سرپرست گروه باستان‌شناسی پروژه‌ی تعیین عرصه و پیشنهاد حریم «موشه‌لان» در استان البرز گفت: «علاوه‌بر لایه‌های باستانی، داده‌های سفالی و استخوانی متعلق به هزاره‌ی پنجم پیش از میلاد، ۶ ظرف کامل سفالی که احتمالا متعلق به یک تدفین هزاره‌ی پنجمی است، در این محوطه کشف شد».
به گزارش خبرگزاری ایرنا، روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، سیاوش سراقی با اعلام این خبر گفت: «موشه‌لان تپه (اسماعیل‌آباد) یکی از محوطه‌های شاخص هزاره‌ی پنجمی حوزه فلات مرکزی است که در استان البرز، شهرستان ساوجبلاغ، دهستان سعیدآباد، ۳ کیلومتری غرب روستای اسماعیل‌آباد و در شمال شرق روستای احمدآباد واقع شده است».
این باستان‌شناس با گفتن اینکه موشه‌لان تپه، برای نخستین‌بار در سال ۳۷-۱۳۳۶خورشیدی و سپس در سال ۱۳۵۶ از سوی معصومه نوایی مورد کاوش قرار گرفت، افزود: «با توجه به مطالعات صورت گرفته در این محوطه ۱۰ طبقه معماری، گورها و داده‌های سفالی متعلق به هزاره‌ی پنجم و چهارم پیش از میلاد شناسایی شده و به طور کلی می‌توان گفت ضخامت آثار باستانی موشه‌لان تپه، حدود 70/ 6 متر است».
او گفت: «این محوطه‌ی باستانی در 5 دی‌ماه 1356 به شماره ۱۵۴۴، توسط یزدان کوشافر در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید و در سال۱۳۸۷ با پلاک ثبتی ۸۲ اصلی به تملک سازمان میراث فرهنگی درآمده و در سال ۱۳۸۱ توسط ابوالقاسم حاتمی، سرپرست هیات بررسی و شناسایی شهرستان ساوجبلاغ مورد بررسی قرار گرفت».
سراقی موقعیت جغرافیایی (واقع شدن در مسیر کریدور طبیعی دشت تهران-قزوین)، وسعت استقرار و ضخامت قابل توجه نهشته‌ها باستانی و وجود آثار فرهنگی از هزاره پنجم و چهارم پیش از میلاد را سبب اهمیت اسماعیل آباد در مطالعات باستان‌شناختی کشور به‌ویژه بخش فلات مرکزی دانست.
وی گفت: «در حال حاضر با گسترش و توسعه روزافزون بافت روستایی، عبور جاده آسفالته، لوله‌های گاز، تیرهای انتقال برق در روی عرصه در ضلع شمالی و غربی و ساخت و سازهای غیر مجاز (پروژه ویلاسازی) اهالی منطقه به‌خصوص در ضلع شرقی و جنوبی، تپه در شرایط حفاظتی نامناسبی قرار گرفته است».
سرپرست هیات باستان‌شناسی در ادامه افزود: «از این‌رو جهت مشخص کردن وضعیت عرصه و حریم موشه‌لان تپه و ارایه ضوابط حفاظتی مناسب برای آن، هیاتی با مجوز پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری عملیات گمانه‌زنی به منظور تعیین عرصه و پیشنهاد حریم محوطه‌ی تاریخی موشه‌لان تپه را آغاز کرد».
سراقی گفت: «هیات باستان‌شناسی عملیات تعیین عرصه را با ایجاد ۲۶ گمانه پیرامون محوطه در اضلاع مختلف انجام داد که خوشبختانه در نتیجه این گمانه‌زنی علاوه‌بر لایه‌های باستانی، داده‌های سفالی و استخوانی متعلق به هزاره‌ی پنجم پیش از میلاد، ۶ ظرف کامل سفالی احتمالا متعلق به یک تدفین هزاره‌ی پنجمی شامل ظروف پایه‌دار، خمره‌های سفالی و ظروفی با آبریز ناودانی شکل قرمز با نقوش هندسی و حیوانی (نقش بز) دوره چشمه‌علی که در نوع خود منحصربفرد بوده به دست آمد».
این باستان‌شناس در پایان گفت: «پژوهش حاضر نشان داد که بر خلاف توپوگرافی محوطه و اظهار نظرهای گذشته ابعاد محوطه بیش از آن چیزی است که قبلا ارائه شده و محوطه موشه‌لان تپه در جهت شرقی–غربی کشیده شده و متاسفانه بخش عمده‌ای از آن در ضلع غربی به طور کلی تسطیح شده و توسط اهالی منطقه به باغات و پروژه ویلاسازی اختصاص یافته است».
