در گاهشمار زرتشتی سال به ١٢ ماه ٣٠ روز بخش می‌شود كه هر روز به نامی آراسته است. امروز پنجمین روز ماه امرداد در گاهشمار زرتشتی است. نام این روز «سپندارمز» است.
آرمیتی (=سپندارمز) یعنی پاکدلی و یکرنگی. عشق و فروتنی. آرامش.
در زبان پارسی امروزی به آرمئیتی اسفند(اسپند) می‌گوییم. واژه‌ی آرمئیتی برابر واژهAramato ودایی است. آرمئیتی به‌گونه‌ی بانو است و نماینده مهروزی، عشق، فروتنی و باورمندی‌ست. به یاری آرمئیتی یک انسان می‌کوشد که از اشا پیروی کند. جایگاه آرمئیتی در آیین زرتشتی آنچنان بالاست که گاهی مادر پارساییAshi Vanghuhi خوانده می‌شود. در وداها نیز «آرماتی» که همان آرمئیتی است پیوندی نزدیک با اشا دارد. این واژه پاک و سپنت آرمئیتی در گاتها ۴۰ بار آمده ا۷ست. آرامش پس آمدی است از چیرگی به خود و سهش های ویرانگر درونی انسان
در اوستا «سپنتا آرمییتی» و به چم بردباری و فروتنی مقدس است. این امشاسپند در جهان مینوی نماد بردباری، شکیبایی و از خودگذشتگی‌ست و در جهان مادی نگهبان مادر زمین است. خویشکاری سپندارمز خرم و پاک و آباد و بارور نگه داشتن زمین است. خشنودی سپندارمز هنگامی فراهم می‌شود که روی زمین کشت و کار شود. ایزدان آبان، دین و ارد از یاران امشاسپند سپندارمز است. مسعود سعد سلمان گوید: «سپندارمز روز خیز ای نگار / سپند آر ما را و جام می آر». چه نیکوست در این روز آغاز به ساختن و آبادانی کردن.
گل نماد امشاسپند سپندازمز، پلنگ مشك است.
