امروز رام ایزد و فروردین‌ماه سال 3758 زرتشتی، نَبُر روز پرهیز از خوردن گوشت، پنج‌شنبه 21 فروردین‌ماه 1399 خورشیدی، 9 آوریل 2020 میلادی
دهم آوریل 336 میلادی، آتش‌بس دو هفته‌ای نوروزی با ارتش ایران به ادامه‌ی جنگ پایان داد.
کنستانتین امپراتور روم دهم آوریل سال 336 میلادی به بهانه‌ی شرکت در آیین سی‌امین سال حکومت خود، آتش بس‌دو هفته‌ای با ارتش ایران را که 22 روز طول کشیده بود به صورت نامحدود تمدید کرد و پس از آن از ادامه‌ی جنگ چشم پوشید. جنگ دو امپراتوری سال بعد از سر گرفته شد، 26 سال پیاپی طول کشید و بدون گرفتن نتیجه پایان یافت.
آتش‌بس 19 مارس به مناسبت فرارسیدن نوروز ایرانیان آغاز شده بود. فرماندهی ارتش ایران یک روز مانده به نوروز برای ارج‌گذاری به جشن ملّی، دو هفته آتش بس داده بود و کنستانتین که واحدهایش به دلیل تلفات سنگین نیاز به تجدید سازمان داشتند با این آتش بس موافقت کرده بود که پس از آن، تا کنستانتین زنده بود، جنگ تجدید نشد. کنستانتین 22 ماه می 337 در قسطنطنیه در گذشت و جنگ‌های شاهپور دوم (ذوالاکتاف) با کنستانتین دوم جانشین او از همین سال آغاز شد.
دو اَبَر قدرت وقت تا سال 336 میلادی کوشش داشتند که پیمان صلح بسته شده در سال 297 میلادی (میان نرسی شاه ایران و دیوکلسین ـ دیوکلتیان ـ امپراتور وقت روم) رعایت شود و در آن مدت جز دو ـ سه برخورد محدود ازجمله زد و خوردهای سال 326 جنگ چشمگیری صورت نگرفته بود.
ایزد رام در آیین مزدیسنی، پاسدار و موکّل روز بیست و یکم هر ماه خورشیدی است و در اوستا با صفت «بخشندهٔ چراگاه و اغذیه‌ی خوب» از وی یاد شده‌است.
ترا روز رام از جهان رام باد
همان باد را با تو آرام باد
واژه‌ی رام به معنای آرام، خوشحال، مطیع آمده‌است و هنوز هم این واژه به همین صورت یا به صورت رامش در معنی صلح و شادی و سازش به کار می‌رود. در این آیین گل خیری زردرنگ به این ایزد ویژه شده است.
رام یا ایزد رام، که در اوستا به صورت رامه یا رامن آمده و در زبان پهلوی به صورت رامشن یا همان رام خوانده شده‌است، در آیین زرتشت یکی از ایزدان یا فروزه‌ی در خور نیایش است. این ایزد که آن را وای وه نیز گفته‌اند، بر روز بیست و یکم هر ماه که آن را رام روز می‌نامند، موکّل است. چهارمین روز نَبُر یا پرهیز از خوردن گوشت است.
در کنار بهمن (وهمن یا وهومانا از امشاسپندان) سه دستیار او قرار می‌گیرند که نخستین آنها ماه، دومین گؤشورون و سومین رام است که قرینهٔ وای محسوب می‌شود و در زندگی بعد از مرگ نقش خاصی را ایفا می‌نماید. در واقع در زندگی پس از مرگ، رام به ارواح نیکوکار و عادل مدد می‌رساند تا مشکلات و موانع را پشت سر بگذارند. رام یکی از جنبه‌های زمان نیز به شمار می‌رود او نخستین پزشک مینوی است که چاره و درمان دردها به دست او سپرده شده است.
فردوسی می‌سراید:
ترا روز رام از جهان رام باد
همان باد را با تو آرام باد
