نشریه‌ی صنعت نفت از پیشکسوت زرتشتی نوشت

مهمان نشریه‌ی زندگی نو،‌ کسی است که حسن خلقش به بیکرانگی کویر می‌ماند و سادگی و صفایش، آفتاب را به خاطر می‌آورد. مردی از شهر بادگیرها، آب انبارها، انارهای شیرین ترک خورده و شهر یادگارهای کهن ایران زمین.

آنچه که در بالا آمده است، بخشی از معرفی سهراب یزدانی، پیشکسوت زرتشتی در صنعت نفت است که مهمان شماره‌ی 290 دوهفته‌نامه‌ی اختصاصی بازنشتگان صنعت نفت (آذرماه 1397 خورشیدی)، است. وی پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه کراچی در سال  1352 به ایران بازگشت. با تسلطی که به زبان انگلیسی داشت مسوول قراردادهای مهندسی در صنعت نفت شد. یزدانی در سال‌های پایانی خدمت، مسوولیت قراردادهای بزرگ ملی را بر دوش داشت. سهراب یزدانی در گفت‌وگو با نشریه‌ی زندگی نو از زندگی خود گفت. در ادامه متن این گفت‌وگو با عنوان «صداقت، وظیفه‌شناسی، پشتکار و مهربانی را سر لوحه خود سازید» را می‌خوانید:

 از کودکی تا دانشگاه:

۱۰ ساله بودم که پدرم را از دست دادم. اما خوبی و درستی که از او آموخته بودم همواره در زندگی راهنمایم بود. پدرم معلم بود. شمعی که بی هنگام خاموش شد و روشنی وجودش به نور حقیقت پیوست. سال ۱۳۲۵ در یزد متولد شدم. تحصیلات مقدماتی را پشت سر گذاشتم برای ادامه تحصیل به کشور پاکستان رفتم و در رشته مهندسی راه و ساختمان درس خواندم. سال ۱۳۵۲ از دانشگاه بین المللی کراچی فارغ التحصیل شدم و بلافاصله به وطن بازگشتم.

 استخدام در صنعت نفت

پس از بازگشت به ایران، ظرف مدت زمانی کوتاه به استخدام یک شرکت خصوصی درآمدم. این شرکت با صنعت نفت نیز همکاری داشت. البته در این مدت، خودم نیز برای انعقاد قراردادهای کاری به شرکت نفت رفت‌و‌آمد داشتم. دیدن نظم و انضباط جاری در صنعت، مرا به کار در این سازمان ترغیب کرد و پس از مدتی کوتاه، به استخدام صنعت نفت در آمدم و چون به زبان انگلیسی مسلط بودم، در امور قراردادهای مهندسی، مشغول به کار شدم. امور قراردادها (انجام تشریفات مناقصه تا تسویه حساب) از اهمیت خاصی برخوردار است و ظرافت‌هایی دارد که همه افراد نمی‌توانند از عهده‌ی آن برآیند. از این رو، گمان می‌کنم افرادی برای پذیرش این مسوولیت مناسب‌ترند که هم مهندسی بدانند و هم هنر برقراری ارتباط.

 مسوولیت در قراردادهای بزرگ ملی

در ۱۰ سال پایانی خدمتم، مسوولیت قراردادهای بزرگ خطوط لوله و پالایشگاه‌ها را بر عهده داشتم و پس از آن، قراردادهای پروژه نکا-ری. یکی از افتخارات زندگی من مشارکت در راه اندازی پالایشگاه اراک بود که در پی انجام آن مفتخر به دریافت لوح تقدیر از وزیر نفت وقت شدم و سرانجام پس از ۳۱ سال خدمت در اسفند ماه سال ۸۵ به افتخار بازنشستگی نایل آمدم. پس از بازنشستگی بلافاصله به عنوان کارشناس ارشد و مشاور قراردادهای Epc به کار در شرکت‌های مختلف پرداختم. این فعالیت تا سال گذشته ادامه داشت که با دستور منع فعالیت بازنشستگان از کار، کناره‌گیری کردم.