این روزها خبرهایی در باره‌ی نامزدی پولاد بلبل اوغلو، سفیر کنونی جمهوری آذربایجان در روسیه برای گرفتن پست ریاست «سازمان یونسکو» (سازمان علمی، فرهنگی و تربیتی سازمان ملل متحد) مطرح شده است، که واکنش‌های منفی بسیاری از کشورهای اروپایی را در پی داشته است. اهداف یونسکو که یکی از سازمان‌های تخصصی وابسته به سازمان ملل متحد است ، کمک به صلح و امنیت در جهان از راه همکاری بین‌المللی در زمینه‌های آموزشی و علمی و فرهنگی وتربیتی به منظور افزایش احترام به عدالت و قانون‌مداری و حقوق بشر، بر پایه‌ی منشور سازمان ملل متحد تعریف می‌شود.
پولاد بلبل اوغلو ، سفیر جمهوری اران ( خودخوانده‌ی آذربایجان ) در روسیه، و نامزد ریاست بر سازمان فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو)
با توجه به این موضوع که جمهوری آذربایجان پس از استقلال در سال ۱۹۹۱، به منظور وارونه جلوه دادن تاریخ و مشروعیت بخشیدن به کشور ساختگی(:جعلی) خود، به صورت سیستماتیک از طریق چاپ کتاب‌های گوناگون دست به تحریفات تاریخی گسترده علیه همسایگان خود به خصوص ایران و ارمنستان زده و به صورت پی در پی قوانین آتش بس در مرزهای جمهوری آرتساخ (قره باغ) را نقض می‌کند، چگونه می‌تواند از اهداف سازمان یونسکو پاسداری کند؟ در کتاب‌های درسی جمهوری آذربایجان، ادعا شده است، که پانصد سال پیش کشوری پهناور به نام «آذربایجان»، وجود داشته که اردبیل و تبریز هم جزو آن بوده‌اند و به واسطه‌ی تجاوزات مکرر ایرانیان و ارمنیان از زمان هخامنشیان ، کشور تجزیه و به دو نیمه تقسیم شده است. در این کتاب‌ها، از ایروان، آرتساخ و کل ارمنستان به عنوان بخشی از خاک تاریخی آذربایجان نام برده شده و درباره‌ی ۹ استان ایران، حتا گیلان و مازندران، نیز ادعای مالکیت می‌شود. همچنین در کتاب‌های درسی و رسمی «هنر» در جمهوری آذربایجان، همه‌ی هنر ایرانی و ارمنی، آذری فرض شده و بسیاری از شاعران پارسی‌گوی چون خاقانی و نظامی گنجوی (که زادگاهش روستای تا در تفرش است) و خواجه نصیرالدین توسی نیز ترک تبار فرض شده‌اند.
این جمهوری همچنین در ثبت میراث فرهنگی دیگر ملل گوی سبقت را از دیگران ربوده و می‌توان گفت در این زمینه رکوردار است : آن‌ها «تار» ایرانی و بازی «چوگان» را به نام خود ثبت کردند و وقتی با واکنشی روبه‌رو نشدند، رامیز مهدی‌اف، در مقام فرنشین(:رییس) نهاد ریاست‌جمهوری این کشور، با نوشتن کتاب «نادرشاه، مکتوبات دیپلماتیک» و رونمایی آن در آکادمی علوم جمهوری آذربایجان، به میراث ایرانی دست‌درازی کرده، دودمان افشار را غیرایرانی و نادر را پادشاه جمهوری آذربایجان نامید. در این آشفته بازار تاریخی از همه جالب‌تر این است که آذربایجانی‌ها از دوره‌ی چنگیز و تیمور به عنوان «دوران طلایی تاریخ آذربایجان» یاد می‌کنند.
اکنون پرسش این است که چگونه می‌توان پست فرنشینی(:ریاست) سازمانی چون «یونسکو» را که در دهه‌ها توانسته اعتباری برای خود کسب کند، به یک نماینده از این کشور سپرد که خود و کشورش کمترین ارزشی برای اساسنامه‌ی آن قایل نشده‌اند و به سبک طالبان و داعش، دست به ویران‌گری و نابودی میراث تاریخی دیگر ملل می‌زنند. نابودی گورستان باستانی و ۲۰۰۰ ساله‌ی ارمنیان در منطقه‌ی نخجوان ( در کرانه‌های رودخانه‌ی ارس و هم مرز با شهر جلفا در ایران) و ساخت پادگان نظامی به جای آن در سال ۲۰۰۵ ، و چاپ کتاب‌های گوناگون تاریخی که در آن‌ها تاریخ ایران را تحریف کرده اند، در زمان فرنشینی پولاد بلبل اوغلو بر وزارتخانه‌ی میراث فرهنگی و تاریخی آن کشور روی داده است .
گورستان دوهزارساله‌ی ارمنیان در جلفا در کرانه‌های شمالی رود ارس که دولت اران ( خودخوانده‌ی آذربایجان ) آن را نابود کرده و به میدان مشق نظامی تبدیل کرده است !!!
از این رو است که بر این باوریم پاسخ ندادن به جعل تاریخ و دست‌درازی به میراث دیگر ملل، چون ایران و ارمنستان ، و بی پاسخ ماندن این کارها از سوی سازمان ملل متحد، شوند(:باعث) آن شده که این کشور خود را محق دانسته و با خرج دلارهای نفتی در پی فرنشینی سازمانی مهم چون «یونسکو» باشد.
پس بایسته است که طرف‌های ایرانی و ارمنی با دادن مستندات موجود از تحریفات صورت گرفته، به این کمپین جهانی پیوسته و پادورزی‌های(:اعتراضات) خود را علیه نامزدی نماینده‌ی جمهوری آذربایجان تسلیم سازمان ملل متحد کنند.
*پژوهشگر مسایل قفقاز و ترکیه
برگرفته از : روزنامه‌ی ستاره‌ی صبح ، یکشنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۶ (با ویرایش)
