روز نخست همایش «مانتره» در بخش گاتاشناسی با ارایه‌ی نوشتارهایی پیرامون آزادی در گاتها، “اَاِننگهه” و “دروج” در گاهـان، دادگری در گاهان و آیینه‌ی اندیشه‌ی اشوزرتشت خواهد بود.
چکیده‌ی نوشتارهای رده‌ی اصلی زیر 18 سال در روز نخست همایش «مانتره» را در ادامه می‌خوانید:
آزادی در گاتها
بابک نیک دین، خشایار کاویانی، آرشام باوفا
همواره دراین فکربودیم که مجموعه قوانینی که درادیان دیگر وجود دارد و پیروی از آن قوانین بر پیروان آن ادیان الزامی است چرا در دین ما کمرنگ‌تر بوده و فقط به چندقانون کلی از قبیل”نسا و هیرنسا”،”نفی آشامیدن مشروبات الکلی “که باعث ضایع کردن اندیشه می‌شود،”نفی قربانی حیوانات”،”نفی خرافه‌پرستی و پندارهای نادرست”،”حق آزادی بیان”،”حق تعیین سرنوشت”،”حق آزادی در گزینش دین و راه و روش زندگی”، “حقوق برابر زن و مرد”،”احترام به حقوق بشر و حقوق برابر انسان‌ها”،”جهانی به دور از جنگ”و … اکتفا می‌شود؟ در کنجکاوی افکارخود بودیم که گفته پیامبرمان اشوزرتشت مهر اسپنتمان در گوشمان طنین انداخت:”ای مردم این حقیقت را به گوش هوش بشنوید و با اندیشه‌ای روشن و ژرف‌بینی آنها را بررسی کنید هر مرد و زن راه نیک و بد را شخصا” برگزینید. پیش از فرا رسیدن روز واپسین همه به پاخیزید و در گسترش آیین راستی بکوشید.” (هات 30 بند 2)
دراین جملات زیبا بزرگترین آزادی و انتخاب دیده می‌شود که ابتدا بهترین‌ها را بشنوید و سپس با بهره‌گیری از وهومن به آن بنگرید و در نهایت انتخاب کنید. در اینجا این فکر پیش می‌آید که بر چه اساس باید اندیشه را تکامل بخشید و به آن اطمینان کرد؟ زرتشت اسم کلامش را در گاتها مانتره می‌نامد به معنی برانگیزنده و برانگیختن اندیشه و اعتقاد بر این است که با خواندن گاتها می‌توان راه خویش را تشخیص داد و بدی را از خوبی سنجید و انتخابی درست کرد و بر اساس گاتها انسان در تمام موارد زندگی مختار است که انتخاب کند و هر انتخابی مسوولیتی دارد.
انتخاب‌های خوب پاداش و انتخاب های بد پادافره خواهد داشت. برآنیم که با خواندن گاتها و با به چالش کشیدن پیام زرتشت حدود اختیار و آزادی خود را بیابیم و بتوانیم نیکی را از بدی جدا ساخته و بر اساس نیکی و اشا راهمان را در زندگی شناخته و به معنای واقعی آزادی انتخاب و مسوولیت بپردازیم.
“اَاِننگهه” و “دروج” در گاهـان
پگاه بزرگچمی، ویستا رایومند
اخلاق و آموز‌ه‌های اخلاقی، گستره‌ی وسیعی از دین را در بر دارد که خوبی و بدی پایههای اساسی آن را میسازد.
دو واژه‌ی “اَاِننگهه” و “درُوج” در برخی از بندهای گاهان؛ سروده‌های اندیشه‌برانگیز اشوزرتشت، دربردارنده میباشد. این دو واژه با وجود اینکه از دیدگاه معنایی، ارتباط کمی با یکدیگر دارند، اما در واقع یکی از آنها زیر مجموعهای از دیگری به حساب می‌آید.
“ااننگهه” به معنی خشن بودن و به زور فردی را وادار به انجام کاری کردن است که در حالت صفت به صورت بدکار و گناهکار دیده می‌شود و همچنین “دروج” نیز به معنای دروغ، فریب، آسیب و زیان، بیان شده است. شباهتهایی که میان این دو واژه وجود دارد ما را بر آن داشت تا به بررسی گاهان، واژگان همراه و یا در تضادِ آنها، برای درک درست مفاهیم، بپردازیم.
دادگری در گاهان
ویستا کدخدایان
دادگری مفهومی است که بشر از آغاز تمدن خود می‌شناخته و آن‌را آرمان مطلوب خود می‌دانسته و برای استقرار آن کوشش کرده است. اشا هنجار آفرینش، درگاهان داد و عدالت را برمی‌تابد. داتَ که همان داد و عدل در گاهان است و آزمایش آتشین مزدا یا همان ور در اوستا مفاهیمی مرتبط با دادگری هستند که در گاهان اشوزرتشت نیز به آنها اشاره شده است.
آیینه‌ی اندیشه‌ی اشوزرتشت
سپند باوفا، سپهر میزانیان
اندیشه در دین زرتشتی نقش پررنگی دارد که از ابتدای پیامبری اشوزرتشت تا لابه‌لای آموزش‌های ایشان به صورت چشم‌گیر به چشم می‌خورد که ما از روی بندهای گاهان نقش اندیشه را در شرایط زمان ظهور آن وخشور و پیامبری و اهداف و آموز‌ه‌های پیام‌آور راستی بررسی می‌کنیم و اشاره‌ای هم به وجود این امر در دیگر ادیان می‌کنیم تا نشان دهیم مساله‌ی بیهوده‌ای نیست که پیام‌آورمان اینچنین پررنگ روی آن پافشاری کرده‌اند و در ادامه با این پند سپندینه‌ی اشوزرتشت یعنی اندیشه نیک که در ابتدای شعار دینیمان (اندیشه‌نیک، گفتارنیک، کردارنیک) نیز قرار گرفته بیشتر آشنا می‌شویم، به این معنا که دوگانگی در اندیشه (سپنته‌مینو و انگره‌مینو) را شرح می‌دهیم و در پایان با اثبات یکتا پرستیمان یادآور این می‌شویم که آزادی انتخاب راه از روی اندیشه نیک بعد از یکتاپرستی مهم‌ترین آموزش دینمان است.
