روز و ماه و سال نو خجسته باد. امروز فرخ روز اورمزد و فروردین‌ماه سال 3759 زرتشتی، یکم فروردین‌ماه 1400 خورشیدی، 21 مارس 2021 میلادی
مجمع عمومی سازمان ملل در سال 2010 با تصویب قطعنامه‌ای، یکم فروردین‌ماه برابر با 21 مارس را به عنوان روز جهانی نوروز به ثبت رساند.
قطعنامه نوروز به ابتکار نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد و با همکاری جمهوری آذربایجان، افغانستان، تاجیکستان، ترکیه، ترکمنستان، قزاقستان و قرقیزستان آماده و به مجمع عمومی سازمان ملل ارایه شده بود.
پس از چند سال تلاش پیگیر ایرانیان و ایرانی‌تباران در سراسر جهان سرانجام جشن بزرگ نوروز همزمان با یکم فروردین‌ماه برابر با ۲۱ مارس به عنوان «روز جهانی نوروز» در مجمع عمومی سازمان ملل به رسمیت شناخته شد. مجمع عمومی سازمان ملل سرانجام در روز 4 اسفند 1388 قطعنامه «روز جهانی نوروز» را در چارچوب ماده ۴۹ دستور کار خود و تحت عنوان فرهنگ صلح به تصویب رساند و برای نخستین‌بار در تاریخ این سازمان، نوروز ایرانی را به عنوان یک مناسبت بین‌المللی به رسمیت شناخت. نزدیک به یکسال قبل از ثبت جهانی نوروز در تقویم سازمان ملل، این روز از سوی سازمان علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد”یونسکو” به عنوان میراث غیر ملموس جهانی، به ثبت جهانی رسیده بود.
در این نشستِ مجمع عمومی سازمان ملل تاکید شد: نوروز همچون زبان مشترک میلیون‌ها انسان در آسیا، شبه قاره هند، آسیای مرکزی، خاورمیانه، قفقاز، بالکان، حوزه دریای سیاه و بسیاری از نقاط دیگر جهان درآمده است. امروز بیش از ۳۰۰ میلیون نفر نوروز را در سراسر جهان گرامی می‌دارند. بزرگداشت نوروز بزرگداشت ریشه‌ها، تاریخ و ارزش‌های تمدن‌های درخشان بشری است که در طول قرن‌ها ارزش‌های انسانی را منتقل ساخته اند. ترویج و پیشبرد فرهنگ زندگی سازگار با طبیعت یکی دیگر از جنبه های نوروز است که همسو با بسیاری از اهداف سازمان ملل است. قطعنامه روز جهانی نوروز در ۱۷ بند مقدماتی و ۵ بند اجرایی تنظیم شد.
نخستین دوره «جشن جهانی نوروز» در روز هفتم فروردین‌ماه ۱۳۸۹ خورشیدی در تهران برگزار شد. نخستین دوره «جشن جهانی نوروز» در روز هفتم فروردین‌ماه ۱۳۸۹ در تهران برگزار شد. در این جشن، رییس‌جمهورهای ایران، افغانستان، تاجیکستان، ترکمنستان و عراق؛ وزیر امور خارجه‌ی جمهوری آذربایجان و معاون نخست‌وزیر ترکیه حضور داشتند. افزون براین بر این سفیران کشورهای صاحب نوروز نیز در این همایش شرکت کردند.
نوروز از دیرباز در جغرافیای ایران‌زمین به عنوان جشن رسمی برگزار می‌شده است. امروزه نوروز را در بیشتر کشورهای خاورمیانه، آسیای میانه، قفقاز، شبه قاره هند و بالکان جشن می‌گیرند و به تدریج دامنه جغرافیایی حوزه نوروز بیشتر می‌شود. جغرافیای پهناور نوروز و همزمانی آن با بهار طبیعت در نیمکره‌ی شمالی و پیشینه‌ی باستانی آن و تأکید جشن نوروز بر نوع‌دوستی و مهرورزی در میان جهانیان، باعث توجه سازمان ملل متحد و دیگر کشورها به نوروز شد.
در برخی مناطق نیز با وجود رسمی نبودن نوروز هر ساله شمار زیادی از مردم آیین های نوروز را برگزار می‌کنند. همانند سوریه که جشن نوروز نزد کردهای ساکن سوریه از ارزش و پشتوانه فرهنگی ویژه‌ای برخوردار است. جشن نوروز امروزه یکی از جشن‌های بنیادین آسیا شناخته می‌شود.
نوروز در ۹ کشور ایران، افغانستان، تاجیکستان، جمهوری آذربایجان، ازبکستان، ترکمنستان، قزاقستان، قزقیزستان، و آلبانی با همین نام تعطیل رسمی است.
اورمز, هورمزد, هرمزد: مخفف اهورامزدا, خدای یگانه, نام ستاره مشتری, نام فرشته‌ای, نام نخستین روز از هر ماه در گاهشمار زرتشتی است.
اورمزد یکی از نام‌های خدای بزرگ ایرانیان باستان و زرتشتیان, آفریننده‌ی زمین و آسمان و آفریدگان . امشاسپندان و ایزدان نیز آفریده اویَند او دانای توانا سرچشمه‌ی نیکی و راستی و پاکی و پارسایی است .
امروز اورمزدست ای یار میگسار
برخیز و تازگی کن و آن جام باده آر
ای اورمزد روی بده روز اورمزد
آن می که شادمان کندم اورمزدوار
اَهورامَزدا (به اوستایی مزدا اهوره. «مَزدا اَهورَه») نیز با نام‌های: اهورا، اورمَزد، هورمَزد، اورمُزد، هورمُز و هُرمُز نامِ آفریدگارِ نِکویی‌ها و دادار و پروردگارِ همه‌ی هستی در مَزدَیَسنا است.
اهورامزدا آفریننده جهان است. مزدیسنان اهورا مزدا را می‌پرستند. اهورامزدا خالق و داور همه‌ی چیزهای مادی و معنوی و نیز آفریننده‌ی روشنی و تاریکی و برقرار کننده نظم هستی (اشا) است. او با اندیشیدن همه چیز را هستی بخشیده است، پس در واقع او از عدم می‌آفریند و با خود تنهاست. برای اهورا مزدا در هرمزدیشت، در حدود شصت صفتِ نیک آورده شده و تقریباً همه‌ی چیزهای خوب به وی منتسب شده‌است. همچنین او در مزدیسنا دارای شش صفتِ برجسته زیر است:
سپنتا مینو یعنی مقدس‌ترین روان، خشثره‌ویرنه به گویش امروزی شهریور یعنی شهریار و پادشاهی که باید برگزیده شود، سپنته‌آرمیتی است یعنی پارسایی مقدس. هورتات بگویش امروزی خورداد به چم (:معنی) جامعیت و رسایی و امرتات جاودانگی و بی مرگی. او اشه یعنی راستی و درستی و قانون ایزدی و پاکی است. همچنین وهومَنَه است به معنی خوب منش. این صفات در مزدیسنا به نامِ امشاسپندان خوانده می‌شوند و پایه‌های کمال در دین زرتشتی برای رسیدن به روشنایی بی پایان است. از این هفت امشاسپندان است که هفت شهر عشق و هفت آسمان و هفت خوان اسفندیار و هفت خوان رستم و هفت سین و هفت کشور و … اقتباس شده است.
