امروز انارام‌ایزد و تیرماه به سالمه‌ی 3758 زرتشتی. آدینه 27 تیرماه 1399 خورشیدی، 17 جولای 2020 میلادی
بر پایه‌ی اسناد و آثار باستانی، در چنین روزهایی (ماه اول تابستان ـ جولای) در سال 465 پیش از میلاد شکل‌گیری ایجاد یک واحد ثابت ارتش ایران به نام گارد یا سپاه جاویدان آغاز شد.
گارد جاویدان نامی است که هرودوت، تاریخ‌نگار نامی یونانی به گردان نخبه ده هزار نفری پیاده‌نظام سنگین اسلحه ارتش هخامنشی داده است. سپاهی که سربازانش پس از هر جنگ به خانه و کسب و کار خود باز نمی‌گشتند و در سربازخانه آماده‌باش بسر می‌بردند. در خیابان‌های شهر شوش و نیز تخت‌جمشید که به تازگی تکمیل شده بود، سربازان تازه‌ای با پوشش (:یونیفورم) ویژه و تنها مسلح به نیزه و کمان و دشنه کمری (خنجری بدون خمیدگی) که با هماهنگی و سامان‌دهی ویژه گام برمی‌داشتند و هر دم به پیرامون خود نگاه نمی‌کردند، دارای قدی بلند و باریک اندام بودند جلب توجه می‌کرد و نمایندگان سیاسی ملل دوردست در دو پایتخت فرمانروایی ایران این رویداد را گزارش کرده‌اند. این سربازان تازه، پایه‌گذار یک واحد یکپارچه‌ی ارتش ایران شدند که نام سپاه جاویدان به خود گرفت، درست مانند ارتش‌های امروز در جهان، پیشه‌ی سپاهی‌گری و به گفته‌ی خواجه نظام‌الملک «سپاه وری» در جهان پدیدار شد. افراد این واحد، پیوسته و هماهنگ تمرین و مشق نظامی می‌کردند و سازمانی درجوار خود داشتند که همواره در تلاش برای فراهم کردن جنگ‌افزار تازه و یافتن تاکتیک‌های جدید و پیدا کردن راه رویارویی با فنون نظامی دیگر ملل بود. سازمان دیگری مهمات و تدارکات و اسب و ساز و برگ برای این واحد را تهیه می کرد و گروهی هم بودند که در سراسر ایران به جستجوی بهترین و شایسته‌ترین نوجوانان و جوانان برای جذب نیرو به این واحد می‌پرداختند و از نوجوانی این پسران را زیر پوشش آموزش و پرورش ویژه می‌گذاشتد از جمله که باید به یاد می‌داشتند که نباید در جنگ پس نشست و یا شکست را پذیرفت و در برابر دشمن سر فرود آورند. مرگ یا پیروز شدن. یک دسته 120 نفری از این واحد، در هنگام جنگ مامور نگهبانی و پاسداشت از پرچم بود که پس از آن به نام «کاوه» نخستین انقلابی جهان که بر ضد ظلم و زورگویی به‌پاخاست «درفش کاویان» خوانده می‌شد. اسپارتاکوس دومین انقلابی بنام جهان در سده‌ی نخست پیش از میلاد و مدت‌ها پس از «کاوه» در برابر زورگویی و ستم به‌پا خاست.
ژنرال «کولن پاول» وزیر امور خارجه پیشین آمریکا که پیشتر رئیس ستاد ارتش این کشور بود در کتاب خاطراتش درباره واحد جاویدان ارتش ایران نوشته است که «… ما در تاریخ‌های نظامی درباره استقامت و وفاداری سپاه (گارد) جاویدان ایران باستان مطالب بسیار خوانده بودیم و ژنرال‌هایی که در زمان شاه از ایران به آمریکا می‌آمدند و مهمان ما بودند و پس از انقلاب بیشترشان اعدام شدند با تاکید می‌گفتند که گارد جاویدان با همان کیفیت دوران باستان در ایران امروز بازسازی شده است، ولی با تعجب دیدیم که در سال 1979 چگونه افراد این گارد که ما منتظر اقدام آنان بودیم، در برابر انقلابیون، همچون برگ خزان بر زمین افتادند و هیچ شدند و ….».
انارام ز پیران شنیدم چنان
که می خورد باید به رطلِ گران
در گاهشمار زرتشتی سال به ١٢ ماه ٣٠ روز بخش می‌شود که هر روز به نامی آراسته است. امروز سی‌اُمین روز از ماه شهریور در گاهشمار زرتشتی است و «انارام» نام دارد.
سی‌امین روزماه انیران یا انارام، به معنی فروغ بی‌پایان جهان مینوی است. در اوستا: «اَنَغرِرَاوچَ» است. انارام به چم «روشنایی بی‌پایان» است. برابر با آموزش‌های اشوزرتشت؛ کسانی که با اندیشه، گفتار و کردار نیک زندگی می‌کنند و با دروغ و ناپاکی مبارزه می‌ورزند، سرانجام به سرای نور و سرور خواهند شتافت که سرشار از خرسندی و شادمانی برای آن‌هاست. این سرا، همان خانه واپسین و جایگاه روشنایی و فروغ بی‌پایان است. زرتشتیان در این روز به سفر می‌روند و اهورامزدا را به شوند داده‌های نیکش ستایش می‌کنند.
گل «مرو اردشیران» نماد انارام در دین زرتشتی است.
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش
انارام ز پیران شنیدم چنان / که می خورد باید به رطلِ گران
بیار ای نگار آن می مشک‌بوی / کزو نافه مشک یابی دهان
دل اندر کم و بیش گیتی مبند / همی دار جان را همی شادمان
اندرزنامه آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)
موی و ناخن پیرای و زن به زنی کن که فرزند نامور زاید.
اندرزنامه آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار:
در این روز جامه بیفزای بر / بدوز و بپوش و بیارای بر
(اَنیران) بود نیک، زن خواستن / همان ناخن و موی پیراستن
