پل قاجاری که روی که یکی از سرشاخه‌های رودخانه هراز به دستور ناصرالدین شاه قاجار ساخته شده اینک به منقل کباب‌پزی تبدیل شده است.
به گزارش ایسنا، این پل تاریخی در جاده‌ی بلده-یوش (زادگاه نیما یوشیج) روی یکی از سرشاخه‌های رودخانه هراز با نام بومی«هردو رود» ساخته شده که در سال ۱۳۸۶ خورشیدی به شماره‌ی ۲۲۰۲۷ در فهرست آثار ملی ثبت شده است. پل در زبان محلی مازندرانی «ریکا» نام دارد که معنی آن «پل پسر» می‌شود.
محلی‌ها داستان‌های گوناگونی را درباره‌ی انگیزه ساخت این پل بازگو می‌کنند؛ از عشق دختر و پسری که سبب‌ساز ساخت دو پل «ریکا» (پسر) و «کیجا» (دختر) در این منطقه شده تا ازدواج ناصرالدین‌شاه قاجار در این منطقه که یک پسر نتیجه آن بوده و برای همین نام پل، «ریکا» یا پسر نام گرفته است.
دسترسی به این پل قاجاری از سمت جاده‌ی هراز به سمت «بلده» است. پس از روستای «تاکُر» نرسیده به روستای «ولاشید» در مسیر بلده و یوش، روی تابلوی کوچکی مشخصات پل این‌گونه نوشته شده است: «پل تاریخی قاجاری ـ ۴.۵ کیلومتر». پل اکنون قابل استفاده نیست و ترددها از پل فلزی و آسفالت‌شده‌ی هم‌راستا با آن، انجام می‌شود.
زباله‌های رها شده در محدوده‌ی آن گویای این است که این منطقه هم‌اکنون ماهیت یک تفرجگاه را پیدا کرده است. با آن‌که جاده‌ی بلده چند سالی است جای گذر گردشگران به ویژه مشتاقان دیدار از خانه «نیما یوشیج» در روستای یوش شده اما پیرامون و نزدیکی این اثر ملی، تابلویی درباره‌ی دیرینگی و ارزش این پل تاریخی وجود ندارد و شناسنامه‌ی روشنی کنار آن دیده نمی‌شود.
نمای پل قاجاری از دور دست سالم است اما افزون‌بر انبوه زباله‌هایی که بدون مسوولیت پیرامون آن رها شده، روی پل راه بندهای آهنی نصب شده که با معماری آن همخوانی ندارد. در آغاز و پایان سطح سنگ‌فرش شده‌ی پل دو حفره کنده شده که شوند (:علت) آن ناروشن است اما آثار آتش و ذغال در آن‌ها دیده می‌شود. گویا هنگامی که آتشی در داخل این منقل تاریخی برپا نمی‌شود، این حفره‌ها نقش سطل زباله را بازی می‌کنند.
روی دیواره‌ی سنگی پل نیز علف‌های هرز روییده شده که چند سال پیش دوست‌داران میراث فرهنگی درباره‌ی اثر ویران‌کننده‌ی رویش این گیاهان در این سازه‌ی تاریخی و بایستگی نگاه‌داری بیشتر از آن، به مسوولان میراث فرهنگی استان مازندران هشدار داده بودند.
با آن‌که بندکشی‌ها و وصله‌های سنگی روی دیواره و پایه‌ها نشان می‌دهد این پل در یک دوره مرمت شده است اما وضعیت این روزهای آن، میزان بی‌توجهی به یک اثر تاریخی در مسیر گردشگری بلده‌ـیوش را نشان می‌دهد.
