در سال ۷۵۶ میلادی سرزمین‌های ایرانی فرارود (سرزمین‌های میان دور رود آمودریا و سیردریا) با نیروهایی که به تازگی به این سرزمین‌ها دست یازیده بودند روبه‌رو شدند: چینی‌ها. در این سال «کائو شیانجی» جنگ‌سالار بلندآوازه‌ی چینی در پی سیاست‌های گسترش‌خواهانه دودمان «تانگ» با هزاران سپاهی از کوه‌ها و بیابان‌هایی که میان سرزمین‌های ایرانی و چین جدایی انداخته بود گذشت و پیروزمندانه تا دریای خوارزم (دریاچه‌ی آرال) پیش آمد. در این زمان ایران هنوز به آزادی نرسیده بود و بخشی از سرزمین‌های زیر فرمان خلیفه بود. چند سال پیش از آن دودمان عباسی با یاری ایرانیان توانسته بودند امویان نژادگرا را سرنگون سازند و خود بر اورنگ خلیفگی بشینند. در این هنگام «سفاح» خلیفه بود و در خراسان، ابومسلم فرمانروای این سرزمین و بخش‌های دیگری از خاور(:شرق) ایران بود. اگرچه از دید نیرو و هواخواهان جایگاهی بلندتر از یک فرمانروای دست‌نشانده داشت.
باری در گذشته در دشت‌های پهناور میان ایران و چین، شماری از مردمان کوچ‌رو اندک‌اندک ایرانیان سکایی را پس راندند و خود اتحادیه‌ای تیره‌ای که رهبری آن با ترکان بود را برپا ساختند. این اتحادیه…
این نوشتار با عنوان «تازش نواده‌ی جومونگ به ایران» در هفته نامه‌ی امرداد 367 چاپ شده است.
