امروز انارام ایزد از ماه سپنتاآرمیتی سال 3757 زرتشتی، شنبه 24 اسفندماه 1398خورشیدی، 14 مارس 2020 میلادی
کار گردآوری کارهای روزمره اردشیر ـ بنیادگذار دودمان ساسانیان در یک کتاب تحت عنوان «کارنامک اردشیر پاپکان» مارس سال 300 میلادی (اسفندماه) پایان یافت.
چند روز بعد نسخه‌ی اصلی آن به مناسبت نوروز در تالار پذیرایی کاخ سلطنتی در تیسفون، جنوب بغداد و نه چندان دور از این شهر قرار گرفت.
به نوشته‌ی تاریخ‌نگارن رومی، «نرسی» شاه وقت پس از خواندن کارنامه‌ی اردشیر، از این که نتوانسته بود به‌مانند او رومیان را از نزدیک شدن به قلمرو ایران بازدارد از فرط اندوه بیمار شد و به نفع پسرش «هرمز» کناره‌گیری کرد.
کارنامه اردشیر قرن‌ها نصب‌العین سران ایران بود. به گفته ویل دورانت، این کارنامه درعین حال پیشرفته بودن تمدن ایرانیان را بازتاب می کند که دفتر رییس کشور، دفتر دیپتر اردشیر پاپکان، کارهای روزانه‌ی دولت را یادداشت و به کوشش چند ویراستار تکثیر می‌کرد و همانند یک «روزنامه محدود» برای دولتمردان و بزرگان ارسال می‌شد تا درجریان کارها و برنامه‌ها قرارداشته باشند و اندرزها را بکار بندند. برپایه‌ی همین روش از 1995 میلادی سران همه کشورها، پارلمان‌ها و دستگاه‌های دولتی برای خود تارنمای رسمی ساخته و برای دید همگان و به‌ویژه دولت‌های دیگر و رسانه‌ها در اینترنت قرارداده‌اند و مطالب این تارنماها «سند» است. استناد تاریخ‌دانان که قبلا بریده روزنامه هارا برای استفاده بعدی و اظهار نظر آرشیو می کردند اینک متون همین تارنماها هستند که رسمیّت دارند ـ گرچه مطالب آنها یکطرفه است و پژوهشگر باید برود و اظهارنظرهای دیگران را در آن زمینه‌ها به دست آورد تا بشود قضاوت درست کرد.
انارام ز پیران شنیدم چنان
که می خورد باید به رطلِ گران
در گاهشمار زرتشتی سال به ١٢ ماه ٣٠ روز بخش می‌شود که هر روز به نامی آراسته است. امروز سی‌اُمین روز از ماه اسفند در گاهشمار زرتشتی است و «انارام» نام دارد.
سی‌امین روزماه انیران یا انارام، به معنی فروغ بی‌پایان جهان مینوی است. در اوستا: «اَنَغرِرَاوچَ» است. انارام به چم «روشنایی بی‌پایان» است. برابر با آموزش‌های اشوزرتشت؛ کسانی که با اندیشه، گفتار و کردار نیک زندگی می‌کنند و با دروغ و ناپاکی مبارزه می‌ورزند، سرانجام به سرای نور و سرور خواهند شتافت که سرشار از خرسندی و شادمانی برای آن‌هاست. این سرا، همان خانه واپسین و جایگاه روشنایی و فروغ بی‌پایان است. زرتشتیان در این روز به سفر می‌روند و اهورامزدا را به شوند داده‌های نیکش ستایش می‌کنند.
گل «مرو اردشیران» نماد انارام در دین زرتشتی است.
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش
انارام ز پیران شنیدم چنان / که می خورد باید به رطلِ گران
بیار ای نگار آن می مشک‌بوی / کزو نافه مشک یابی دهان
دل اندر کم و بیش گیتی مبند / همی دار جان را همی شادمان
اندرزنامه آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)
موی و ناخن پیرای و زن به زنی کن که فرزند نامور زاید.
اندرزنامه آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار:
در این روز جامه بیفزای بر / بدوز و بپوش و بیارای بر
(اَنیران) بود نیک، زن خواستن / همان ناخن و موی پیراستن
