کرونا هشداری به انسان است

این روزها باید به پیشواز هر سخنی رفت که تحمل رنج‌ها را آسان کند و دلگرمی ببخشد تا بتوانیم با نیرویی افزون تر، از بحران کرونا و پیامدهای آن بگذریم و به زمانی بازگردیم که زندگی آغشته بود به حال خوش کار کردن و ثمربخش بودن و دیدار آن‌هایی که دوست‌شان داریم؛ نه این‌گونه که در خانه مانده‌ایم و در بند ویروسی شده‌ایم که گویی می‌خواهد ذره ذره بردباری و خویشتنداری را از ما بگیرد و رنگی تیره به زندگی بپاشد. از همین‌روست که شنیدن حرف‌های چهره‌هایی که یادی خوش و نیک از هنر آنان داریم، شادی‌بخش خواهد بود. همانند سخنان علی نصیریان، هنرپیشه‌ی برجسته‌ی ایران، در گفت‌وگو با رادیو ایران.
این همه فخرفروشی برای چیست؟
به گزارش ایلنا، علی نصیریان در برنامه‌ی رادیو ایران، به آن‌ها که از این همه رنج درس نمی‌آموزند، گفته است: «ما که بسیار آسیب‌پذیر هستیم و ممکن است با یک ویروس کلک‌مان کنده شود، این همه غرور، تکبر، فخرفروشی، زورگویی، قلدری و بزن و بهادری و کشتن همدیگر چه لزومی دارد؟»
نصیریان درباره‌ی بیماری‌ای که دامنگیر جهان شده است، گفته است: «این یک تجربه‌ی خیلی خوب بود تا هشداری به انسان بدهد که با این همه فناوری و اقتصاد و پول و زور و اسلحه‌های مدرن در مقابل یک ویروس از پا درمی‌آید و نمی‌داند چه کند. انسان این ویروس را نمی‌شناسد و نمی‌داند با او چه معامله‌ای کند. طول می کشد تا آن را بشناسد و بتواند برای آن دوا و درمان پیدا کند. این موضوع خیلی عجیب و جالب است».
ویروس کرونا باید برای ما آموزنده باشد
این بازیگر سینما و تیاتر ایران گفت: «اکنون بشر در موقعیتی است که باید به یک همگرایی، همبستگی و دوستی برسد. تمام ملت‌ها باید از دشمنی و درگیری و خصومت دوری کنند. این یک هشدار برای ما است. ممکن است خود کره‌ی زمین هم مطمئن نباشد که چه اتفاقی خواهد افتاد. اصلا با کارهایی که بشر با کره زمین کرده انتهای کار نامعلوم است».
نصیریان در ادامه افزود: «انسان‌ها با یکدیگر هم‌درد شده‌اند و یک درد مشترک دارند. همه می‌خواهیم زنده باشیم و نمیریم. همه از این ویروس لطمه می‌خورند و این باید برای ما آموزنده باشد. ما که در چنین موقعیت‌هایی همدیگر را می‌پاییم، روسیه به آمریکا وسایل بهداشتی می‌فرستد، یا امریکا می‌خواهد برای ایران وسایل بفرستد، فقط در این زمان نباشد. در دوران صلح و آرامش هم با یکدیگر دوست باشیم. فرهنگ و هنر و مسایل معنوی برای همین است».
اما انسان از این پیشامدها درس می‌آموزد؟ نصیریان گفت: «اشکال کار ما همین است. بشر فراموشکار است، همانطور که مرگ را فراموش می‌کند. همسرش، پدرش را در گور می‌گذارد و می‌بیند اما باز هم سر خانه اول برمی‌گردد».
مردم تحمل می کنند
نصیریان گفت: «می‌خواهم با این ملت نازنین و عزیزی که این همه صدمه خوردند همدردی کنم. مردمی که با مسایل اقتصادی، گرانی، کمبودها و نقصان‌هایی که بوده دست و پنجه نرم کرده‌اند. این مرض هم که آمده با از دست دادن کار و خانه‌نشینی مواجه شده و دارند تحمل می‌کنند. من به این انسان‌ها تعظیم و با آن‌ها همدردی می‌کنم. این انسان‌ها را ستایش می‌کنم که با کمال محبت، انسانیت و درک در منزل می‌مانند تا جلوی انتشار این ویروس را بگیرند. این خیلی با ارزش است و من به ملت ایران تعظیم می‌کنم. ملتی که این همه فداکارانه همکاری و همراهی می‌کند».
علی نصیریان در پایان سخنانش به کوشش کادر درمان کشور اشاره کرد و گفت: «این دکترها، پرستارها، مسوولان بیمارستان‌ها و درمانگاه‌ها چه فداکاری‌ها، جانبازی‌ها کرده‌اند و چقدر برای این مساله شهید داده‌اند. فشار کاری زیادی دارند و جان‌فشانی بسیاری کرده‌اند و من خدمت این اساتید، این زنان و مردان تعظیم می‌کنم».