اجتماعی ما شوربختانه به گونه نوشتاری و یا به شکلی ثبت و ضبط شده و سامانمند یادگاری باقی نمی ماند که به تجربه آیندگان کمک نماید. بشود که چنین کنشی صورت پذیرد.
با سپاس از پیام. به نکته بسیار خوبی اشاره کردید. به طور خاص درباره «کنکاش یگانگی» در بررسی هایم مشخص شد که در دوره ایی که آقای اسفندیار یگانگی کنکاش را آغاز کردند، منشی وجود داشته است و صورتجلسه یادداشت می شده است. ظاهرا تا زمانی که همان فرد به کار خود ادامه داده اند گزارش ها تهیه می شده است که بسیار ارزشمند هستند. در بین سال های 1388 تا 1394 که چند بار در نشست ها شرکت کردم، به نظرم نمی رسد که صورتجلسه ایی تهیه می شد. اما آن هم نیاز به بررسی دارد.
درمجموع در حال تهیه گزارشی درباره انجمن ها و همینطور «گردهم ایی انجمن ها و نهادهای زرتشتی» هستم که اتفاقا یکی از موضوع هایی که بررسی خواهد شد درباره همین متن ها و دفترچه های صورتجلسه و سرنوشت انها است! حتی مثلا درمورد «گردهم ایی انجمن ها و نهادهای زرتشتی» بسیار خوب است که مشخص شود که متن کاغذی امضا شده یا اسکن انها در اختیار چه کسی است و در کجا نگهداری می شود؟
متاسفانه نمی دانیم در ایین نامه ها یا اساسنامه انجمن ها تکلیف این دفترچه های صورتجلسه ها چیست؟
پیشنهاد این است که یک قانون و ایین نامه ایی در این باره وجود داشته باشد که بعد از یک دوره زمانی (که معمولا 30 ساله است) این دفترچه ها اسکن و در بایگانی انجمن ها نگهداری شود و شاید مناسب باشد که اصل و اسکنی هم در اختیار کتابخانه ها یا مرکزهای پژوهشی زرتشتی قرار گیرد تا برای اهداف پژوهشی مورد استفاده قرار گیرد.
بسیار عالی و منطقی موفق باشید .
آقای سپنتا، ببخشید الان متوجه شدم که موضوعی را مطرح کرده بودید و خواسته بودید که در این زمینه گفتگویی داشته باشیم.
موضوع این است که به نظرم در این حداقل 15 سال هیات امنای پردیس دانش مارکار کارایی نداشته است. این که ایا با جایگزین کردن افراد می توان ان را بهتر کرد می تواند یک راه حل باشد اما توجه داشته باشید که از پنج عضو این هیات امنا حداقل در اساسنامه یک عضو رئیس وقت انجمن زرتشتیان تهران، یک عضو دیگر رئیس وقت انجمن محله یزد و یک عضو دیگر نماینده وقت در مجلس است. پس خیلی امکان انتخاب حداقل این سه عضو وجود ندارد و انها باید اتوماتیک عضو شوند.
به نظر خودتان این افراد با این مشغله ایی که دارند ایا می توانند بر پردیس دانش مارکار نظارت و سیاستگزاری کنند؟
حداقل در این 15 سال گذشته به نظرم نتوانسته اند. برای همین متاسفانه این ساختار هیات امنا احتمالا جواب نمی دهد و بسیار بهتر است که انجمن زرتشتیان تهران به عنوان سرپرست اصلی مجموعه پرورشگاه مارکار برنامه ایی دیگر در نظر بگیرد.
حدسم این است که احتمالا انجمن با توجه به تجربه ایی که در این چند سال در مجموعه های تهران داشته است به این نتیجه رسیده است که «هیات اجرایی» بهتر جواب می دهد و طبیعتا خود انجمن زرتشتیان تهران هم ناظر و سرپرست است.