امروز پیروز و فرخ روز زامیاد ایزد، روز سوم نیایش همگانی در سپندینه پیرسبز چک‌چک، 28 خوردادماه سال 3759 زرتشتی، چهارشنبه 26 خوردادماه 1400 خورشیدی، 16 ژوئن 2021 میلادی
۲۶ خوردادماه یادروز درگذشت عباس شفیعی، داروساز، شیمیدان، استاد برجسته دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران، چهره ماندگار داروسازی و شیمی کشور و پدر داروسازی نوین ایران است.
شفیعی، زاده‌ی ۳۰ مهرماه ۱۳۱۶ تهران، تحصیلاتش را در دبستان ترقی و دبیرستان‌های بدر و دارالفنون گذراند و در سال ۱۳۳۶ وارد دانشکده داروسازی دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۴۱ دکتری عمومی داروسازی گرفت. سپس برای تحصیلات تکمیلی به آمریکا رفت و فوق لیسانس شیمی و دکترای تخصصی علوم دارویی از دانشگاه کلمبیا دریافت کرد و در سال ۱۳۴۷ از دانشگاه شیکاگو فوق دکتری شیمی گرفت.
وی پس از تحصیلات به ایران بازگشت و در سال ۱۳۴۹ در دانشکده داروسازی دانشگاه تهران استخدام شد و به‌تدریس و پژوهش مشغول شد.
وی استاد دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران، رئیس سابق دانشکده داروسازی (از ۱۳۶۵ تا ۱۳۸۸) و رئیس مرکز تحقیقات علوم دارویی (از سال ۱۳۸۲) بود.
او در دوران جنگ ایران و عراق، پس از آغاز حملات شیمیایی عراق، به مطالعه و آزمایش بر روی این گازهای شیمیایی و راه خنثی‌سازی آن‌ها پرداخت.
دکتر شفیعی موفق به‌دریافت جوایز و عنوان‌های علمی بی‌شماری شده است که از آن جمله می‌توان به‌موارد زیر اشاره کرد:
برنده جایزه اول طرح‌های تحقیقاتی از وزارت فرهنگ و آموزش عالی در چند سال پیاپی.
مدال درجه دوم تحقیق ۱۳۵۶
نشان درجه دوم فرهنگ ۱۳۵۶
برنده جایزه اول تحقیقات ۱۳۶۶
استاد نمونه دانشگاه تهران ۱۳۶۸
داروساز برجسته و نمونه ۱۳۶۸
برنده جایزه اول بهترین مقاله در کنگره شیمی دانشگاه شهید بهشتی ۱۳۶۹.
برنده جایزه استاد نمونه دانشگاه علوم پزشکی سال ۱۳۷۲.
شیمیدان برجسته سال ۱۳۷۴.
دریافت لوح تقدیر برای تألیف کتاب کروماتوگرافی و طیف‌سنجی.
برنده جایزه اول کتاب سال ۷۴ برای کتاب کروماتوگرافی و طیف‌سنجی از وزارت ارشاد و کتاب
برگزیده معاونت پژوهشی وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی.
برنده جایزه اول جشنواره رازی سال ۱۳۷۶.
دریافت دکترای افتخاری علوم از دانشگاه کلمبو – سریلانکا سال ۱۹۹۸.
مشاور سازمان بهداشت جهانی در کنوانسیون منع استفاده از سلاح‌های شیمیایی (۲۰۰۴–۱۹۹۸).
برنده جایزه کتاب برگزیده سال ۱۳۷۷ دانشگاه تهران «شیمی دارویی کرول کواس»
نشان درجه دوم پژوهش ۱۳۷۸.
برند جایزه کتاب سال ایران ۱۳۷۸ «برای ترجمه کتاب شیمی دارویی کرول کواس»
استاد نمونه سال ۱۳۸۱ از سوی انجمن متخصصین علوم دارویی ایران.
انتخاب به‌عنوان پیشکسوت شیمی دارویی «از سوی وزارت بهداشت» ۱۳۸۴.
برنده جایزه اول جشنواره رازی ۱۳۸۴.
جایزه اول جشنواره رازی در علوم دارویی ۱۳۹۰.
جایزه علامه طباطبایی بنیاد ملی نخبگان «به‌عنوان استاد و محقق برجسته» سال ۱۳۹۰.
برنده جایزه بنیاد البرز ۱۳۹۳.
او همچنین به‌پاس زحمات و تلاش‌های علمی، در چهارمین دوره همایش چهره‌های ماندگار در سال ۱۳۸۳ به‌عنوان چهره ماندگار علم پزشکی انتخاب شد.
تحصیلات استاد دکتر عباس شفیعی
– دكتری داروسازی دانشگاه تهران سال 1341
– فوق لیسانس تخصصی (M.S.) شیمی دارویی از دانشگاه كلمبیا – آمریكا 1965 (1344)
– دكتری تخصصی در علوم دارویی (Ph.D.) از دانشگاه كلمبیا – آمریكا 1968
– فوق دكتری در شیمی – دانشگاه شیكاگو 1969
– بورسیه الكساندر فون هومبولت بخش شیمی دانشگاه هانور 1972 تا ژوئن 1973
– پروفسور مدعو در مركز تحقیقات فرانسه (همكاری با پروفسور پوتیه – ژوئن 1973 تا نوامبر 1973)
– پروفسور مدعو در دانشگاه كنستانس با همكاری پروفسور اشمیت
دکتر عباس شفیعی ۲۶ خوردادماه ۱۳۹۵ در ۷۹ سالگی در تهران درگذشت.
زامیاد به چم زمین است. زمین سرچشمه‌ی همه داده‌ها برای زندگی بهتر آفریده‌هایی است که روی آن زندگی می‌کنند. گویند در این روز درخت نشاندن و تخم کاشتن و آبادانی کردن بسیار خوب است.
روز «زامیاد» بیست‌و‌هشتمین روز ماه در گاهشمار زرتشتی به این ایزد منسوب است. زامیاد (زم ، زمین + یزد) یا زامیاد نام فرشته‌ی زمین است که با صفت نیک کنش، از او یاد شده است. ایزد زامیاد (زمین) با ایزد آسمان یک‌جا یا جداگانه مقدس شمرده شده‌اند. زمین نماد مادر است برای انسان و دیگر موجودات زنده‌ی روی آن، بنابراین ستودنی و سپندینه بوده و در آموزش‌های دین زرتشتی به نگهداری پاک و نیکو از آن بسیار سفارش شده است. ایزد زامیاد از ایزدان همکار امرداد است.
نماد زامیاد، گیاه بانو اسپرغم یا همان ریحان است.
در ستایش زامیاد
نیایش و ستایش اهورمزدای یگانه
از همه‌ی،
نیكوكاران به داده های هرمز هست،
نگهدارنده و پروراننده‌ی
آفریده‌ی زمین نیكو
را همی مى‌ستاییم ….
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش
چون روز زامیاد نیاری ز می تو یاد / زیرا كه خوش‌تر آید می روز زامیاد
اندرزنامه آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)
دارو مخور
اندرزنامه آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار:
گرت خوردن دارو افتد به سر
به (زامیاد) روز، هیچ دارو مخور
